movie scene

Soms heb je van die films waar je naar uitkijkt. Waarbij het wachten te lang duurt. Gravity is zo'n film. 

Het filmjaar van 2013 is nog jong te noemen maar heeft inmiddels al enkele interessante films gebracht. Afgelopen januari draaide eindelijk Zero Dark Thirty in ons land. Aan de overkant van de oceaan al  minstens zo controversieel omdat de film gebruik zou maken van gevoelige informatie van de CIA. Daarnaast werd er een statement gemaakt met het beginakkoord van de film waarin martelen van gijzelaars een belangrijke ondervragingsmethode zou zijn.



Met enige vertraging ging in februari het ijzersterke The Master in première in ons land. Op de vraag van regisseur Paul Thomas Anderson aan hoofdrolspeler Phillip Seymour Hoffman wie hij als tegenspeler zou willen hebben antwoordde Hoffman zonder aarzeling: “Joaquin Phoenix”. De acteur gaf aan dat het onvoorspelbare karakter van Phoenix hem beangstigt en daarom voor hem een uitermate geschikte uitdaging vormt. Het resultaat is dat The Master is voorzien van twee topacteurs die in de gezamenlijke scènes elkaar overtroeven en de film naar een ongekend hoog niveau tillen.

Het begin van het filmjaar is altijd een drukke bezigheid als het gaat om het  promoten van films. En dat is het hem nou juist. Van de films waar ik op wacht heb ik nog nauwelijks materiaal gezien. Only God Forgives kende maar 21 seconden aan teasermateriaal. Dat is genoeg om mij enthousiast te maken voor een hereniging van Drive duo Nicolas Winding Refn en Ryan Gosling. In de documentaire NRW, die wordt geleverd als extra op de blu-ray van Drive, volgt de camera de regisseur naar Bangkok. In de documentaire zien we hem locaties spotten voor Only God Forgives en legt hij zijn filmvisie uit over zijn “western in Bangkok”. Het is een opwarmer voor wat ons te wachten staat en het maakt verschrikkelijk nieuwsgierig. Het is daarom juist zo oneerlijk dat we maar 21 seconden te zien hebben gekregen van Only God Forgives.
 
Een andere film waar ik met smart op wacht, is de nieuwe science-fictionfilm van Alfonso Cuaron. De Mexicaan maakte indruk met het sterke Children Of Men waarin hij gebruik maakt van minutenlange onafgebroken takes. Het resultaat was verbluffend, een soort cinematografische dans die je niet vaak meer ziet. Voor Gravity heeft Cuaron bevestigd dat de openingscène een onafgebroken shot van 17 minuten zal zijn. Daarnaast zullen er scènes inzitten van gemiddeld 6 á 10 minuten lang. Ook zal Gravity een speelduur kennen van 2,5 uur waarin gebruik is gemaakt van 'maar' 156 takes. Het getuigt alleen maar van lef als iemand werkt met zo’n absurd hoge eis aan logistieke filmprecisie.

Ik heb het nog niet gehad over het verhaal van Gravity, want ook dat is zeer de moeite waard. Twee astronauten raken tijdens een routineklus in de problemen als hun spaceshuttle het begeeft en ze een zuurstoftekort hebben. Het contact met de aarde is inmiddels verloren en de enige kans op overleven is om verder de ruimte in te gaan op zoek naar hulp. De suggestie van wat er verder in de ruimte is gecombineerd met de visuele regiestijl die Cuaron wil gaan inzetten wekt mijn interesse.



Daarnaast heeft Cuaron al een testscreening ondergaan en waren de eerste reacties laaiend enthousiast. Hoewel je deze kritieken altijd met een flinke korrel zout moet nemen, ben ik hier stiekem wel gevoelig voor. Zo durfde een filmjournalist zelfs te beweren dat hij nog nooit zo dicht in de ruimte is geweest. De filmische ervaring was tastbaar én ook nog  revolutionair. Filmtechnisch laat Gravity Avatar verbleken. Hoewel ik geen fan ben van Avatar weet ik wel dat de film gebruik maakt van technieken waar regisseur James Cameron echt decennialang op heeft moeten wachten.  Ook maatje Guillermo Del Toro was het roerend eens met deze uitspraak en zorgde voor buitenproportionele buzz. Hij beweerde namelijk dat wat hij had gezien hij op filmgebied als onmogelijk had beschouwd.

Als we het hebben over een teaser of ander beeldmateriaal van Gravity dan hebben we het tegelijkertijd over een martelgang voor deze filmliefhebber. Die is er namelijk niet. Het erge aan mezelf is dat ik mezelf moed in blijf spreken en het niet eens wil hebben over teleurstelling. Dat Gravity zichzelf straks gaat verkopen als de film die zowel Robert Downey jr. als Angelina Jolie lieten schieten, interesseert me niet. Ik gedoog zelfs de keuze van Cuaron om George Clooney en Sandra Bullock te casten. Ook vind ik het niet erg dat Sandra Bullock geen make-up draagt in deze film. Dat maakt de film alleen maar nóg realistischer toch?

Gravity staat gepland voor 3 oktober en laat het alsjeblieft de film zijn waar ik op heb gehoopt.