movie scene

Alex van Warmerdam, bekend om zijn eigenzinnige films als Abel en Ober heeft zijn zevende film voltooid. De laatste dagen van Emma Blank is een sterk staaltje absurditeit.

Tiranniek en heerszuchtig
In een prachtig wit huis in de Nederlandse duinen woont Emma Blank met haar ondergeschikten. Emma Blank, een tirannieke en beschaafde vrouw beleeft daar haar laatste dagen. Ze is terminaal en kan elk moment sterven, zo houdt ze haar gehoorzame personeel voor. Emma Blank heeft een erfenis te verdelen en haar personeel blijft zich verbijten en de vernederingen van Emma slikken.

De kokkin Bella (Annet Malherbe), butler Haneveld, kamermeisje Gonnie en de klusjongen Meier weten waar ze het voor doen, en daarom laten ze zich vernederen, kleineren en pesten door de afschuwelijk bazige Emma. Wat je als kijker in het begin nog niet weet, is dat al het personeel familie van elkaar én Emma Blank is. Emma’s tomeloze egocentrisme heeft er toe geleid dat zij haar familie een schort heeft laten omdoen en haar in alles te laten assisteren. Ze wordt uitgebreid gecomplimenteerd, naar bed gebracht, er wordt met haar gewandeld, geschilderd, alles wat ze maar wil.

Verzet
Maar de haat voor Emma om de onmenselijke behandeling begint al snel zichtbaar te worden. "Een klotewijf ben je, Emma" horen we Haneveld ineens sissen. Het "u" en "mevrouw" begint de familie langzaam achterwege te laten en de eerste scheurtjes van verzet zijn voelbaar. De situatie in het huis aan de duinen is ziek en pijnlijk. Emma blijkt de vrouw van Haneveld en de moeder van Gonnie. Wat is hier gebeurd, vraag je je af? Waarom is Emma zo gestoord en waarom laat die familie zich kleineren? Dit is geen enkel bedrag waard! Hier zie je weer Van Warmerdams liefde voor surrealisme en pijnlijke situaties die je ook in zijn films De jurk en Grimm tegenkomt. De hele film door komen er leuke grapjes aan bod, zoals Haneveld die tot op het bot vernederd wordt door Emma; hij moet een plaksnor dragen want dat geeft hem meer allure.

Zelf speelt van Warmerdam de rol van Theo, die van Emma de hond van het huis moet spelen. Hij praat niet, maar blaft, doet zijn behoefte buiten en wordt uitgelaten door de rest van het personeel. Een erg humoristisch deeltje in de film.

Vreugdeloosheid
Emma gaat maar niet dood en langzaamaan maakt het personeel elkaar gek. Ze moeten volhouden, want de erfenis is gigantisch, maar hoe láng nog? Het leuke van De Laatste Dagen Van Emma Blank zijn de dialogen. Scherp, humoristisch en verrassend is bijna elk gesprekje dat er wordt gevoerd. De film is onderhoudend, bizar en blijft de volle 90 minuten boeien, dankzij de uitstekende actrices Annet Malherbe en Marlies Heuer. De laatste speelt haar rol van misselijkmakende tiran zo goed dat je haar zou kunnen slaan. De film heeft een vreugdeloze sfeer maar is toch humoristisch. Een hele prestatie.

Conclusie
De Laatste dagen van Emma Blank is een absolute aanrader. Vermaakt, geïrriteerd en ontsteld kom je uit de filmzaal. Van Warmerdam heeft zichzelf overtroffen met dit originele verhaal en de voortreffelijke cast.