movie scene

Geslaagde blockbuster die niet alleen het begrip tijd, maar ook zichzelf op de hak neemt.

Edge of Tomorrow is op het eerste gezicht een mengelmoes van eerdere Hollywood successen: het terug-in-de-tijd thema van Groundhog Day en Source Code, de monsters van Alien en Starship Troopers en de oorlogsgevechten van Saving Private Ryan. Ondanks de talloze referenties weet de film toch te verrassen en te vermaken, met name door de humor en zelfrelativering, de prima dialogen en de snel gesneden actiebeelden.



Sukkel
De film begint als een echte genrefilm met een reeks aan nieuwsberichten over een invasie van buitenaardse wezens die het op Europa hebben gemunt. Het zijn allesvernietigende insektachtige monsters die met hun tentakels razendsnel slachtoffers maken. Als majoor William Cage (gespeeld door Tom Cruise) in een BBC uitzending als arrogante perswoordvoerder een goed verhaal probeert af te steken, gaat het als vanouds om de flinke retoriek. Maar in de sterke scène erna wordt dat beeld compleet gekanteld als Cruise wordt ontboden bij generaal Brigham (een mooie rol van Brendon Gleeson) die hem als een sukkel behandelt en de draak met hem steekt. waarna Cruise, al struikelend, afdruipt. De rest van de film is dan ook een poging van Cruise om zichzelf als een echte soldaat te manifesteren.

Terug in de tijd
Na zijn afgang bij Brigham belandt hij opeens bij een militaire basis in Europa waar hij moet vechten bij een invasielanding aan de kust (denk D-Day in Normandië). Maar als hij toch om het leven komt door een monster, merkt hij dat hij niet doodgaat, maart terug in de tijd wordt gezet. De missie kan weer van voorafaan beginnen, net zolang tot het gelukt is de monsters te vernietingen, hierbij geholpen door de doortastende Rita (Emily Blunt). Als Cruise om het leven komt, wordt de klok teruggedraaid. Net zo lang tot alles goed is opgelost.



Hulpeloze Europeanen
Het mechanisme achter de tijdreizen wordt simpel gehouden, net als de reizen zelf. Wel zit er - vooral in de inleidende nieuwsbeelden - een ouderwetse, ja haast nostalgische visie achter van hulpeloze Europeanen en de reddende Amerikanen. Dit mondt uit in een overdreven einde - het enige dat aan de film echt mislukt is. Hier neemt de filmmaker zichzelf veel te serieus. Terwijl de kracht tot dan toe juist het relativerende element was. Cruise knalt zichzelf een paar neer onder de verzuchting 'daar gaan we weer'. Verder zijn de scènes effectief en snel gemonteerd, de special effects ogen eng en is de cast prima in orde. Zelfs de wat beperkte acteertalenten van Cruise komen hier prima tot zijn recht.

Conclusie
Een blockbuster met vaart, humor, snappy dialogen en zelfrelativering. Deze kom je niet vaak tegen, maar Edge of Tomorrow is er zo één. Alleen jammer van het einde. Dat trekt de hele constructie weer helemaal scheef.