movie scene

Alles wat maar 'awesome' kan zijn aan het fantasygenre, komt samen in deze film over een jong meisje dat letterlijk en figuurlijk gevangen zit. Ze zal zich met behulp van haar medegevangenen moeten bevrijden uit een wereld van demonen, dranken en door en door slechte mannen.

Na de dood van haar moeder begaat Babydoll (Emily Browning) een fout die ze nooit te boven zal komen. Voor haar stiefvader is dat de uitgelezen kans om Babydoll op te laten sluiten in een gekkenhuis. Wanneer ze op het punt staat de gruwelen van het gekkenhuis te ondergaan, transformeert de ijzige omgeving in een Moulin Rouge-achtige club, waarin de getikte patiënten omgetoverd zijn in burlesque danseressen. Aan het roer van de club staat de dominante Blue (Oscar Isaac). Hij doet er alles aan om zijn meisjes binnen de muren van de club te houden. De dagbesteding van de meisjes bestaat uit schoonmaken en dansen. Tijdens het dansen glijdt Babydoll een fantasiewereld binnen die haar stapsgewijs naar de ontsnapping uit haar gevangenis zal leiden. Elke dans brengt een nieuwe fantasiewereld met zich mee waarin haar duidelijk wordt gemaakt welke taken ze moet voltooien om te kunnen ontsnappen. Babydoll is helaas niet de enige bezoeker in haar fantasiewereld; er loopt een hoop schorriemorrie rond, en om deze te verslaan heeft Babydoll de hulp nodig van de andere meiden. Het vijftal komt in een fantasievolle strijd terecht, waarin ze vechten tegen draken en science-fiction soldaten. Een strijd die ze leveren met het verlangen naar hun vrijheid.

Fantasy Art
Na het succes van de Spice Girls in de jaren ’90, moet regisseur Zack Snyder hebben gedacht: dat kan ik ook. Men neme vijf totaal verschillende meiden, laat ze kennismaken met het fenomeen girlpower en je hebt een succesformule. Het zou onterecht zijn om Sucker Punch zo te benoemen, want het script van Snyder is het resultaat van vijf jaar schrijven en omvat meer dan vijf sexy chicks met ballen. Het is een mengeling van fantasy, kunst en impressies van het tijdschrift Heavy Metal (een geïllustreerd fantasy tijdschrift voor volwassenen) en de stijl heeft ook wat weg van fantasy-art artiesten als Ashley Wood.

Voor de hoofdrol koos hij voor actrice Emily Browning. Vooral haar fysieke gelijkenis met de Babydoll uit zijn fantasie was voor Snyder doorslaggevend haar de rol te geven. Browning speelde eerder in Ned Kelly en The Uninvited, maar zal waarschijnlijk met haar rol in Sucker Punch echt door gaan breken.

Snyderstyle
De genialiteit van Sucker Punch blijkt al meteen uit de openingssequentie. Het is Sin-City meets Schiffmacher of Tim Burton meets Spice Girls. De regisseur laat hiermee zien over een eigen Snyderstyle te beschikken. Zonder monoloog of dialoog, luisterend naar een versie van Sweet Dreams die perfect bij de scene past, worden we meegetrokken in de wereld van Babydoll. Een wereld die ogenschijnlijk bestaat uit meerdere werelden, fantasie en werkelijkheid. Een wereld die structureel en fundamenteel hetzelfde lijkt, maar afwisselend ingevuld wordt door het zestiende eeuwse China, een slagveld tijdens de Eerste Wereldoorlog of een dansclub uit de jaren ’60. Sucker Punch ontvouwt de ene verrassing na de andere. Elke scene en setting is een lust voor het oog, zeker door het camerawerk, de grijze filters, de feilloze special effects en natuurlijk de vrouwelijke hoofdrollen: vijf appetijtelijke dames in kekke outfits die al vliegend met gespreide benen door de lucht vliegen. Mannen zullen ze begeren, vrouwen zullen ze inspireren.

Diepgang
Niet alleen het visuele maakt deze film aantrekkelijk. Door de aanwezigheid van verschillende realiteiten en de manier waarop dit wordt gebruikt, zit er ook voldoende diepgang in. Doordat er zo gespeeld wordt met fantasie en werkelijkheid, is het volkomen acceptabel dat Babydoll soms in een wereld belandt die nooit heeft bestaan. In je fantasie is immers alles mogelijk. Ook worden de elementen uit de fantasiewereld en de realiteit op een subtiele wijze met elkaar gelinkt. Zo ontstaat er samenhang en diepgang in het verhaal. Louter aanschouwen is er bij Sucker Punch niet bij, ook de plot is uitdagend genoeg en laat de kijker na afloop nog zitten met een aantal levensvragen als huiswerk.

Minieme minpuntjes
Geen enkele film is perfect en zo heeft ook Sucker Punch een paar kleine minpunten. Alhoewel de productie zelf spreekt van een geweldige chemie tussen de meiden, valt dat in de film wat tegen. Het is vooral Babydoll die met haar poppenogen en witblonde manen de aandacht trekt, de rest valt daarbij genadeloos in het niet. De film laat geen ruimte om een band tussen de meiden te laten ontstaan, waardoor ze halsoverkop en slecht gemotiveerd met Babydoll het avontuur aangaan. Daarnaast zijn de dialogen soms wat houterig en voorspelbaar. De bijrollen zijn sterk en zijn met namen verantwoordelijk voor de geweldige grimmige sfeer. Vooral Oscar Isaac zorgt voor een snijdende spanning, wanneer de kleffe Blue zijn hete adem in de nek van Babydoll legt.

Conclusie
Sucker Punch is een onverbloemde ode aan alles wat ‘awesome’  is aan het fantasygenre. De echte kenner zal zeker opmerken dat Snyder soms leentjebuur speelt bij games als Doom Trooper of de Lord of the Rings-films. Hij heeft alleen wel op geniale wijze verschillende elementen uit het genre in de film verwerkt zonder dat het als bedrog aanvoelt. De aanwezigheid van de verschillende werelden stoort de plot niet, maar geeft het juist extra diepgang. Welke wereld is echt, en wiens wereld is het eigenlijk? Visueel ziet Sucker Punch er gelikt uit en dat is waar het om draait. Dat er aan het einde nog wat te gissen valt, maakt voor de kijker niets uit. Want zoals dat bij vele films in dit genre gaat, zal er vast wel een sequel komen.