movie scene

Een jong meisje gaat op avontuur in dit ouderwetse sprookje vol oude kastelen, mysterieuze manuscripten, magische paarden, en legendarische ridders.

The Legend of Longwood is een Iers-Nederlandse productie, geregisseerd door Lisa Mulcahy. Zij heeft ook het script geschreven, samen met Nadadja Kemper en Gwen Eckhaus. Eckhaus is vooral bekend als scriptschrijfster van Nadine, met onder meer Halina Reijn. Ondanks deze Nederlandse bijdrage is dit echter een door en door Ierse film. Het begint echter allemaal in New York waar we de stoere Mickey (Lucy Morton) ontmoeten. Zij is een stoer meisje met een grote liefde voor paardrijden. Haar vader is al enkele jaren vermist, en zij woont nu alleen met haar moeder Lisa (Thekla Reuten) en haar broertje, wiens personage amper wordt uitgewerkt.



Legende
Op een dag slaat het noodloot toe. Tijdens het paardrijden valt Mickey en breekt haar been. Tot overmaat van ramp blijkt haar moeder geen geld meer te hebben om hun woning in New York te betalen. Gelukkig blijken ze een oud huis in Ierland te hebben geërfd van een mysterieuze tante. Het huis bevindt zich in het afgelegen Longwood, op 300 kilometer van Dublin. Mickey vertrekt er mokkend heen, maar komt al snel achter dat Longwood behalve afgelegen, ook nogal geheimzinnig is. Ze ontmoet onder meer de ietwat zonderlinge Lady Thriza die haar over de legende van Lord Longwood vertelt. De legende verhaalt over hoe het gelukkige leven van de Lord op zijn einde kwam. Hij verloor zijn vrouw en dochter, waardoor zijn geest nog steeds ronddwaalt op zoek naar berusting. Wellicht is de legende onzin, maar dat verklaart niet waarom een hoop dorspbewoners nog steeds een mysterieuze zwarte ridder door de bossen zien ronddolen. Wanneer ook Mickey de zwarte ridder ziet gaat ze op avontuur om de mysterie eens en voor altijd op te lossen.

Ouderwets
The Legend of Longwood is een ouderwets sprookje met alle traditionele elementen die daarbij horen. Lady Thirza sterft al vroeg onder verdachte omstandigheden, terwijl haar goedaardige zoon spoedig moet trouwen met een verwaande, kwaadaardige gravin. De gravin heeft samen met de burgemeester snode plannen om Thirza's landgoed om te bouwen, maar daarvoor moet ze afrekenen met Thirza's bijzondere paarden en hun stalmeester. Natuurlijk moet Lucy de paarden redden om het mysterie op te lossen, en wordt ze in eerste instantie niet gelooft door de volwassenen om haar heen. De enige die haar helpt is een eenzaam jongentje met een dronken vader. Mickey's eigen vader blijkt overigens vermist te zijn geraakt tijdens een archeologische expeditie naar Egypte. Om de mysterie op te lossen moet Mickey de aanwijzingen volgen van oude graftombes, stoffige manuscripten, en oud-Ierse volksliedjes.



Mickey
De grote kracht van de film is dat het zich helemaal niet schaamt voor deze oubolligheid. Het verhaal wordt volstrekt on-ironisch verteld. Het is geen postmodern sprookje dat zelf-reflectief wil zijn. Het genre wordt niet gebruikt om er commentaar op te geven, of om het een beetje belachelijk te maken. Lisa Mulcahy heeft een sprookje gemaakt, simpelweg omdat ze gelooft dat dit genre heel geschikt is om een spannend verhaal te maken dat kinderen zal aanspreken. Dat is haar zeer goed gelukt. Dat komt vooral dankzij Mickey. Dit is een erg goed uitgewerkt personage, waarin kinderen zich gemakkelijk kunnen herkennen. Ze is avontuurlijk en slim, maar de film vergeet nooit dat ze ook gewoon een kwetsbaar kind is dat niet overal zelf voor kan zorgen. Actrice Lucy Morton, die hier debuteert, blijkt een groot talent, waar we nog meer van zullen horen. De overige personages zijn wat minder uitgewerkt. Zeker Thekla Reuten heeft niet zo veel te doen als Mickey's moeder. En verwaande gravinnen zijn vaste elementen in een sprookje, maar zelfs in deze context is dit personage hier een ietwat overdreven karikatuur. De film besteedt echter niet al te veel aandacht aan deze andere personages, waardoor dit allemaal niet zo erg is.

Conclusie
The Legend of Longwood is een verfrissende film, juist omdat het niets nieuws probeert te doen. Dit is een ouderwets, ietwat oubollig sprookje dat zonder veel veranderingen ook 50, 60 jaar geleden gemaakt had  kunnen worden. Het werkt doordat het die oubolligheid volledig omarmt en doordat het in Mickey een heel goed uitgewerkt hoofdpersonage heeft. Enkele andere personages (en hun acteurs) komen er iets te karig vanaf, maar dit is een film waar zeker jonge kinderen probleemloos van kunnen genieten.