movie scene

Vierentwintig uur uit het leven van een groep hulpverleners in oorlogsgebied. Bepaald geen 'perfecte dag', eerder een etmaal vol frustraties, door regisseur Fernando Leon de Aranoa gepresenteerd met veel (zwarte) humor. 

Er ligt een dode koe op een verlaten bergweg. Er rechts of links aan voorbij rijden, vraagt hulpverlener Mambru, oude rot in het vak, zich hardop af tegenover nieuwkomer Sophie. Aan beide zijden kan een landmijn verborgen liggen. Hij haalt er zelfs - tot ontsteltenis van zijn bijrijdster - uit zijn aantekenboekje tekeningen bij van soorgelijke situaties. Dan geeft hij voluit gas en rijdt met de jeep dwars over de koe heen. Geen explosie. 
Het is 1995, ergens in Bosnie, op de Balkan. De oorlog loopt ten einde, VN troepen controleren het gebied, maar dat betekent niet, dat er vrede is. Een groep hulpverleners probeert de watervoorziening te herstellen. Hun concrete missie is uit een waterput het lijk van een kolossaal dikke man op te takelen, dat er waarschijnlijk met opzet ingegooid is om het water te verontreinigen. Het touw breekt. Een etmaal lang is Mambru met zijn team in de weer om een ander touw te vinden. Alles en iedereen werkt tegen. Ze stuiten op het wantrouwen van de lokale bevolking, op vijandelijkheden van bevolkingsgroepen, op criminelen in de regio, op beperkende maatregelen van de Blauhelmen, en niet in het minst op de bureaucratie en kafkaeske protocollen van VN instituties. Humor, zwarte humor, en cynisme zijn hun enige wapens. 



Absurde oorlog
Mambru (Benicio del Toro) en B (Tim Robbins) zitten al lang in het vak. Idealistisch zijn ze niet (meer). Mambru zwaait over een week af en belt een keer in de rimboe via de satelliettelefoon met zijn vriendin over de kleur van het aan te schaffen vloerkleed in de woonkamer. Voor B lijkt dit werk zijn manier van leven te zijn geworden. Hij zorgt het meest voor de komische en cynische relativering. Vertaler Damir (Fedja Stukan) fungeert als deadpan. Sophie(Melanie Thierry) is net aangekomen, en ziet haar voortvarend enthousiasme al snel stuk lopen. En dan is er nog Katya (Olga Kurylenko), die de missie van de groep moet evalueren. Zij heeft met Mambru een korte verhouding gehad. Die affaire speelt op de zoektocht naar een touw een rol, evenals de vriendschap die Mambru sluit met een jongen wiens voetbal is afgepakt door een paar oudere jongens met een wapen. Zodoende komen ze ook in het kapot geschoten dorp van de jongen, waar ze een lugubere ontdekking doen. Op deze manier zien we in het tijdsbestek van een dag de grauwe absurditeit van een oorlog, zonder dat er ook maar een schot gelost wordt. 



Rock muziek
De Aranoa heeft zijn film gebaseerd op de roman Dejarse Llover van Paula Frarias, ex-voorzitter van de Spaanse sectie van Artsen Zonder Grenzen. Hij heeft er een klassieke anti-oorlogskomedie van gemaakt, in de traditie van Robert Altmans M*A*S*H* (1970). Het rauwe en cynische heldendom van de hulpverleners, die nauwelijks een karakterontwikkeling kennen, onderstreept hij - met name als ze in hun jeeps door het onherbergzame berglandschap crossen - met rock muziek van The Velvet Undergrond, de Ramones, en Lou Reed. Op het festival Film by the Sea (Vlissingen sept 2015) werd hem de prijs van de beste literatuurverfilming toegekend. 

Conclusie
A Perfect Day is een zwarte anti-oorlogskomedie, die ons vooral de absurditeit van een oorlog op zijn eind laat zien vanuit het perspectief van hulpverleners die zich alleen nog met humor en cynisme staande kunnen houden.