movie scene

Baaria vertelt het verhaal van drie generaties van de familie Torrenuova. We zien de familie een hard leven leiden in het Italië van voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Een leven dat niet altijd over rozen gaat.

Bagheria
Giuseppe Tornatore won in 1988 een Oscar met de film Nuovo Cinema Paradiso. Deze film borduurt min of meer voort op dezelfde thema’s: jeugdsentiment, liefde voor de omgeving én die typisch Italiaanse dramatische romantiek in de scènes. Hiervoor geldt meestal; je houdt ervan of je walgt er van. Het beste voorbeeld van deze kenmerkende stijl is in mijn ogen toch wel de schitterende oorlogsfilm La Vita è Bella. In de film Baaria wordt ruim een halve eeuw Siciliaanse geschiedenis samengevat. Vader Cicco, zoon Peppino en kleinzoon Pietro zijn de hoofdpersonen van dit verhaal. Zij leven in het Siciliaanse dorp/stadje Bagheria. Dit wordt in het lokale dialect uitgesproken als Baaria. De film is gedeeltelijk gebaseerd op eigen ervaringen van Tornatore.

Jaren '30
De film volgt in eerste instantie het leven van Cicco en Peppino. De vader van Peppino is schaapherder en hij vindt tijdens dit saaie werk genoeg tijd om zich bezig te houden met boeken, gedichten en verhalen. Hierdoor geniet hij een bepaald aanzien in het dorp, ondanks zijn lage status. In dit kleine en veilige stadje groeit zijn zoon Peppino op. Peppino heeft zijn woordje klaar en dit resulteert in enkele grappige scènes, zoals die waarin hij beweert een behoorlijk groot broodje van een rijke stinkerd in maximaal vier happen op te kunnen.

Communisme
Al snel wordt duidelijk dat Peppino zijn vader niet zal opvolgen als herder. Omdat hij opgroeit in de roerige jaren dertig en veertig raakt hij steeds meer geïnteresseerd in de politiek. Met name het communisme boeit hem, omdat hij streeft naar gelijkheid voor iedereen en het niet eens is met de manier waarop de zaken in zijn omgeving zijn geregeld. In de film zien we hem zich onvermoeibaar inzetten voor de beweging. Dit gaat regelmatig ten koste van zijn gezin. Want intussen heeft hij het mooiste meisje van het dorp op slinkse wijze weten te schaken. In de jaren na zijn ‘verovering’ worden er een aantal kinderen geboren, waaronder zoon Pietro.

Haastig
Baaria duurt zo’n tweeënhalf  uur. Toch kan de kijker soms het gevoel bekruipen dat regisseur Tornatore enorme haast heeft. Hij wil zoveel vertellen, dat er eigenlijk bij geen enkele gebeurtenis te lang kan worden stilgestaan; er is simpelweg geen tijd voor! In vijf minuten van de film ben je soms een paar jaar verder in het verhaal. Als je je hierbij kunt neerleggen én het niet storend vindt dat je de karakters niet heel erg veel beter leert kennen gedurende het verhaal, is deze film absoluut een garantie voor avondje wegdromen. Baaria is een film die het publiek aan de ene kant geweldig zal vinden en er is zeer waarschijnlijk een deel dat halverwege de film afhaakt in verband met het verhaal of het tempo.

Regisseur en acteurs
Regisseur Giuseppe Tornatore heeft al vele films op zijn naam staan. Dit is niet zijn beste film, maar toch heeft hij met Baaria een mooie film geproduceerd. De landelijke scènes, het Italiaanse gevoel (al is de film grotendeels opgenomen in Tunesië!) en het typisch dramatische acteren, zorgen ervoor dat de handtekening van de regisseur duidelijk in deze film terug te vinden is. Het acteerwerk van de acteurs is best aardig, maar door het tempo van de film komt dit absoluut niet naar voren. De hoofdpersoon in de film, Peppino, wordt gespeeld door Fransesco Scianna. Deze man zet een geloofwaardige persoon neer die zich op een charmante manier door het leven kletst. Margareth Madé speelt zijn vrouw, maar over haar komen we helaas weinig meer te weten dan dat ze van haar man houdt en kinderen van hem krijgt; zonde!  De film herbergt verder veel mooie camerashots van Enrico Lucidi. De muziek van Ennio Morricone, die al voor veel films van Tornatore, de muziek schreef, past precies bij de beeldende sfeer. Baaria was in 2009 de openingsfilm van het filmfestival van Venetië. Baaria is uiteindelijk een gigantisch project geworden. Het productiebedrijf van Berlusconi heeft ook financieel bijgedragen aan deze duurste film uit de Italiaanse filmgeschiedenis.

Extra’s:
Deze dvd bevat slechts een trailer.

Conclusie
Baaria is een geweldige film waarin een mooie familiegeschiedenis wordt verteld. De kijker moet echter wel houden van de stijl van deze film. Mocht dit niet het geval zijn, dan kan diezelfde film als zeer onrustig, druk en onsamenhangend worden ervaren. De warme sfeerbeelden en de muziek in deze film zijn sowieso de moeite waard. Dit geldt overigens ook voor de vrouw van Peppino! Al met al een zeer prettige film, waar iedereen naar zou moeten kijken: binnen vijf minuten weet je of je hem helemaal wil zien. Dat gold zeker voor uw redacteur!

Te koop vanaf 21 oktober 2010.