movie scene

MovieScene doet deze week verslag van het Imagine Film Festival. Deze keer staan we stil bij een sadistische rechercheur, een controversieel drama en een dikke nerd.
 
Imagine propageert de fantastische film door middel van een gevarieerd filmaanbod uit verschillende uithoeken van de wereld. Dat dit soms ook een totale cultuurshock op kan leveren, bewijst de film Moebius, die onderwerpen aansnijdt die wij in dit deel van de wereld niet gewend zijn. Andere films komen uit onze eigen land of uit één van onze buurlanden, zoals Filth, een Guy Ritchie-achtige zwarte komedie van regisseur Jon S. Beard.
 


Filth
Bruce is een rechercheur die op het punt staat gepromoveerd te worden naar een hogere functie. Het enige probleem is dat hij niet vies is van drinken en cocaïnesnuiven onder werktijd en daardoor niet altijd even helder is om zich te focussen op zijn huidige taak als rechercheur. Bruce is alleen bezig met zijn eigen promotie en zorgt ervoor dat de kansen van andere gegadigden flink de kop ingedrukt worden door middel van venijnige spelletjes die meestal de geaardheid van zijn collega’s in twijfel trekt. Bruce wordt gespeeld door James McAvoy (X-Men: First Class, Wanted), die met gemak zijn beste rol tot nu toe neerzet. De verdere aftakeling door de film heen en het gemak waarmee hij op een sadistische manier iedereen in zijn spel verwikkelt, wordt hilarisch neergezet, zonder het serieuze aspect van de film te verliezen. Filth heeft gek genoeg niet veel om zijn lijf, is uit balans en zit vol met onzinnige toevoegingen in zowel verhaal als stijl. Dat het allemaal niet veel uitmaakt, komt vooral door James McAvoy, die grotendeels de film redt. Hopelijk komt Filth ook in Nederland uit, maar tot dusver staat helaas een releasedatum nog niet gepland.
 
Filth draait tijdens Imagine nog op zaterdag 19 april om 20.20 in EYE 2.



Moebius
Kim Ki-duk is een Koreaanse regisseur, die wellicht onbekend is voor sommigen, maar op het festival van Imagine niet onderschat mag worden. Zijn meest bekende werk is misschien wel Spring, Summer, Fall, Winter and Spring waarvoor hij internationaal geroemd is. Kim is een regisseur met een unieke stijl en zijn films hebben ongelooflijk veel zeggingskracht op het gebied van spiritualiteit, de algehele levenscyclus en andere lessen in het leven, die gevormd zijn uit het Boeddhisme. Moebius heeft een eenzelfde cyclus in zijn kern, maar is op zijn zachtst gezegd een moeilijke film om te doorgronden, door de controversiële thema’s die Kim aankaart. Moebius is een drama over een familie, waarbij de moeder erachter komt dat haar man er een buitenechtelijke relatie op na houdt. Geestesziek als zij is, probeert ze haar man te castreren in zijn slaap en wanneer dat niet lukt, gaat ze over naar haar zoon. In de loop van de film zie je hoe het gezin worstelt met perversiteiten en andere gevolgen van deze situatie. Het mag duidelijk zijn dat deze film niet voor iedereen is weggelegd, maar de manier waarop Kim Ki-duk absurde thema’s, zwarte humor en zonder dialogen toch een film met zeggingskracht heeft gemaakt, is meesterlijk te noemen en is daarmee één van de beste films van Imagine tot nu toe.
 
Moebius draait tijdens Imagine nog op vrijdag 18 april om 17.10 in EYE 2.



Zero Charisma
Tot slot hebben we de dertigjarige nerd Scott, die zichzelf heeft uitgeroepen tot spelleider van zijn zelfbedachte fantasiespel. Zijn vrienden doen elke week doodleuk mee, maar wanneer het sociale leven van één van zijn medespelers roept, moet Scott een vervanger zoeken. Scott komt Miles tegen in een geekstore en vraagt aan hem of hij interesse heeft. Miles lijkt van de buitenkant geen nerd, maar van binnen is hij er wel degelijk één. En daar heeft Scott geen rekening mee gehouden. Miles heeft niet alleen een sociaal leven met een knappe vriendin, maar ook nog meer kennis, waar elke andere nerd jaloers op is. Scott heeft al gauw spijt van zijn beslissing en zonder dat hij dit doorheeft is hij bezig met zijn schepen achter zich te verbranden. Na een sterke eerste drie kwartier, waarbij je constant ligt te gieren van het lachen, is de rest van de film uiterst futloos. De film heeft een zelfde verhaal als Toy Story, maar doordat er niet genoeg twists in zitten, zijn het de goedgemaakte grappen in het begin die de film moeten maken. Zodra hier in de tweede helft van afgeweken wordt en meer in het drama wordt geïnvesteerd, is er ook niet zoveel meer te beleven en worden de karakters onrealistisch en bovendien onaangenaam. Erg jammer van een film die zo goed begint maar uiteindelijk net geen totale mislukking is.