movie scene

Wetenschappers creëren nieuwe soorten door het DNA van dieren te splitsen. De volgende stap? Menselijk DNA gebruiken.

Regisseur Vincenzo Natali scoorde in 1997 met de culthit Cube, waarin zeven mensen onvrijwillig in een doolhof vol dodelijke vallen zitten opgesloten en daaruit proberen te ontsnappen. Daarna bestond zijn regiewerk vooral uit wat televisieseries, totdat hij in 2002 met een andere sci-fi film, Cypher, kwam aanzetten. De film kreeg gemengde reacties, waarbij ondergetekende zichzelf bij de positieve reacties durft te scharen. Inmiddels heeft Vincenzo een nieuw sci-fi spektakel voor ons klaar staan, ééntje waar ik persoonlijk erg naar uitkeek.

It’s alive!
De wetenschappers Elsa (Sarah Polley) en Clive (Adrien Brody), tevens een stel, zijn gespecialiseerd in het splitsen van DNA. Samen krijgen ze de vrijheid om in hun laboratorium dierlijk DNA te mengen en zo nieuwe soorten te ontwikkelen en dit doen ze met groot succes. Elsa besluit echter dat alleen dierlijk DNA gebruiken niet ver genoeg gaat en ze wil de volgende stap nemen; menselijk DNA met dierlijk DNA mengen. Clive vindt het idee maar niks, niet alleen omdat het illegaal is, maar ook om de voor de hand liggende ethische kwestie. In hoeverre kan en moet men voor God spelen? Maar het is al te laat. Elsa heeft haar beslissing al genomen en wanneer het proces eenmaal in gang is gezet besluit Clive, uitsluitend in het belang van de wetenschap, mee te werken aan het geheime onderzoek. Het resultaat is fantastisch. Uit het gemende DNA ontstaat een bijzonder wezen met menselijke en dierlijke trekjes. Het wezen lijkt vooral genegenheid te tonen voor Elsa en dat is wederzijds. Elsa geeft haar creatie zelfs een naam, Dren (Delphine Chanéac), en Clive begint zich zorgen te maken of ze het doel van het onderzoek niet uit het oog verliest. Bovendien ontwikkelt Dren zich steeds sneller en toont zich op momenten zeer agressief. Dren lijkt zo niet alleen een bedreiging voor anderen, maar stelt ook de relatie van Elsa en Clive op de proef. Kunnen Elsa en Clive hun creatie, of misschien wel zichzelf, in de hand houden?

Dubieus
Als je de trailer van Splice bekijkt, dan lijk je een duidelijk beeld van de film te krijgen; briljante wetenschappers besluiten een illegaal onderzoek uit te voeren waaruit een briljant maar gevaarlijk wezen voort komt en laat het moorden maar beginnen. Maar als je met zulke verwachtingen de film ingaat, dan kom je er bedrogen uit. Alle sci-fi elementen lijken aanwezig, maar het wil maar niet spannend worden. Het grootste probleem is dat het 'monster', Dren, zoveel gelijkenis kent met de mens, dat er nauwelijks dreiging van uitstraalt. De mens is niet voor niets bang voor het onbekende en Dren voelt niet aan als iets onbekends. Vooruit, de ogen staan wat ver uit elkaar en af en toe dwarrelt er een staart voorbij, maar de gelijkenis met de mens is te groot. Het wordt verder nooit echt duidelijk wat de regisseur met Splice voor ogen had. Een spannende experiment gone wrong film of een film die een ethische kwestie (die we overigens al kennen sinds Frankenstein) aan de kaak stelt met een thriller-ondertoontje. Een beetje van beide misschien en dat is de film niet ten goede gekomen. Zo zijn er naarmate de film vordert een aantal zeer dubieuze scènes, die eerlijk gezegd nogal op de lachspieren begonnen te wekken.

Of het aan mijn verwachtingen naar aanleiding van de trailer lag, weet ik niet, maar de film ontspoort naarmate het einde nadert volledig. Dat is jammer, want op het acteerwerk is nauwelijks wat aan te merken. Adrien Brody (The Pianist, King Kong) zet zijn rol uitstekend neer en Sarah Polley (Dawn of the Dead) komt ook overtuigend over. Bovendien kent de film wel degelijk een onheilspellend sfeertje, dat helaas verder niet tot uiting komt. De special effects zien er zeer goed uit en dat is vooral te zien wanneer het wezen nog in haar jongere vorm is.

Conclusie
Naar aanleiding van de trailer verwacht je waarschijnlijk een experiment gone wrong horrorfilm, maar de spanning wordt nooit om te snijden en door een aantal zeer dubieuze scènes begint de film meer op de lachspieren te werken. Stel je verwachtingen daarom wat bij, want Splice draait meer om de ethische kwesties die hij presenteert en steekt dit in een thriller jasje. Met de acteerprestaties en de special effects is niks mis, maar naarmate het einde nadert, ontspoort de film dermate, dat je je afvraagt wat de regisseur nou precies voor ogen had.