movie scene

De wereld is vernietigd door een oorlog tussen mensen en rebellerende machines. De overlevenden zijn een stel lappenpoppen.

9 ontwaakt in de stoffige, verwaarloosde werkkamer van zijn schepper. 9 is een jute pop met grote ronde ogen en over zijn buik een dikke rits waarachter een mechanisch skelet schuil gaat. Van zijn schepper heeft hij een menselijke ziel en bewustzijn meegekregen. Als 9 door het raamkozijn naar buiten glipt openbaart zich een post-apocalyptische wereld. Hij kijkt uit over een verwoest landschap, donker en verlaten; de brokstukken van een beschaving die in een vernietigende strijd tussen mens en machine ten onder is gegaan.

Al gauw ontdekt 9 dat er nog acht andere poppen zijn zoals hij. Een aantal van hen houdt zich angstig verborgen voor 'the Beast', een katachtige machine die jaagt op alles wat beweegt. Als 9 een lotgenoot ontvoert ziet worden, besluit hij er achteraan te gaan. Samen met de andere poppen gaat hij de strijd aan met gewetenloze monsterlijke machines die hen willen ontdoen van hun menselijke ziel. Gaandeweg ontvouwt zich het verhaal achter de machines en ontdekken de poppen waarom zij door hun schepper werden gemaakt.

Achtergrond
9 is het speelfilmdebuut van animator en regisseur Shane Acker en is gebaseerd op de gelijknamige korte afstudeerfilm. De korte versie ging in 2005 in première op het Sundance Festival. De film sleepte verschillende prijzen in de wacht, ontving in 2006 een nominatie voor de Academy Awards en wist de aandacht te trekken van regisseur Tim Burton (Sweeney Todd, Charlie and the Chocolate Factory). Burton was onder de indruk en besloot daarom zijn steun te verlenen aan de productie van een langere versie van 9 samen met regisseur Timur Bekmambetov (Wanted, Night Watch).

Beeld versus verhaal
Het resultaat mag er zijn. De film is een lust voor het oog, met beeldschone visuals en prachtige animaties. Alles klopt tot in detail: het donkere onheilspellende landschap, de angstaanjagende monsters en de vriendelijk ogende jute poppen, waarvan iedere beweging met veel aandacht is uitgewerkt. Het geluid sluit feilloos bij de beelden aan en draagt ruimschoots bij aan het creëren van spanning en de apocalyptische sfeer. Vooral daarom verdient de film lof en is hij absoluut de moeite waard om te gaan kijken.

Het thema is echter enigszins uitgekauwd. Hoewel het idee van de intelligente machine die zich tegen zijn schepper keert, blijft fascineren, is het de kunst een invalshoek te kiezen die het verhaal boven de rest doet uitstijgen. Dat is in deze film helaas minder goed gelukt. Het verhaal is gebrekkig en de personages blijven stereotypes, waardoor de kijker zich niet echt kan identificeren. Het is moeilijk het verhaal in te “stappen” en mee te beleven.

Conclusie
Dankzij de beeldschone wereld die Acker gecreëerd heeft, is deze film zeker een bioscoopbezoek waard. Verhaaltechnisch weet de film zijn kortere variant niet te ontstijgen, maar ondanks dat is hij vermakelijk van begin tot eind. Voor liefhebbers van Tim Burton en animaties is dit een absolute aanrader, maar ook voor mensen zonder een voorliefde voor dat soort films is het een prima keuze voor avondje uit.