movie scene

Tenenkrommende reliporno.

Exodus: Gods and Kings is de remake van Cecil B. DeMille’s klassieker uit de vijtiger jaren van de vorige eeuw The Ten Commandments. Het is het aloude verhaal van het Israëlische volk, de Hebreeërs, die onder de door God ondersteunde hulp van Mozes bevrijd worden van het juk der Egyptenaren en door de gespleten Rode Zee op weg gaan naar het heilige land. Exodus: Gods and Kings is op eenzelfde epische wijze verfilmd door oude rot in het vak Ridley Scott. Hij heeft een breed oeuvre opgebouwd in de loop der jaren waaronder meesterwerken als Bladerunner en American Gangster. De ironie bij Scott is dat hij daarnaast net zo makkelijk pulp aflevert. Voorbeelden hiervan zijn het recente The Counselor en Prometheus. Ook Exodus: Gods and Kings past in de laatste pulp categorie.



Verhaal
Een ieder die een fervent aanhanger is van de Bijbel zal een bezoek aan deze film waarderen. Exodus: Gods and Kings zal het dan ook zeker goed doen binnen de Nederlandse biblebelt. Al vierhonderd jaar zwoegen de Hebreeërs onder het Egyptische slavenjuk. Zonder duidelijke reden is het voor de grote baas in de Hemel in één keer genoeg en schuift Hij Mozes naar voren om zijn volk te leiden naar het beloofde land Kanaän. Het volk vertrekt en verdwaald waarnaar ze zich bevinden aan de rand van de Rode Zee alwaar onze lieve Heer het water doet scheiden en de Hebreeërs hun weg verder kunnen vervolgen, achterna gezeten door een op wraak beluste farao.

Lord of the Rings
Scott verfilmt dit overigens zeer gelikt met een semi realistisch sausje. Daar ligt het allemaal niet aan. Wat irriteert is dat Exodus: Gods and Kings eigenlijk gezien kan worden als een soort Lord of the Rings 2.0 maar zichzelf veel te serieus neemt. Bij tijd en wijle is het niet duidelijk of je naar de donkere kerkers van Sauron kijkt of naar de slavenhuizen van de Hebreeërs. Dit geldt ook voor de herintroductie van de “guy liner” die waarschijnlijk na de première hopelijk meteen in de afvalbak verdwijnt, samen met de willekeurig geplaatste holocaust referenties. Het maakt dat Exodus: Gods and Kings afstandelijk blijft en zelfs alle CGI, hoewel spectaculair, zorgt er niet voor dat er enige emotie in de film zit. Plichtmatig wordt er door de hoofdrolspelers, Christian Bale als Mozes en Joel Edgerton als Rames, geacteerd.



Conclusie
Er had wellicht meer in de film gezeten, zeker afgezet tegen Noah. Want daar waar deze het aloude verhaal meer vertaalde naar de huidige tijd, door bijvoorbeeld de aanwezigheid van God in het midden te laten, blijft Exodus: Gods and Kings hangen in het klassieke verhaal. De film voegt dan ook niets toe aan al bestaande bijbelverfilmingen en dat maakt dat Exodus: Gods and Kings zo in het pulpbakje van Ridley Scott kan worden gegooid.