movie scene

Net op het moment dat Ditte een topbaan aangeboden heeft gekregen in New York wordt haar vader ernstig ziek. Haar vader is een meesterbakker en met zijn naderende dood vindt hij dat het tijd is dat zijn dochter de bakkerij over gaat nemen. Hij plaatst Ditte hiermee voor een onmogelijke keuze.

Als Ditte Rheinwald (Lene Maria Christensen) haar vader vertelt dat ze een topbaan aangeboden heeft gekregen in een kunstgalerie in New York, snuift hij minachtend: die vieze vette donuts, dat is niets waard. Rikard Rheinwald (Jesper Christensen) staat aan het hoofd van de beroemdste bakkerij in Denemarken. Bakkerij Rheinwald is hofleverancier en Rikard is daar zelf voor een groot deel verantwoordelijk voor. Ondanks zijn rijpe leeftijd en slechte gezondheid staat hij nog elke morgen op om het beste brood van Denemarken te bakken. Brood is kortom zijn leven. Nu zijn lievelingsdochter hem ook nog eens vertelt dat ze naar een land vertrekt waar ze het meest belabberde brood ter wereld bakken, komt dat hard aan bij Rikard. Maar Ditte is vol goede moed en niets lijkt haar en haar vriend Peter (Pilou Asbaek) in de weg te staan om aan een succesvolle carrière in New York te beginnen. Maar dan wordt Rikard ernstig ziek. De pater familias weet dat hij niet lang meer heeft en hij maakt zich het meest zorgen over de overname van het familiebedrijf. In zijn ogen is er maar één van zijn kinderen geschikt voor deze eervolle taak, en dat is Ditte. Terwijl Ditte voor een bijna onmogelijke keuze staat, begint haar stabiele leven langzaam uit balans te raken.

Familiedrama
Een familiefilm is doorgaans een luchtige, vaak geanimeerde film, geschikt voor het hele gezin. De Denen geven echter een heel andere interpretatie aan het genre. De Deense familiefilms zijn over het algemeen drama’s met een hoofdletter D. Neem bijvoorbeeld Festen en After the Wedding, beide prachtig vormgegeven en emotioneel zwaar beladen familieverhalen. A Family valt ook in die categorie en is de derde speelfilm van regisseuse Pernille Fischer Christensen. Voor haar speelfilmdebuut A Soap (2006) won zij in Berlijn een zilveren Beer, de juryprijs, en een award voor beste debuutfilm. A Family doet het wat dat betreft minder goed op de festivals: de film werd genomineerd voor een gouden Beer, maar won uiteindelijk enkel een FIPRESCI prijs, toegekend door vooraanstaande filmcritici. Wat betreft de acteurs heeft Christensen een mengeling aangehouden van nieuwe acteurs en oude rotten in het vak. Zo was hoofdrolspeelster Lene Maria Christensen in Denemarken vooral te zien in televisieseries. Jesper Christensen die de rol van Rikard speelt is zowel internationaal als nationaal bekend. Recentelijk speelde hij de slechterik Mr. White in de laatste twee Bond-films. Ook had hij een rol in The Interpreter en is hij deze maand maar liefst in twee bioscoopfilms te bewonderen: nu A Family en vanaf 25 augustus in Lars von Triers Melancholia.

Zoet gebak
A Family begint grappig; als in een stomme film wordt de familie Rheinwald door middel van oude zwart-wit foto’s geïntroduceerd. Helemaal in de Charlie Chaplin stijl worden deze foto’s afgewisseld met komische muziek en tussentitels. Ook de eerste scenes zijn omgeven met licht en luchtigheid. Ditte is een vrolijke tante, ze lacht constant en als ze te horen krijgt dat ze haar droombaan heeft gekregen, dan lijkt haar leven niet meer stuk te kunnen. Om het euforische begin te ondersteunen, zien we beelden van een zonovergoten Deense stad, zomerse kleding en tuinen die in bloei staan. Het leven van Ditte is zoet, zoet als het perfecte gebak dat uit haar vaders bakkerij komt. Christensen heeft besloten tot een intieme manier van filmen, ze gebruikt veel close-ups en medium shots. Het lijkt alsof ze hiermee duidelijk wil maken: kom binnen in het leven van deze familie, de deur staat voor je open. Alle karakters in de film, belangrijk of niet, zijn zo treffend uitgewerkt. Ook al komt een personage maar een paar minuten in beeld, Christensen weet het je het gevoel te geven dat je die persoon kent. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij de puberende dochter van Rikard. En ook de zwijgzame vriend van Ditte zegt niets met woorden, maar zijn ogen vertellen honderden verhalen.

Een familie
Zo vrolijk als de film begint, zo zwaar wordt de film wanneer de familie geconfronteerd wordt met de ziekte van Rikard wat uiteindelijk resulteert in een loodzware climax. Donkere ruimtes, donkere kleding en het beklemmende gevoel van machteloosheid nemen de sfeer over. Dit kan het verhaal zijn over jouw familie, mijn familie, maar in deze film is het toevallig de familie Rheinwald. Iedere moderne familie wordt met deze gebeurtenissen geconfronteerd en het zijn de kinderen, de jongere generatie, die voor onmogelijke keuzes komen te staan: jaag je je dromen achterna of kies je voor je familie? In sommige gevallen zijn die keuzes minder cruciaal, denk bijvoorbeeld aan een deadline op de verjaardag van je moeder. Velen zullen de verjaardag willen overslaan om de deadline te halen, maar toch blijft er dan een schuldgevoel knagen. Er had geen betere titel gekozen kunnen worden dan A Family, een familie staat symbool voor alle families want de problematiek zal in alle families voorkomen. De keuzes die iedereen voor zichzelf maakt om een zo gelukkig mogelijk leven te lijden worden afgewisseld met onvoorziene gebeurtenissen als geboorte en dood. Het is een levensleer die niemand ooit volledig machtig kan worden om altijd juist te handelen in de situaties die het leven aan ons opdringt.

Conclusie
Christensen zet verschillende wapens in om de kijker uit te nodigen in de wereld van de familie Rheinwald: de intieme manier van filmen en de zomerse sfeer openen de deur naar deze herkenbare omgeving. De film begint als een zorgeloze zomerdag en eindigt als een regenachtige herfstdag, waardoor het einde van de film net een iets te zwaar contrast met het begin is en er onvermijdelijk voor zal zorgen dat niemand het droog houdt tijdens die veel te zware herfstdag. De kracht van de film zit hem vooral in het feit dat de gebeurtenissen zo reëel en de personages zo levensecht zijn zonder een cliché te worden. Iedereen zal zich kunnen herkennen in het thema: kies je voor je eigen geluk, of kies je voor het geluk van een ander. Moeilijke keuzes die niet altijd de familieband zullen bevorderen. A Family heeft op een prachtige wijze die reeds zo vaak geopende deur opnieuw voor ons geopend.