movie scene

In Thanks For Sharing delen drie mannen tijdens AA-bijeenkomsten voor seksverslaafden hun verhalen met elkaar. 

De AA bestaat ook in Nederland, maar geniet minder populariteit dan bijvoorbeeld de Jellinek of de GGD. In Amerika hoor je er nauwelijks nog bij als je nooit bij de AA hebt gezeten. En de AA is er voor alles: alcoholverslaving, drugsverslaving, eetverslaving en dus ook seksverslaving. Thanks For Sharing vertelt de verhalen van drie mannen waarbij het verhaal van de charmante Adam (Mark Ruffalo) de boventoon voert. Hij heeft inmiddels al vijf jaar geen seks gehad en zijn sponsor Mike (Tim Robbins) vindt het hoog tijd worden dat hij begint met daten. Ondertussen neemt Adam de taak op zich om Neil (Josh Gad), die nieuw is in de groep, te sponsoren. Neil neemt het echter niet zo nauw met de door de AA gestelde voorwaarden en Adam heeft er nog een hele kluif aan hem op het goede pad te houden. Ondertussen kampen AA-veteranen Adam en Mike ook met hun eigen problemen. Zo leert Adam een vrouw kennen die seksueel alle remmen los wil gooien en heeft Mike zijn handen vol aan zijn verslaafde zoon. Met al deze extra spanningen is de vijand, in de vorm van seks, nooit ver van de mannen verwijderd.



Menselijke kant
Stuart Blumbergs filmcarrière begon in 1999 toen hij een minirolletje als autoverkoper had in Fight Club naast zijn voormalig oud-huisgenoot Edward Norton. Het was pas vijf jaar later dat hij zijn eerste script Keeping The Faith verfilmd zag worden, wederom met Norton in de hoofdrol. Nadat Blumberg met The Kids Are Allright een zeer succesvol script heeft afgeleverd, lijkt hij langzaam zijn naam te hebben gevestigd, want ook nu weer heeft Blumberg met een beetje hulp van Norton als producer een nieuwe film naar het witte doek gebracht. Niet alleen als schrijver, maar ook als regisseur werkte hij ruim twee jaar aan Thanks For Sharing door veel AA bijeenkomsten bij te wonen en steeds weer te zoeken naar de menselijke kant van de verslaafden.

Hank Moody
Seksverslaafden zijn niet allemaal mannen zoals Hank Moody (Californication), in Thanks For Sharing zijn het gewone mensen die ondanks hun bizarre ziekte iets van hun leven proberen te maken. Het thema seksverslaving brengt natuurlijk de nodige stigma’s met zich mee en de film veroorlooft zich zo nu en dan een stout grapje, maar nergens wordt het pervers of platvloers. Blumberg wil vooral ook duidelijk maken dat een seksverslaving een serieuze ziekte is en daarvoor heeft hij acteurs nodig die we ons kunnen voorstellen als onze buurman of collega. Alle acteurs weten een eigen podium voor zichzelf te creëren waardoor je gemakkelijk opgaat in hun verhalen en benieuwd bent naar de afloopt. Zo voelt de relatie tussen Adam en Phoebe (Gwyneth Paltrow) heel natuurlijk aan en zal het me niet verbazen als veel daarvoor geïmproviseerd is. Maar het is Josh Gad die zijn personage het dichtstbij weet te brengen met zijn kwetsbaarheid en zelfspot.

Quiting crack
Het is niet makkelijk om te kampen met een seksverslaving in een stad als New York. De hele dag komen de mooiste vrouwen voorbij wandelen en de verleidingen liggen dan ook op elke hoek van de straat op de loer. Mike zegt ook heel treffend: “It’s like trying to quit crack while the pipe is still attached to your body.” Alhoewel de film zich afspeelt in New York, voelt alles erg compact aan. De locaties zijn typerend voor de karakters en dragen echt iets bij aan hun verhaal. Het enige wat een beetje stoort is de soundtrack, die soms iets te snel gaat en qua volume letterlijk de film overschreeuwt.



Vertrouwen
Als de film zich te veel had gefocust op het in beeld brengen van de AA bijeenkomsten en de band die er ontstaat binnen zo’n groep, zou de film een te hoog documentair gehalte hebben. De toevoeging van wat dramatische elementen was dan ook voor de hand liggend. En zo wordt er toch een standaard Hollywood formule in de film gefietst. Een jammerlijke, maar begrijpelijke keuze. Op de helft van de film gaat er dus van alles mis en de spanning moet dan ook worden gezocht in de vraag: ‘gaat het nog wel goedkomen met deze mannen?’. Het valt te betreuren dat sommige van deze plotwendingen totaal ongefundeerd zijn, al willen we natuurlijk dat het allemaal goed komt, omdat de acteurs allemaal zo hun best hebben gedaan om ons te overtuigen van hun goede bedoelingen.

Conclusie
Als Thanks For Sharing om te eten was, zou het de stempel ‘biologisch verantwoord’ krijgen. Dit is een eerlijke, ingetogen film gemaakt door mensen met hart voor hun vak. De acteurs zijn te vertrouwen en ze krijgen de kijker met gemak op hun hand. Het is echter jammer dat er voor alle drie de verhalen zo krampachtig gepoogd is om een dramatische wending toe te voegen. Zonder al die toevoegingen had de film ook prima gesmaakt.