movie scene

De kredietcrisis in Jip-en-Janneke taal.

De Oscarnominaties zijn inmiddels bekend en The Revenant en Mad Max: Fury Road hebben daarvan de meeste nominaties binnengesleept. Maar ook The Big Short is in de race om een aantal belangrijke beeldjes te winnen. De verfilming van de gelijknamige bestseller kreeg een nominatie voor beste film, regisseur, script en montage. Christian Bale is voor de derde keer genomineerd voor zijn bijrol in de film. Of de The Big Short een kans maakt in één van deze categorieën is een echter de vraag.
 


Bubbelbad
Weet je nog van de kredietcrisis? Ja natuurlijk, maar hoe is deze crisis ontstaan? The Big Short gaat over een aantal mensen in de beleggingswereld en het bankwezen die de kredietcrisis zagen aankomen en er zelfs stinkend rijk van zijn geworden. De film vertelt min of meer hoe zij dit voor elkaar hebben gekregen. Eén van deze mensen is Michael Burry, gespeeld door Christian Bale. Een ietwat autistische, maar briljante belegger die als eerste voorzag dat er een bubbel in de huizenprijzen zat, waarop hij besloot om ‘short’ te gaan. Komisch genoeg wordt de term ‘short-gaan’ uitgelegd door Margot Robbie in een bubbelbad. Vergelijkbaar met de naakte ballerina die het podium opkwam toen Herman Finkers de diepte in wilde gaan tijdens zijn oudejaarsconference. Nu wordt dit middel gebruikt om het duffe bankwezenjargon uit te leggen.
 
Short-gaan
Kortweg komt short-gaan neer op dat een belegging in waarde stijgt zodra een aandeel of financieel derivaat daalt. Dit bleek voor Dr. Burry een goede belegging en al snel volgden anderen, onder wie Jared Vennett (Ryan Gosling), Mark Baum (Steve Carell), Charlie Geller (John Magaro) en Jamie Shipley (Finn Wittrock). Ze worden eerst door hun collega's voor gek verklaard, maar konden hen dit vervolgens lekker inwrijven toen ze rijk werden van de kredietcrisis. Hypocrisie ligt hiermee op de loer. Het beste is daarom The Big Short als komedie te beschouwen. Ondanks dat het waargebeurde verhaal met een moraal kompas aan het publiek wordt gesleten, heeft regisseur Adam McKay zijn Anchorman-roots niet afgedaan. Dit zorgt voor enkele grappige momenten, maar de mix met de biografische drama is minder overtuigend. Dit komt omdat de karakters nauwelijks worden verdiept en bovendien beweegredenen hebben waar niet echt voor te juichen valt. Alleen Steve Carells karakter krijgt nog enigszins een kans om empathie op te wekken. Ondanks dat weten alle castleden zich wel vermakelijk te onderscheiden van elkaar.
 


CDO´s
De acteerprestaties zijn echter niet genoeg om de rit aantrekkelijk te maken. The Big Short is een dialoog gedreven film, waar het 98% van de tijd over financiën gaat. Wellicht interessant voor diegene die nog nooit over CDO’s, tranches of subprime hebben gehoord, maar voor diegene die dit al weten, wordt dit uitgebreid in Jip-en-Janneke-taal uitgelegd. Adam McKay doorbreekt daarbij graag de vierde wand. Dit komt wat uitleggerig over, maar werkt uitstekend om het verhaal te kunnen volgen. Ondanks de velen preken en uitleg geeft de film maar halve waarheden af over het ontstaan van de kredietcrisis.
 
Conclusie
Adam McKay blijft bij zijn komedieroots, maar laat zich ook van een compleet andere kant zien. Hij weet de ballen van de vier verschillende - maar ook weer dezelfde - verhaallijnen in de lucht te houden, maar levert in combinatie met de montage een rommelige film af. Ook is het te beamen dat Adam McKay veel aan het publiek probeert uit te leggen. Dit zorgt toch voor nieuwe inzichten, mocht je dit allemaal nog niet eerder gehoord hebben. Hoe dan ook is The Big Short een vermakelijke film, maar wel een slap aftreksel van wat Inside Job met meer kracht en horror al wist te vertellen. The Big Short heeft alleen humor en een aantal goede acteerprestaties te bieden.