movie scene

MovieScene bespreekt de filmische game Max Payne 3, want naast films houden wij ook van een spelletje op zijn tijd.

Max Payne 3 is een harde, onverbloemde maar fantastische reis door de duistere wereld van São Paulo, en één alcoholist z'n persoonlijke met kogels doorzeefde nachtmerrie.

Rockstar Games is een studio die vooral bekend staat om Grand Theft Auto, de misdaadserie waarin een hele stad je speeltuin is en wapens, auto's en helikopters je speelgoed. Voeg daar een flinke dosis humor aan toe en het is begrijpelijk dat deze computergame-ontwikkelaar nog weleens beschuldigd wordt van laagdrempelig vermaak. Begrijpelijk maar niet waar. Net als Rockstars laatste games, GTA IV, Red Dead Redemption en L.A. Noire, schetst Max Payne 3 een cynische, ietwat aangedikte versie van de Amerikaanse droom.



In koelen bloede
Max Payne 3 gaat over de gelijknamige ex-politieagent. Zoals de titel al verraadt, waren er twee voorgaande delen, gecreëerd door een andere ontwikkelaar. Deze spellen hoef je niet gespeeld te hebben, maar ze geven wel wat inzicht in hoe Max in een depressieve zuiplap verandert. Zijn vrouw en dochtertje zijn in koelen bloede vermoord en in deel 1 en 2 nam hij wraak op de daders van het misdrijf en de organisatie erachter. Sindsdien slijt hij zijn midlife-crisis in een roes van alcohol en pijnstillers. Een oude vriend neemt hem in dit derde deel mee naar São Paulo in Brazilië, waar hij als bodyguard werkt voor een steenrijke familie. Natuurlijk loopt dat in het honderd en moet je het opnemen tegen zowel een rebellenleger als een privéleger.

Bullet Time
Max Payne 3 is een schietspel dat je vanuit de derde persoon speelt; iets dat weinig meer voorkomt omdat het eerste-persoonsperspectief (zoals in Call of Duty of Halo) populairder is om zijn realisme. Tegelijkertijd kan Rockstar hierdoor het spel overzichtelijk houden tijdens Max zijn bekendste vaardigheid: hij kan de tijd vertragen zoals in de kogel-ontwijk-scènes van The Matrix. “Bullet Time” was revolutionair tijdens de eerste Max Payne maar in deel 3 is het vooral nostalgie. Rockstar kon simpelweg geen vervolg maken zonder Bullet Time en – eerlijk is eerlijk – een snoekduik naar voren maken terwijl Max twee pistolen leegt op vijf man tegelijk, zag er nooit eerder zo mooi uit. Het gevecht eindigt wanneer de game inzoomt op je laatst afgevuurde kogel, die een bloederige weg baant door een vijand.



Pijnstillers
Als speler heb je echter meer aan de nieuw toegevoegde “cover mechanic”. Hierdoor kan Max schuilen achter muren of meubelstukken en vanuit die positie schieten. De tegenstand heeft Rockstar ook ouderwets zwaar gehouden en je krijgt zelfs geen levens terug als je even wacht; iets dat standaard is geworden in schietspellen. In plaats daarvan moet je op zoek naar potjes pijnstillers, wat weer rijmt met Max’ verslaving. Dit soort details, samen met Payne’s cynische commentaar, verweven het verhaal constant met de gameplay en geven je motivatie om de hoofdrolspeler door de vuurgevechten te helpen.

Kleurrijke nachtmerrie
Maar de actievolle gameplay terzijde is het ook gewoon verfrissend om een film noire verhaal te zien in een tropische setting. In plaats van een grafische novelle na te bootsen, zoals in de voorgangers, worden de tussenfilmpjes getoond alsof je ze kijkt via een goedkoop reclamebord, omringd door stadsverlichting. Beelden lopen soms door elkaar heen of vertroebelen helemaal. Het kan irritant zijn in het begin, maar op een gegeven moment valt het kwartje en wordt je meegezogen in de kleurrijke nachtmerrie.

Conclusie
Max Payne 3 is een hypergestileerde combinatie tussen geweldadige film noire’s zoals Sin City en actiefilms zoals Man on Fire met een vleugje Cranked. De vuurgevechten behoren ook zonder "Bullet Time" tot de beste in het genre. Het verhaal staat heel soms in de weg van het spel, maar minder dan in vergelijkbare games, zoals Uncharted. Mis hem niet!