Deze sites vind je misschien ook leuk Fashionscene.nl, Chicklit.nl, en meer

Meer sites die je misschien ook leuk vindt

Girlscene Ze
Fashionscene Beautyscene
Chicklit Moviescene
Partyscene Vrouwen
Foodness I Want That Must Have
Shopgids Beautybox
Find My Musthave Reequest
  • Recensies » Bioscoop
Ik wil gelukkig zijn - recensie

Ik wil gelukkig zijn - recensie

In Ik wil gelukkig zijn portretteert Annette Apon de grootste vooroorlogse actrice van Nederland: Fien de la Mar. Ze speelde in revues, cabaret, operettes, film en toneelstukken. Komisch en tragisch. Ze kon eigenlijk alles. Ze was de grootste maar ook de wispelturigste, en ging er uiteindelijk aan onderdoor. Aantrekkelijk voor filmliefhebbers en kenners van theaterhistorie.



Verpletterend
Op haar achttiende (1916) stond Fien de la Mar al in Carré. Ze was de dochter van een een revuemeisje en een onbekende vader. Napoleon (roepnaam Nap) de la Mar  trouwde met haar moeder en erkende de dochter. Evenals zijn vader was hij artiest en hij werd de leermeester van Fien. Dankzij hem kwam ze bij de revue van Louis Davids. Haar eerste toneelrollen speelde ze bij het Rotterdamsch-Hofstad-Toneel. In alle genres blonk ze uit. Ze maakte geen onderscheid tussen hoge of lage cultuur. Ze excelleerde in beide. Ze bleek een uitzonderlijk talent te zijn, maar ook een moeilijk karakter te hebben. Ze kon haar medespelers inspireren en tot grote hoogte brengen, maar soms ook verstek laten gaan en zich overgeven aan drank en liefde. Voor sommigen was het alsof ze met twee personen te maken hadden. 
In de jaren dertig speelde ze in acht films, waaronder De Jantjes en Bleeke Bet (beide 1934). In de laatste zingt ze het liedje Ik wil gelukkig zijn. Ook in films was haar uitstraling verpletterend. Ze had geen methode, ze speelde intuitief. Met minimale middelen bracht ze een personage tot leven, een hele wereld. Ze wist eigenlijk niet hoe ze het deed, ze deed het meteen goed. "Het was meer dan wonderlijk, het was eigenlijk tovenarij", zei een tijdgenoot van haar. Haar laatste film (Ergens in Nederland, 12 april 1940) werd verboden door de Duitsers. Ze trad niet toe tot de Kultuurkamer; daardoor kwam er voorlopig een einde aan haar rollen. 

Vergankelijk
Hoe breng je de vergankelijke reputatie van zo'n toneelvedette in een documentaire tot leven? Apon laat hedendaagse acteurs (off) herinneringen van Fiens oud-collega's voorlezen en combineert die met foto's, toneelregistraties, historische archiefbeelden en fragmenten uit haar filmrollen. Ze laat bovendien de actrice Johanna ter Steege zich tussendoor transformeren (rok, schoenen, blouse, schmink, pruik) tot Fien de la Mar. Zo draagt ze een tekst  van Martie Verdenius voor over het gebombardeerde Rotterdam, zoals Fien de la Mar het in 1941 deed maar waarvan geen registratie meer bestaat. Ter Steege bereidt zich terdege voor waar De la Mar haar teksten uit de losse pols deed, 'een beetje los uit de mond', zoals Verdenius zei, maar toch heel gelaagd.



Tragisch einde  
In 1941 trouwde Fien met de architect Piet Grossouw, haar grote liefde, met wie ze roerige tijden beleefde. Na de oorlog kocht hij een gewezen schoolgebouw aan de Marnixstraat, vlakbij het Leidse Plein, en liet het tot theater verbouwen. Hij vernoemde het naar zijn vrouw en haar vader. Fien speelde er prachtige rollen maar niet voor heel lang. Grossouw bewoog zich niet in de theaterwereld en Fien kon niet met geld omgaan. Na drie jaar ging het theater failliet. In 1952 nam Wim Sonneveld het over en doopte het om tot Nieuwe de la Mar Theater. Van de Ende heeft het inmiddels onder dezelfde naam nog weer vernieuwd. In 1959 begon Fien de la Mar weer met optredens en in 1960 keerde ze weer terug naar 'het grote toneel'. Maar intussen had ze haar grote liefde tot het einde verzorgd. Ze werd depressief, deed een zelfmoordpoging, en belandde in een psychiatrische inrichting. Ze kwam er weer bovenop, kreeg rollen, ook op tv, maar voor haar hoefde het eigenlijk niet meer. In 1965 sprong ze uit het raam, waarna ze in het ziekenhuis overleed. De film laat met respect en vol liefde zien, dat ze zoveel talenten had, maar niet goed wist hoe ze die moest hanteren. Ook de kijker van vandaag valt op, hoe los en tegelijkertijd diep haar spel was.   

Conclusie
In Ik wil gelukkig zijn portretteert Annette Apon aandachtig en vol liefde een groot actrice, die in film en op toneel kon toveren, maar daarbuiten de controle over haar eigen leven soms volledig kon verliezen.

Regisseur:

Annette Apon

Genre:

Documentaire

Releasedatum:

17 maart 2016

Ons oordeel:

Oordeel bezoekers:

(0 stemmen)
  • Speelduur:

    70 minuten
Bekijk complete film profiel

Tags:

REACTIES

Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.

Volg ons

Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!

REGISTREREN INLOGGEN

SHOPTOPPERS

  • Fast & Furious 9: The Fast Saga op Blu-ray

    €26,99Fast & Furious 9: The Fast Saga op Blu-ray

  • Just 6.5 op DVD

    €11,80Just 6.5 op DVD

  • Christopher Nolan Collection op 4K Ultra HD

    €177,93Christopher Nolan Collection op 4K Ultra HD

  • Nobody op Blu-ray

    €21,63Nobody op Blu-ray

  • Black Adam op Blu-ray

    €22,99Black Adam op Blu-ray

  • Inglourious Basterds op 4K Ultra HD

    €27,64Inglourious Basterds op 4K Ultra HD

UITGELICHT

  • Game of Thrones S5E9: The Dance of Dragons - recap Game of Thrones S5E9: The Dance of Dragons -...
  • Game of Thrones S4E2: The Lion and the Rose – recap Game of Thrones S4E2: The Lion and the Rose ...
  • Game of Thrones S4E9: The Watchers on the Wall - recap Game of Thrones S4E9: The Watchers on the...
  • Game of Thrones S5E2: The House of Black and White - recap Game of Thrones S5E2: The House of Black and...
  • Silicon Valley - eerste indruk Silicon Valley - eerste indruk
  • Game of Thrones S6E6: Blood of My Blood - recap Game of Thrones S6E6: Blood of My Blood -...