movie scene

Maps to the Stars begint als een gitzwarte comedy en wordt alleen maar grimmiger.

Cronenberg geldt als een van de intelligentste regisseurs van dit moment en dat maakt zijn films altijd interessant. Toch kunnen zijn films soms iets te kil, afstandelijk en analytisch. Dat gold zeker voor zijn laatste twee films, A Dangerous Method en Cosmopolis. Gelukkig is Maps to the Stars een stuk toegankelijker dan beide films. Sterker nog, dit is Cronenberg’s beste film sinds A History of Violence.   



Hollywood
In bepaalde opzichten verschilt Maps to the Stars niet eens zoveel van Cosmopolis. Die film, gebaseerd op het gelijknamige boek, wilde de oppervlakkigheid van het kapitalisme tonen. Maps to the Stars wil de oppervlakkigheid van Hollywood tonen. Maar waar Cosmopolis zich voornamelijk in één limousine afspeelde, zijn de personages in Maps to the Stars over heel Hollywood verspreid en komen we er langzaam maar zeker achter hoe ze allemaal met elkaar verbonden zijn. Maps to the Stars doet hierdoor soms erg denken aan films als Boogie Nights en Pulp Fiction. Alleen zijn de personages hier zo mogelijk nog verder verwijderd van de realiteit. Het zijn ook tragische personages. Ze verkopen allemaal onzin, maar geloven oprecht in wat ze doen, waardoor ze voornamelijk zichzelf voorliegen.

Havana Legrand
Julianne Moore speelt Havana Legrand, een beroemd, emotioneel labiel, actrice wier carriere wat in het slop zit. Ze hoopt haar comeback te maken in een artiestieke remake van een B-film waarin haar moeder eerder speelde. Haar moeder stierf jong tijdens een brand, waardoor Havana nu een obsessie ontwikkelt voor haar nieuwe ‘personal assistant, Agatha (Mia Wasikowska), die over haar hele lichaam brandwonden heeft. Agatha vertelt naar Hollywood te zijn gekomen om een filmcarrière op te bouwen, maar heeft duisterder motieven. Havana krijgt ondertussen hulp van psycholoog Stafford (John Cusack), een kwakzalver die met zijn ‘revolutionaire’ behandelmethoden een ster is geworden en zijn nieuwste boek bij Oprah mag promoveren. Hij is de vader van Benjie Weiss (Evan Bird), een verwend kindsterretje die na zijn eerste success een drugsverslaving heeft ontwikkelt en daar nu van afkickt. Dat zorgt voor problemen bij zijn nieuwste film, Bad Babysitter 2. Alsof het niet genoeg is dat de producenten niet geloven dat hij volledig is afgekickt, blijkt zijn jongere tegenspeler ook nog eens populairder te zijn. De gehele topcast acteert uitstekend, maar Julianne Moore steekt er bovenuit. Zij is zeer overtuigend als een vervallen actrice die langzaam gek wordt. Ze won dan ook terecht de prijs voor beste actrice op het filmfestival van Cannes. De grootste verrassing in de cast is echter Evan Bird. De jonge acteur was tot nu toe onbekend, maar daar zal na deze film waarschijnlijk gauw verandering in komen.



Aftakeling
Maps to the Stars begint als een hele leuke satire op Hollywood, vol met spitsvondige dialogen en insider grappen. Wanneer bijvoorbeeld Julianne Moore’s personage een rol misloopt, wordt Moore getroost met de woorden dat de regisseur die haar niet wil best goed is, maar toch echt geen Paul Thomas Anderson is. Wie echter bekend is met het werk van Cronenberg zal het niet verbazen dat in de tweede helft van de film de satire naar de achtergrond verdwijnt, omdat de regisseur meer geinteresserd is in de fysieke en mentale aftakeling van zijn personages, en de redenen die daar ten grondslag aan liggen. Hierdoor creeërt hij toch veel sympathie voor deze personages. We leren dat hun gedrag het logisch gevolg is van gebeurtenissen uit het verleden waar deze personages weinig aan kunnen doen. Aangezien dit een film is van Cronenberg, is het ook niet verrassend dat deze gebeurtenissen seksueel gerelateerd zijn. De onthullingen die over de personages worden gedaan zijn oprecht verrassend en schokkend, waardoor je eigenlijk met zo min mogelijk voorkennis deze film in moet gaan.

Conclusie
Maps to the Stars is bij tijd en wijle een zeer grappige satire over de oppervlakkigheid van Hollywood. Daarnaast geeft het ook een goed beeld van de mentale en fysieke aftakeling van zijn personages. Hierdoor is dit een film die op het lijf is geschreven van David Cronenberg. Hij heeft dan ook een uitstekende film gemaakt, waar hij ongetwijfeld veel lof voor zal krijgen. Die lof moet hij echter delen met zijn fantastische cast.