movie scene

Origineel of een [REC]-remake?

Er was eens in 2007 een kleine Spaanse film die op veel internationale filmfestivals erg succesvol was. De film combineerde op effectieve wijze de krachtige handheld point-of-view DV techniek van The Blair Witch Project, en de naargeestige zombiesfeer van de Resident Evil videogames. Deze film heette [REC]. De film was niet bepaald origineel, maar had wel een authentieke sfeer en werd erg strak en effectief gepresenteerd. Vooral de laatste scène behaalde een ongekende hoogte in suspense. In wat lijkt op minder dan een jaar, komt Amerika al met een remake, Quarantine.

Quarantine
Verslaggever Angela Vidal (Jennifer Carpenter) filmt met haar cameraman Scott (Steve Harris) een nieuwsitem over de plaatselijke brandweer. Dan krijgt de kazerne een melding waardoor Angela en Scott de kans krijgen om mee te gaan en er zo een mooi videoverslag van te maken. Ze bereiken uiteindelijk met de brandweer een flatgebouw waar het nog onduidelijk is wat er nu echt aan de hand is. Eenmaal in het gebouw verandert lichte sensatie al snel in grote angst wanneer sommige bewoners geïnfecteerd blijken en erg agressief reageren. Dan sluit de overheid het gebouw af, waardoor niemand er meer uit kan. Angela laat Scott weten dat alles gefilmd moet worden, wat er ook gebeurt.

[DRECK]?
Bij het horen van een Amerikaanse remake van [REC] gingen mijn haren al overeind staan. In Hollywood lijkt ook niets meer heilig te zijn. Ook is het lastig om Quarantine op eigen waarde te beoordelen, aangezien de film bijna shot voor shot identiek is aan zijn voorganger. Toch is het een competente productie geworden. Wanneer iemand geen weet heeft van het origineel en Quarantine opzet, dan zal de filmervaring qua niveau bijna gelijk zijn. Of dit nu echt knap is van de makers, is lastig te beoordelen, maar ze hebben alles in die zin wel tot op de details geïmiteerd. De beeldvoering en belichting zijn wel wat meer naar het Hollywood kleurcorrectie niveau gebracht. Alles ziet er net te gelikt uit, waardoor het hyperrealisme en cinéma vérité stijl van [REC] niet helemaal behaald wordt.

Acteurs
De acteurs die de film bevolken, doen hun werk allemaal goed. De herkenning van veel gezichten van de acteurs doen echter een beetje af aan de filmbeleving. Waarin [REC] overwegend minder bekende tot onbekende acteurs had, in ieder geval voor het Nederlandse publiek, zien we hier bekende gezichten door het beeld lopen. Het betreft geen wereldsterren, maar toch genre-acteurs als Jennifer Carpenter (The Exorcism of Emily Rose), Jay Hernandez (Hostel), Rade Serbedzija (Snatch, Eyes Wide Shut) en Denis O'Hare (Milk).

Verbeteringen
Ondanks het feit dat de film een één-op-één kopie is, heeft het toch een aantal veranderingen die in het voordeel werken. Zo ontbreekt het onnodige terugspoelmomentje. De beruchte eerste gruwelscène in [REC], waarin een oude vrouw een politieagent in zijn nek bijt, moet door Angela teruggespoeld worden omdat ze terug wil zien wat haar cameraman heeft vastgelegd. Dit kwam wat goedkoop over, om zo nog even de scène te herhalen. Ook haalde dit moment je uit de film. In Quarantine komt het alleen zover dat Angela zegt dat ze de beelden terug wilt zien.

Een andere vrij positieve aanpassing is de muziek of sounddesign onder de eindtitels. In de meeste hedendaagse horrorfilms wordt al beukend keiharde metalmuziek ingezet alvorens het eerste filmframe van de eindtitels in beeld komt. Zo ook bij [REC]. In Quarantine is ervoor gekozen om de geluiden in de film, zoals sirenes en helikopters, door te laten lopen. Dit heeft een heel ruimtelijk effect en is een perfecte afsluiting van een wat al te makkelijke remake. De sounddesign van de hele film is verder dik in orde. Gezien het feit dat Quarantine geen gewone score kan hebben, zijn de geluiden in de film soms op een bepaalde manier verwerkt zodat ze voor soundtrack door kunnen gaan. Dat zorgt voor een sterk unheimisch karakter.

Extra’s:
De extra’s van Quarantine zorgen voor een efficiënt pakketje van een commentaartrack en een aantal korte featurettes.

Audiocommentaar
Regisseur en ‘schrijvers’ van Quarantine, John Erick Dowdle en Drew Dowdle, praten vol enthousiasme over de film en de prestaties van cast en crew. Ook worden er wat dingen onthuld over hoe bepaalde scènes gefilmd zijn. Alleen wordt er nergens in de hele commentaartrack gesproken over [REC]. Dit is vreemd, omdat Quarantine een bijna shot voor shot variant is van [REC].

Locked In: The making of Quarantine (10:06)
Een korte documentaire waarin cast en crew aan bod komen. Ook zien we wat behind the scenes opnames tijdens het werkproces en het creëren van de set. Dit is een vrij standaard making-of.

Dressing the Infected: Robert Hall’s Make-Up Design (7:31)
Deze featurette richt zich vooral op de effecten. We horen hoe de make-up artists vooral door de verschijnselen van hondsdolheid geïnspireerd waren, en dit gebruikten in plaats van de standaard zombie-effecten.

Anatomy of a Stunt (3:24)
Hierbij wordt een stunt ontleed. Het gaat om de scène waarin de cameraman één van de geïnfecteerden met zijn camera ramt en in het trapgat laat vallen. De featurette is wel aardig, maar duurt eigenlijk te kort om echt waardevol te zijn.

Conclusie
De waarde van Quarantine is moeilijk te beoordelen. Als productie is het zeker competent. De kijker die geen weet heeft van [REC] zal bijna dezelfde kijkerervaring ondergaan.  De film is echter als remake een te makkelijke kopie van het origineel, aangezien het bijna shot voor shot identiek is aan zijn voorganger. Quarantine op zichzelf werkt zeker, hoewel de film wel te gepolijst is en gecast met wat bekendere namen, waardoor het hyperrealisme en cinéma vérité stijl een stuk minder sterk is. Hier en daar zijn er wat dingen veranderd die in het voordeel werken. Ook de sounddesign is dik in orde en zorgt voor een extra dimensie. De extra’s zijn aardig, hoewel de meeste informatie uit het audiocommentaar te halen is. De makers hebben interessante dingen te vertellen over het productieproces en hoe het één en ander tot stand is gekomen. Wat wel heel opvallend is, is dat [REC] op alle extra’s nergens wordt genoemd. Vooral met de wetenschap dat de release van [REC] in Amerika was uitgesteld tot ver na dat van Quarantine, lijkt het hier erg op een marketingstunt. Wat mij betreft is dit zo ongenereus, dat de film en de extra’s een halve ster in moeten leveren.

Mensen die [REC] hebben gezien kunnen deze film gewoon laten liggen. Anderen zullen zeker van de remake kunnen genieten. Echter raad ik ook deze mensen aan voor het superieure origineel te kiezen. Mocht [REC] niet meer in de schappen liggen, dan is Quarantine zeker een mooi alternatief.

Te koop vanaf 16 juli 2009.