movie scene
Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!
- Recensies » Bioscoop
In 2012 werd het Nederlandse publiek tot nu toe al getrakteerd op de geslaagde familiefilms Brammetje Baas en Kauwboy. Mag Mees Kees zich in dit rijtje voegen?
Mees Kees speelt zich grotendeels af binnen de muren van basisschool De Klimop. In groep zes van deze school zit Tobias (Felix Osinga), een slimme jongeman die onverwacht vaak in de problemen komt met het gezag van de school. Dit wordt echter een stuk minder wanneer zijn zwangere lerares wordt vervangen door de nieuwe stagiair Kees (Willem Voogd), die al snel wordt omgedoopt tot ‘Mees Kees’. De kinderen moeten even wennen aan zijn onorthodoxe manier van lesgeven, maar ze willen al snel niets anders meer. Meer dan eens tovert Mees Kees zijn klaslokaal om in kleurrijke omgevingen, de belangrijkste locatie in een al even kleurrijke film.
Kinderlectuur
Mees Kees is gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van kinderboekenschrijfster Mirjam Oldenhave. Het eerste boek in de serie verscheen in 2006 en sindsdien zijn er nog een vijftal vervolgen verschenen over de onervaren stagiair. Voor de film heeft men gekozen om de eerste drie boeken - Een pittig klasje, Op de kast en De rekenmap – in een enkel verhaal te verweven. In de regiestoel zat Barbara Bredero. Zij regisseerde eerder voornamelijk afleveringen van dramaseries als Westenwind en Meiden van de Wit, maar waagde in 2008 zich voor het eerst aan een volledige film. Het resultaat hier was Morrison krijgt een zusje, eveneens een familiefilm. Nu, vier jaar later, keert ze wederom terug naar het witte doek.
De tafel van vijf of lunchpauze
De toetreding van Mees(ter) Kees tot het onderwijs is niet de enige verhaallijn die belangrijk is in de film. De jonge Tobias blijkt namelijk al snel een belangrijke overeenkomst te hebben met de invaller, beiden hebben namelijk hun vader verloren. Na het overlijden is de moeder van Tobias in een depressie geraakt en komt als gevolg daarvan nog maar zelden uit bed. Hierdoor moet hij zelf voor zijn eten zorgen, een situatie die dragelijker wordt gemaakt door zijn nieuwe meester die zijn brood met hem deelt. Een meelijwekkend verhaal, wat in emotionele impact wordt geschaad door de onverantwoordelijke aanpak van Kees. Hij verkiest het houden van pauze boven het daadwerkelijke lesgeven en neemt zijn klas mee naar een pretpark nadat zij gapend hun eigenlijke bestemming van het schoolreisje hebben verlaten. Het wordt echter pas problematisch wanneer Mees Kees nooit een omslag meemaakt in zijn visie. De directrice (Sanne Wallis de Vries) die normaal onderwijs voorschrijft, wordt tegenover hem geplaatst en neergezet als een afstammeling van de koningin uit Sneeuwwitje. Het is moeilijk om te bepalen hoe belangrijk de morele waarde van een film is als het een kinderpubliek voor ogen heeft, maar het is hoe dan ook zonde dat de film deze verhaallijn niet rond breidt.
Boerorkest
Dit alles zou natuurlijk kunnen worden geschaard onder de noemer ‘onschuldig vermaak’, iets wat het waarschijnlijk voor velen ook zou zijn. Het feit dat de film duidelijk een kinderpubliek voor ogen heeft betekent echter niet dat enkele elementen door de vingers gezien kunnen worden. Het niveau van de humor bereikt namelijk meer dan eens een dieptepunt waarbij het de vraag is of kinderen dit zullen kunnen waarderen. Een scène waarin de hele klas lijkt verwikkeld in het componeren van een orkestrale boerkanonnade is hiervoor exemplarisch. De hier en daar verwarrende en slordige montage samen met het toch wat karige plot (al moet genoemd worden dat de drie boeken succesvol zijn samengevoegd, het is bijna onmogelijk drie onafhankelijke verhalen te herkennen) zorgen er daarnaast voor dat Mees Kees een weinig indrukwekkende familiefilm is geworden.
Conclusie
Met Mees Kees levert Bredero een familiefilm af waar meer in had gezeten. Het is duidelijk dat het hart van het verhaal op de juiste plaats zit en de emotionele binding tussen Tobias en zijn leraar is hier en daar succesvol uitgewerkt, maar de toon slaat te snel heen en weer tussen serieus en kinderachtig grappig. Het kinderpubliek verdient beter dan dit.
Mees Kees speelt zich grotendeels af binnen de muren van basisschool De Klimop. In groep zes van deze school zit Tobias (Felix Osinga), een slimme jongeman die onverwacht vaak in de problemen komt met het gezag van de school. Dit wordt echter een stuk minder wanneer zijn zwangere lerares wordt vervangen door de nieuwe stagiair Kees (Willem Voogd), die al snel wordt omgedoopt tot ‘Mees Kees’. De kinderen moeten even wennen aan zijn onorthodoxe manier van lesgeven, maar ze willen al snel niets anders meer. Meer dan eens tovert Mees Kees zijn klaslokaal om in kleurrijke omgevingen, de belangrijkste locatie in een al even kleurrijke film.
Kinderlectuur
Mees Kees is gebaseerd op de gelijknamige boekenreeks van kinderboekenschrijfster Mirjam Oldenhave. Het eerste boek in de serie verscheen in 2006 en sindsdien zijn er nog een vijftal vervolgen verschenen over de onervaren stagiair. Voor de film heeft men gekozen om de eerste drie boeken - Een pittig klasje, Op de kast en De rekenmap – in een enkel verhaal te verweven. In de regiestoel zat Barbara Bredero. Zij regisseerde eerder voornamelijk afleveringen van dramaseries als Westenwind en Meiden van de Wit, maar waagde in 2008 zich voor het eerst aan een volledige film. Het resultaat hier was Morrison krijgt een zusje, eveneens een familiefilm. Nu, vier jaar later, keert ze wederom terug naar het witte doek.
De tafel van vijf of lunchpauze
De toetreding van Mees(ter) Kees tot het onderwijs is niet de enige verhaallijn die belangrijk is in de film. De jonge Tobias blijkt namelijk al snel een belangrijke overeenkomst te hebben met de invaller, beiden hebben namelijk hun vader verloren. Na het overlijden is de moeder van Tobias in een depressie geraakt en komt als gevolg daarvan nog maar zelden uit bed. Hierdoor moet hij zelf voor zijn eten zorgen, een situatie die dragelijker wordt gemaakt door zijn nieuwe meester die zijn brood met hem deelt. Een meelijwekkend verhaal, wat in emotionele impact wordt geschaad door de onverantwoordelijke aanpak van Kees. Hij verkiest het houden van pauze boven het daadwerkelijke lesgeven en neemt zijn klas mee naar een pretpark nadat zij gapend hun eigenlijke bestemming van het schoolreisje hebben verlaten. Het wordt echter pas problematisch wanneer Mees Kees nooit een omslag meemaakt in zijn visie. De directrice (Sanne Wallis de Vries) die normaal onderwijs voorschrijft, wordt tegenover hem geplaatst en neergezet als een afstammeling van de koningin uit Sneeuwwitje. Het is moeilijk om te bepalen hoe belangrijk de morele waarde van een film is als het een kinderpubliek voor ogen heeft, maar het is hoe dan ook zonde dat de film deze verhaallijn niet rond breidt.
Boerorkest
Dit alles zou natuurlijk kunnen worden geschaard onder de noemer ‘onschuldig vermaak’, iets wat het waarschijnlijk voor velen ook zou zijn. Het feit dat de film duidelijk een kinderpubliek voor ogen heeft betekent echter niet dat enkele elementen door de vingers gezien kunnen worden. Het niveau van de humor bereikt namelijk meer dan eens een dieptepunt waarbij het de vraag is of kinderen dit zullen kunnen waarderen. Een scène waarin de hele klas lijkt verwikkeld in het componeren van een orkestrale boerkanonnade is hiervoor exemplarisch. De hier en daar verwarrende en slordige montage samen met het toch wat karige plot (al moet genoemd worden dat de drie boeken succesvol zijn samengevoegd, het is bijna onmogelijk drie onafhankelijke verhalen te herkennen) zorgen er daarnaast voor dat Mees Kees een weinig indrukwekkende familiefilm is geworden.
Conclusie
Met Mees Kees levert Bredero een familiefilm af waar meer in had gezeten. Het is duidelijk dat het hart van het verhaal op de juiste plaats zit en de emotionele binding tussen Tobias en zijn leraar is hier en daar succesvol uitgewerkt, maar de toon slaat te snel heen en weer tussen serieus en kinderachtig grappig. Het kinderpubliek verdient beter dan dit.
Ons oordeel:
-
Speelduur:
81 minuten
Tags: Barbara Bredero, Felix Osinga, Hannah Hoekstra, Mees Kees, Mirjam Oldenhave, NFF 2012, Sanne Wallis de Vries, Willem Voogd
Like MovieScene op facebook
REACTIES
Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!
REGISTREREN INLOGGENSHOPTOPPERS
WINNEN
UITGELICHT
BEST GELEZEN
LAATSTE REACTIES
-
ijsmummie
Wauuuuuw wat veel goeie films zit ertuss... -
ijsmummie
He he eindelijk op bluray , mooi voor mi... -
cobrastyle
😍 -
ijsmummie
Oooo wauw die wil graag zien , ik wist ... -
Puzzcat4life
Omg omg Ik wil zo graag naar Endgame! I... -
cobrastyle
Jaaa tof! -
paulmach
The Shining van Kubrick! Fantastische fi...
Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.
Ikke Donderdag 4 oktober 2012 om 09:57
Erg leuk film, met veel gevoel. Iederéén zou zo'n Mees willen!
Volstrekt oneens met bovenstaande filmrecencsie van Matthijs vd Veer; een film kán en mag gewoon leuk zijn; daar hoeft niet altijd een diepliggend moraal onder te liggen. We zaten met heel de klas in de zaal, en na afloop begonnen alle kinderen spontaan te klappen!
Absolute aanrader voor in de herfstvakantie!
Cd Zondag 30 september 2012 om 10:13
Traan en Lach in Mees Kees. De onbevangheid van stagiair Kees voor de klas leidt tot vrolijkheid en tot meer oplettenheid van zijn leerlingen. Deze frisse insteek (die misschien uit idealistischer jaren stamt) zorgt ervoor dat kinderen meer aandacht voor de lesstof hebben. Het lijkt er op dat Mees Kees daar bij toeval achterkomt, maar het is Barbara Bredero heel goed gelukt om dat geluk over te brengen. Zowel de taalkundige als de fysieke humor geeft zowel oud als jong reden tot gelach. Het meeleven met Tobias om de dood van zijn vader brengt ons allen dichter bij Mees Kees.