movie scene

Is de grote stad als filmische inspiratiebron nog steeds verrassend?

Rotterdam als rauwe havenstad verwelkomt graag filmmakers die de stedelijke atmosfeer op een bijzondere manier weten te vangen. Op het festival zijn er twee mooie maar zeer verschillende voorbeelden van te zien: How To Describe a Cloud met een beeld van het moderne Taipei en Oh Boy, een ode aan Berlijn in zwart-wit.

David Verbeek is inmiddels een regelmatige gast op het IFFR. In 2004 draaide - vers van de Filmacademie - zijn eerste lange film Beat op het festival. Vier jaar later was Shanghai Trance geselecteerd voor de Tiger Awards en Club Zeus was in 2011 hier te zien. Verbeek probeert zelfs met een laag budget zo veel films mogelijk te maken. Dat hij in Azië belandde, was in eerste instantie toeval, maar het filmen en de energie van de steden daar bevielen zo goed, dat bijna al zijn films zich nu afspelen in de grote Aziatische metropolen, met name in China. Voor zijn nieuwste film How To Describe A Cloud week hij uit naar Taipei. We volgen een dochter die voor haar blinde moeder moet zorgen. Terwijl de dochter helemaal geworteld is in de grote stad, leeft haar moeder in haar geest nog in een verleden van tradities, rituelen en de kracht van de natuur. De ratio versus de spiritualiteit is geen nieuw thema, maar Verbeek brengt het met een prachtige sfeer en lyriek. De trage beelden worden ondersteund door krachtige muziek, waardoor er haast een hypnotiserende sfeer ontstaat, met een prachtig geanimeerd beest  aan het einde als slotstuk.



Oh Boy is een heel ander soort film. Het is een luchtige ode aan Berlijn en doet in de verte denken aan Manhattan van Woody Allen. Met een stevige jazz score, in grof-korrelig zwart-wit geschoten en met veel absurde dialogen is die vergelijking niet heel vreemd. Toch geeft de Duitse regisseur Jan Ole Gerster er een geheel eigen draai aan. Centraal staat Niko die de hele dag probeert een kop koffie te bemachtigen. Hij verzeilt van de ene in de andere vreemde situatie; een psychologische ondervraging door een ambtenaar, een discussie met zijn vader op de golfbaan over geld vanwege een ingeslikt pasje en een nagespeelde scène uit Taxi Driver 's nachts in een auto al rijdend door Berlijn. Een dag en een nacht doorleefd in de stad; de vergelijking met het volwassen worden ligt voor de hand. Het levert een bij vlagen hilarische, dan weer melancholische film op en een debuut dat naar meer smaakt. Met een kop koffie na afloop.