movie scene

Uwe Boll heeft het dan toch voor elkaar gekregen.

Uwe is een druk mannetje. Van de vier films die hij in 2009 heeft geproduceerd, geschreven en geregisseerd, is Rampage de uitverkorene om Bolls regiekunsten te representeren op het Imagine-festival van dit jaar. Een goede keus, want het Imagine-publiek wordt zowaar blootgesteld aan een scherpe en kwalitatief goede film van een regisseur die vaak als slechtste van onze tijd wordt bestempeld. Na het zien van Rampage zal menigeen hier wat voorzichtiger uitspraak over doen.

Persoonlijk
Bill is een stadse jongeman, die gefrustreerd is door de wereld om hem heen. Om hier een einde aan te maken komt hij met het plan honderden bewoners uit het kleine stadje waar hij woont, te vermoorden. Hij hult zich in gepantserde kleding en koopt een hoop automatische geweren via het internet.

Rampage is losjes gebaseerd op de recente schiet incidenten in voornamelijk de Verenigde Staten. Uwe Boll maakt gebruik van deze frustratie uitingen om zijn eigen frustraties los te laten op het publiek. De vloed aan kritiek vanuit de media wordt hier keihard neergemaaid. Nergens in Rampage wordt er direct op gereageerd, maar de symboliek is van het begin tot het eind voelbaar. Dit maakt van Rampage een intrigerend en vooral persoonlijk project van Uwe Boll, die met zijn game-verfilmingen exclusief irritatie opwekte, maar hier bijna als een auteur uit de hoek weet te komen. Boll en auteur in eenzelfde zin? Je leest het goed. Rampage verrast.

Onverwacht aangenaam
Bolls harde vuist beperkt zich niet alleen tot de media. Ook de Amerikaanse samenleving krijgt er flink van langs van onze Oosterbuur. Deze wordt zo verdorven geïllustreerd dat een actie als die van Bill de schutter bijna als een logische consequentie hiervan gezien kan worden. Zo is de scène in de bingohal erg tekenend en vooral schrijnend wanneer de schutter beseft dat deze mensen, die zo uit de eerste de beste zombiefilm  zouden kunnen zijn, zijn ‘hulp’ niet nodig hebben. En zo zit Rampage volgestouwd met wat Uwe Boll allemaal op zijn hart heeft. Erg aangenaam en vooral heerlijk analytisch en bijzonder onverwacht.
De ervaring wordt compleet gemaakt door een intense audiovisuele ondersteuning van Bolls uithaal. De schietpartijen worden goed in beeld gebracht en de manier waarop de mens hier als slachtvee wordt opgediend kan op momenten best ongemakkelijk aanvoelen. Met een aangenaam korte speelduur en een ingehouden, maar effectieve score, kan hier gesproken worden van Uwe Bolls beste en meest persoonlijke film.

Conclusie
Uwe Boll kan zowaar regisseren! Rampage blijkt een zeer persoonlijke, maar ook gewoon goede film te zijn. Filmisch steekt het allemaal prima in elkaar en inhoudelijk is het heerlijk analytisch materiaal. Zo hebben we Boll nog niet gezien, maar zo zien we hem wel graag!