movie scene

Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!

Specials » Columns

07-02-2014
Geplaatst door Peter de Jonge

Column: Afscheid van Philip Seymour Hoffman

Peter de Jonge plunderde op jonge leeftijd wekelijks de videotheek leeg en kwam thuis met de meest slechte actiefilms, uitgekozen met goedkeuring van zijn vader. Diezelfde vader viel ooit ‘s avonds op de bank in slaap, waardoor Peter op negenjarige leeftijd The Shining al te zien kreeg. Sindsdien is zijn filmsmaak, naar eigen zeggen, sterk verbeterd.

Philip Seymour Hoffman overleed afgelopen zondag aan een heroïneoverdosis. Zijn overlijden is een groot gemis voor de filmwereld.

Starend naar een leeg A4tje op het scherm van mijn laptop weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Normaliter vel ik binnen no-time mijn mening over iets en kost het nauwelijks moeite om dat op papier te zetten. In dit geval is dat lastiger. Niet omdat ik niet weet hoe ik mij hier over voel, maar omdat het onderwerp zo pijnlijk is en mij daadwerkelijk raakt. Eind vorig jaar overleed The Fast And The Furious-acteur Paul Walker. Het deed mij weinig en de stroom aan reacties op zijn overlijden voelde gemaakt en onpersoonlijk aan. Natuurlijk is het plots wegvallen van een bekend persoon die door velen wordt gewaardeerd triest, maar als ik heel eerlijk ben was het mij om het even. Hoeveel anders is dat bij Philip Seymour Hoffman. Dan liever nog tien Paul Walker’s, maar niet hij.

Philip overleed afgelopen zondag aan een heroïneoverdosis. Wederom een groots acteur die zichzelf de afgrond induwde. Bij mij was niet bekend dat hij lang heeft gekampt met een drugsverslaving en daardoor was het nieuws van zijn overlijden nog moeilijker te bevatten. De gedachte dat het om een hoax ging, schoot door mijn hoofd, maar al snel werd duidelijk dat dit niet het geval was. Philip werd op 46-jarige leeftijd in zijn badkamer gevonden met de injectienaald nog in zijn arm. In zijn huis werden volgens rechercheurs ter plaatse tientallen envelopjes met heroïne gevonden. De rehabilitatie van tien dagen die hij vorig jaar doorliep mocht niet baten, zijn terugval werd zijn ondergang.

Philip werd gevonden in zijn appartement in New York, hetzelfde New York waar ik in 2012 in een bioscoopzaal zat om The Master, het nieuwe meesterwerk van Paul Thomas Anderson, te aanschouwen. Philip Seymour Hoffman stal hierin (samen met Joaquin Phoenix, nog zo’n groots acteur) de show en etaleerde hier opnieuw zijn gave om zichzelf volledig één te laten worden met het karakter die hij speelde. Welke rol hij ook aanpakte, hij wist zichzelf altijd voor de volle 100 procent in te zetten en stond erom bekend langdurig onderzoek te doen naar zijn personages om zichzelf volledig in te kunnen leven. Persoonlijke favorieten van mij zijn films als Boogie Nights, Magnolia en Punch-Drunk Love, maar het oeuvre van Philip is eigenlijk te groot om zomaar een paar rollen te noemen. Voor zijn rol als Truman Capote in de film Capote kreeg hij welverdiend een Oscar en er is bij mij geen twijfel over mogelijk of hij zou er nog veel meer in zijn zak gaan steken, ware het niet dat zijn rol als Plutarch Heavensbee in The Hunger Games zijn laatste zou zijn.

Alhoewel er elk jaar wel een aantal belangrijke namen uit de filmwereld komen te overlijden, heeft geen enkele naam mij zo geschokt als deze. Philip Seymour Hoffman was pas 46 en had, hoe indrukwekkend zijn prestaties tot nu toe ook waren, zijn toppunt nog lang niet bereikt en had nog veel meer prachtige rollen kunnen neerzetten. Hij was een enorm veelzijdig acteur en wist met zijn zachte ogen te imponeren en te ontroeren. Het is enorm zonde dat we op deze manier afscheid moeten nemen van een groots acteur en hoezeer ik het ook probeer, met geen woorden valt te omschrijven hoeveel we het getroffen hebben om naar een acteur als Philip Seymour Hoffman te mogen kijken. Zijn overlijden is daadwerkelijk een groot gemis voor de filmwereld.

Gerelateerde berichten:

Tags: Boogie Nights, Philip Seymour Hoffman, The Hunger Games, The Master

Like MovieScene op facebook

REACTIES

Reacties (2)Facebook Reacties

Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.

Maarten Baars Vrijdag 7 februari 2014 om 20:15

Ook ik begrijp best dat Hoffman qua acteur veel waardevoller was dan Walker. Ook begrijp ik dat Hoffman meer gemist zou worden dan Walker. En ookal weet ik dat je het niet zo bedoelt, het komt wat koud over als je zegt dat de reacties van de Walker-fans gemaakt waren en jouw reactie en die van vele anderen met jou oprecht. Liever 10 Paul Walkers dan 1 Hoffman, ook niet helemaal netjes als je het mij vraagt. Nogmaals. ik wéét dat je het zo niet bedoelt, maar dan moet ik het wel gooien op een wat ongelukkig keuze in schrijfstijl. Want de dood wens je niemand toe.

Sterker nog, de dood van Walker shockeerde mij meer dan de dood van Hoffman. Dat komt omdat Hoffman zo'n klootzak is geweest drugs te gebruiken. Het is triest natuurlijk dat hij psychologisch een zo'n staat is geweest dat hij drugs koos, maar dood aan een overdosis brengt bij mij niet heel veel empathie op voor de verantwoordelijke. Eigenlijk ben ik gewoon boos op Hoffman. "Lul! Ik wou nog zoveel films van je zien en dan doe je dit!"

Walker ging dood door een race-ongeluk. Dat is ook wel het lot tarten, maar in vergelijking met drugs toch een wat minder stomme dood. Tevens zat hij niet eens achter het stuur. Qua acteur mis ik hem, maar qua dood vond ik het triester. En voor zijn fans? Die reacties zijn niet gemaakt. Zij hielden van zijn werk in Fast and Furious en voor hen is zijn dood dus een gemis.

Mijns inziens had je het beter kunnen gooien op wie er in de filmwereld het meest gemist zou worden. Dan kun je je voorkeur uitspreken voor Hoffman, maar ook dan voelt het voor mij dat je op het randje zou zitten. Het blijft de dood en ik vind dat je dan voorzichtig moet zijn met vergelijken wie we liever dood hebben en wie niet.

Rest me wel te zeggen dat Hoffman als acteur inderdaad gemist zal worden. Ook door mij. En ja, ook ik mis qua acteerwerk dhr Walker natuurlijk veel minder. De Fast and Furious films kunnen mij helegaar niet boeien.
Mark Vrijdag 7 februari 2014 om 09:04

Mooi stuk Peter. Zoals je schrijft was de schok ook bij mij groot omdat ik niet wist dat hij was verslaafd aan heroïne, het maakt zijn overlijden eigenlijk heel onwerkelijk. In de kleine rollen vond ik hem altijd op zijn best. Vooral in Punch Drunk Love is hij hilarisch als lefgozer met grootheidswaanzin. Het is een groot gemis als filmliefhebber, hij was nog jong en ook ik denk dat hij nog vele memorabele rollen had kunnen toevoegen aan zijn geweldige oeuvre.