movie scene

Het is hard hen die wij liefhebben door de dood te verliezen, maar oneindig harder is het wanneer het leven hen ons ontneemt.

In de film Above Us All probeert de jonge Australische Shay een manier te vinden om de dood van haar moeder te verwerken. Haar moeder heeft een inheemse Australische achtergrond en haar vader Koen, die researcher is op een Australisch sterrenkundig observatorium, is van Vlaamse afkomst. Na de dood van zijn vrouw besluit hij terug te gaan naar België om zijn leven weer op de rails te krijgen. Zijn twee kinderen neemt hij mee. Zo komt Shay samen met haar vader en broertje Kaleb terecht in het stadje Ieper. Onderdak vinden ze voorlopig bij een oom en tante die een B&B runnen en toeristen rondleiden over de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Shay is gewend om buiten te dwalen, de ruimte te hebben en op zichzelf te zijn. Het valt haar niet mee te aarden onder de troosteloos grijze luchten van het Europese continent waar altijd regen in lijkt te hangen.



360 graden
Met zo'n belangrijkste thema kwam Eugenie Jansen al vrij snel uit bij gedachten over onze plek in tijd en ruimte. Voor de film is gekozen om dit te vertalen een heel specifieke vorm. De film bestaat uit cirkelbewegingen. De camera draait rond in 360 graden. Soms in hun geheel vertoond, soms gedeeltelijk zichtbaar. Die cirkels zijn telkens hapjes uit de tijd, en binnen een cirkel (een scène) blijft de tijd heel. Daar wordt niet in geknipt. De tijd verstrijkt onherroepelijk. Het begin is wat onwennig. Soms wil je langer blijven en een situatie beter bestuderen. Mischien zelfs terug zoals wat de personages graag willen. Maar de tijd draait door. Als een zelfstandige en onafhankelijke entiteit. Wij hebben er geen enkele grip op. In Above Us ll komt structureel naar voren dat het moment het moment gelaten moet worden. En elk moment is eenmalig en vergankelijk.



Verhalen
Ieder personage in dit verhaal heeft een eigen verhaal, iets dat eigen is aan mensen. Je interpretatie of herinnering, het maakt niet uit. Verhalen zijn de manier waarmee wij communiceren. In Above Us All komen verschillende verhalen aan bod die ideeën over de dood uiten. Rouw, verdriet en woede. Alle verhalen worden verteld door de mensen die verlies meemaken en doen dit allemaal op hun eigen manier. De spelers uit Above Us All zijn geen professionele acteurs. Ze delen hun kennis, vaardigheden en ervaring. Het verhaal is verzonnen, maar de mensen en hun emoties zijn echt.

Conclusie
De camera draait rond in 360 graden. Die cirkels zijn telkens hapjes uit de tijd. In het begin moet je even wennen, maar langzamerhand is het idee erachter duidelijk en goed te waarderen. Het verhaal kent geen spektakel of spanning. Het is een verhaal in het leven van mensen zoals jij en ik, wiens idee van 'alledaags' op zijn kop is gegooid. Een mooie film die je aan het denken zet. Alleen lijkt er niet meer in te zitten.