movie scene

Het beste dat het horrorgenre sinds jaren is overkomen.

De afgelopen jaren doken er af en toe wat kleine artikelen op over het feit dat Guillermo del Toro en Disney in gesprek waren over het maken van een film over de spookhuis-attractie Haunted Mansion (hier in Europa beter bekend als Phantom Manor). Uiteindelijk kwam het project niet van de grond. Del Toro’s visie was naar verluidt toch wat te donker. Toch kon de Mexicaanse regisseur het idee van een spookhuis blijkbaar niet los laten. Na actiefilms als Pacific Rim (2013) en Hellboy II: The Golden Army (2008) keert Del Toro terug naar de fantasy-horrorfilms waarmee hij laat zien dat hij niet alleen een regisseur is, maar een heuse filmauteur.



Landhuis
In Crimson Peak neemt Del Toro ons mee naar de het Amerika van begin 20e eeuw. Hier woont Edith Cushing (Mia Wasikowska), een jonge vrouw die ervan droomt om een bekend schrijfster te worden. Haar verhalen gaan over het algemeen - hoe kan het ook anders - over spoken. De fascinatie hiervoor ontstond nadat haar overleden moeder haar had bezocht met de mededeling: “Pas op voor Crimson Peak.” Jaren verstrijken en Cushing ontmoet de charmante, maar mysterieuze Engelsman Thomas Sharpe (Tom Hiddleston). Samen vertrekken ze om samen met de zus van Thomas (Jessica Chastain) te gaan wonen in het grote landhuis van de familie Sharpe. Maar zodra Edith zich settelt, begint ze toch wel hele spookachtige taferelen te zien.

Horrorstandaard
Guillermo del Toro heeft voor Crimson Peak een fantastische crew samengesteld. De manier waarop hij zijn visie heeft kunnen verwezenlijken is adembenemend. Hier is zichtbaar veel tijd en geld ingestopt. Van decors tot kostuums: alles klopt gewoon. Del Toro heeft een fantastisch oog voor detail en is een meester in het tot leven brengen van droomachtige beelden, zoals hij al eerder liet zien in het met meerdere Oscars bekroonde Pan's Labyrinth. De regisseur heeft een gotisch-romantische stijl proberen over te brengen en is daarin met vlag en wimpel geslaagd. Crimson Peak durft te breken met de standaard voor horror die de afgelopen paar jaar erin was geslopen in Hollywood. Dat betekent dat het eindelijk eens niet een vervolg op “found-footage”- film is, waar je als kijker dood wordt gegooid met irritante jump scares die niet eens eng zijn. Niet in Crimson Peak. De keren dat de film de kijker laat schrikken is - net aan - op twee handen te tellen, maar wanneer het gebeurt, schrikt de kijker goed en is het een memorabel moment. Een les waar veel horrorfilms vandaag de dag wat van kunnen leren. De horror zit hier in het verhaal, de aankleding en de muziek. Del Toro weet op een meesterlijke manier de kijker te verbazen met prachtige beelden, maar weet tegelijkertijd ook onder de huid te kruipen door je ineens weer te laten realiseren dat je kijkt naar een horrorfilm. Het niet weten wanneer een vrolijke scène ineens eng kan worden, is wat Crimson Peak pas echt eng maakt.



Acteerwerk van de bovenste plank
Esthetisch werkt de film dus uitstekend, maar ook op het gebied van acteerwerk weet deze film de standaarden te doorbreken. Met de komst van productiebedrijf Blumhouse Productions (bekend van Paranormal Activity, Ouija, Insidious) was deze standaard sterk afgenomen. De acteurs in Crimson Peak nemen hun rollen uiterst serieus en dat is te zien. Vooral hoofdrolspeler Tom Hiddleston weet een mooie rol neer te zetten, die oprecht aanvoelt en je toch een ongemakkelijk gevoel geeft. Hij laat goed zijn bereik als acteur zien, door op het ene moment erg charmant te zijn en het volgende moment volledig de controle te verliezen. Ook Jessica Chastain is bijzonder goed. Ze is vooral bekend van haar rollen in Zero Dark Thirty (2012) en Mama (2013), waarin ze vaak een wat rustiger type speelt. In deze film laat ze een onbekende kant van zichzelf zien, wat erg goed werkt. Alleen Mia Wasikowska komt wat stijfjes over en valt hierdoor een beetje uit de toon.

Conclusie
Crimson Peak is het beste dat het horrorgenre sinds jaren is overkomen. Het feit dat het terug gaat naar een echt eng verhaal vertellen in plaats van zoveel mogelijk schrikmomenten laten zien, is een verademing. Daarbij komt dat de geweldige visuele stijl van Del Toro gecombineerd met de sterke cast en de prachtige muziek erg goed werkt. Dit alles maakt dat Crimson Peak zeker niet gemist mag worden en misschien wel de grootste verrassing dit jaar is.