movie scene

Ah-Toa werkt al meer dan zestig jaar als hulp bij de familie Lee. Als ze een beroerte krijgt, is het tijd voor meester Roger om voor haar te zorgen.

Een Chinese amah is een hulp in huis die niet alleen schoonmaakt, maar ook kookt en voor de kinderen zorgt. De amah komt meestal in de lente van haar puberteit bij een gezin en blijft daar werken tot aan haar dood. Gedurende haar hele leven is het haar eerste en enige prioriteit te zorgen voor het gezin. A Simple Life vertelt het waargebeurde verhaal van amah Ah-Toa en haar meester Roger Lee. Ah-Toa heeft meer dan zestig jaar voor de familie Lee gewerkt. Terwijl de hele familie inmiddels is geëmigreerd naar San Francisco is Roger achtergebleven in Hong Kong. Hij werkt daar als producer-accountant in de filmindustrie. Zo goed als ze kan, zorgt Ah-Toa voor haar meester, maar haar ijver en toewijding kunnen niet beletten dat ze getroffen wordt door een beroerte die haar dwingt met pensioen te gaan. Nu is het de beurt aan Roger om voor zijn amah te zorgen, net zoals zij haar hele leven voor hem heeft gedaan.



Peetzoon
A Simple Life was de officiële inzending van China voor de Oscars in 2012. Hoewel de film het niet verder schopte dan dat, heeft hij op andere festivals wel de nodige prijzen in de wacht gesleept, waaronder de Zilveren Leeuw voor beste actrice op het Filmfestival van Venetië in 2012. Deanie Ip, één van China’s meest gerespecteerde actrices, staat tegenover megaster Andy Lau in dit teruggetrokken drama. De aanwezigheid van Lau is opmerkelijk gezien zijn sterrenstatus. Lau speelde niet alleen in blockbusters als House of Flying Daggers en Internal Affairs. De man is ook een ware popheld. Wie hem googlet, komt hem tegen in outfits waar de Backstreetboys nog een puntje aan kunnen zuigen. Echte kenners van de Chinese cinema zullen wellicht weten dat Ip en Lau al dertig jaar lang moeder en zoon spelen op het grote scherm. Na hun debuut in het TV-drama The Emissary hebben zij deze familieverhouding in meer dan zeven films herhaald. Ip beschouwt Lau inmiddels als haar peetzoon. Ann Hui, regisseuse van de film, ontdekte het waargebeurde verhaal op de set van de film Summer Snow waar de echte Roger Lee producer was. Zodra hij het verhaal aan Hui vertelde, besefte deze dat het een prachtige film zou kunnen opleveren. Een film die volgens haar al haar favoriete elementen zou behelzen:  een verhaal uit het leven gegrepen, een documentaire-achtige stijl, humor, pathos en grote sterren gemixt met onervaren figuranten.

Dikke vis
Alhoewel A Simple Life een aantal cameo’s bevat van grote Chinese actiehelden als Tsui Hark en Sammo Hung, is het een film uit het dagelijks leven gegrepen. En de Chinezen, Ann Hui in dit geval, zijn in staat om de alledaagse beslommeringen interessant en bezienswaardig te maken. De subtiliteit waarmee dit gepaard gaat, is overweldigend. Niet het spreken maar het zwijgen is wat de kijker deelgenoot maakt van de emoties. Om maar even te generaliseren: wij westerlingen hebben de neiging om altijd maar te willen praten, onze gevoelens tot op het bot af te fileren. In A Simple Life doet men dat anders. Aan het begin van de film serveert Ah-Toa het ontbijt voor Roger. Niet één, niet twee, maar wel vier schalen worden er voor hem neergezet met als klap op de vuurpijl een dikke verse vis. Roger zegt geen boe of bah en al helemaal geen dank je wel. Maar na het eten weet hij het nog te presteren om aan te geven dat hij graag ossentong wil eten. Voor Ah-Toa blijkbaar een helse klus, maar uiteindelijk maakt ze het gewenste gerecht toch klaar. A Simple Life voorziet in een prachtige les over de Chinese cultuur. Want waarschijnlijk denken we nu allemaal: ‘wat een klootzak die Roger, hij  zegt niet eens dank je wel.’

Vriendschap
Dat het met het obehouwen karakter van Roger wel meevalt, blijkt al snel wanneer Ah-Toa ziek wordt. Rogers houding tegenover zijn amah verandert met het moment dat zij in het opvangtehuis terecht komt. Ah-Toa is tevreden met haar nieuwe plek en kijkt uit naar de wekelijkse bezoeken van Roger. Die bezoeken kenmerken zich door de meest subtiele humor en vriendelijkheid, waardoor je getuige bent van een groeiende vriendschap tussen de amah en haar oud-meester.



A Simple Life is een prachtige film die misschien net iets te lang duurt. Hoewel de culturele aspecten menigeen kunnen boeien, blijft de film soms net iets te lang bij weinig betekenisvolle scenes hangen. Ook is het niet duidelijk hoeveel tijd er precies verstrijkt in het verhaal. Eenmaal in het tehuis aangekomen, springt de film van de ene gebeurtenis naar de andere. Op zich niet verwarrend, maar het leidt wel de aandacht van het verhaal af.

Conclusie
A Simple Life is een rustige film waarin we kennismaken met een nieuwe cultuur en nieuwe gebruiken. Bewust en onbewust zullen we deze cultuur toetsen aan onze eigen cultuur. Dit levert interessant inzichten en interpretaties van de film op. Maar een sociaal-culturele analyse van twee uur duurt, evenals  het dienstverband van zestig jaar van Ah-Toa, net iets te lang.