movie scene

Wordt dit na Intouchables de nieuwe Franse filmhit in Nederland? De kans is niet erg groot.
 
De lijntjes tussen Bon Dieu! en Intouchables, de Franse film die in 2012 meer dan 1 miljoen mensen naar de Nederlandse bioscopen trok, zijn dun maar snel gelegd. Om te beginnen staat op de Nederlandse filmposter van Bon Dieu!: "Na Intouchables de nieuwe bioscoophit met 10 miljoen bezoekers in Frankrijk." Tel daarbij op het raciale thema in beide films en het plaatje is compleet. Maar de verschillen kunnen tegelijk niet groter zijn.
 

 
Partnerkeuze
Bon Dieu! ("Lieve Heer!") draait om Claude en Marie Verneuil, een katholiek conservatief echtpaar met een prachtig landhuis aan de Loire. De partnerkeuze van hun vier mooie dochters doet beide Claude en Marie regelmatig slikken: de eerste dochter trouwt met een moslim, de tweede met een Jood en de derde met een Chinees. Wat gaat dochter vier doen? Een blanke Franse katholiek of een partner die wederom de wenkbrauwen zal doen fronsen? Weinig verrassend is natuurlijk het laatste het geval - het is een neger - al is hij wel een echte katholiek. Maar met z'n allen zingen ze uiteindelijk uit volle borst toch de Marseillaise, het Franse volkslied. Liberté, égalité, fraternité: vrijheid, gelijkheid, broederschap

Intouchables-effect
De film werd in Frankrijk uitgebracht onder de lange titel Qu'est-ce qu'on a fait au Bon Dieu? maar is hier gemakshalve ingekort tot de laatste twee woorden. Het is de vijfde film van regisseur Philippe de Chauveron. Zijn eerdere films, veelal komedies, werden matig ontvangen en wisten buiten Frankrijk alleen wat Belgische bioscopen te bereiken. Bon Dieu! is, mede door het succes in Frankrijk en waarschijnlijk profiterend van het Intouchables-effect, in meer landen te zien, waaronder Duitsland, Griekenland, Portugal en dus ook Nederland. Op het eerste gezicht een begrijpelijke keuze, deze internationale uitbreng, maar als je wat dieper inzoomt op de film wordt het toch wat vreemder.
 

 
Simpel
In een tijd dat raciale spanningen in Europa in de samenleving en de politiek steeds grotere issues worden, is het maken van een komedie rondom dit thema een mooie uitdaging. Het acteren is behoorlijk, het script volgens de standaarden van een komische film en de dialogen net wat te dik aangezet. En met een nicht als pastoor wordt ook dit cliché in één moeite meegenomen. Alleen werkt het spelen met deze clichés maar gedeeltelijk en de film is simpelweg vaak niet leuk, met name in het wat zwakke tweede deel. Met het opkomende Front National, de spanningen in de banlieus en de grote tegenstellingen komt de boodschap dat iedereen uiteindelijk goed met elkaar zal opschieten wel erg simpel over. Bovendien bevat de film aardig wat verwijzingen naar specifiek Franse thema's dat veelal over de hoofden van niet-Fransen heen zal gaan.
 
Conclusie
Bon Dieu! zal naar alle waarschijnlijkheid het succes van Intouchables niet behalen. Nu is dat geen doel op zich, een echt probleem is dat deze komedie gewoonweg niet leuk genoeg is. Het spelen met clichés werkt maar deels, al is het acteren behoorlijk, maar script en dialogen schieten  tekort. De boodschap dat alles uiteindelijk mooi bij elkaar komt, is begrijpelijk, maar komt wat makkelijk over. Wat meer lef graag, merde!