movie scene

Aan de vooravond van de economische crisis is er geen ruimte voor tere zieltjes.

Eric Dale beschikt over een behoorlijke functie bij een grote verzekeringsbank. Hij denkt dat het een gewone werkdag wordt. Maar dan wordt 80% van de werknemers ontslagen en ook Dale hoort bij die groep. Hij mag zijn werk niet eens afmaken en zowel zijn mail als mobiel van het werk worden direct afgesloten. Hij mag niet eens meer het pand verlaten zonder een beveiliger. Maar net als je denkt dat het wel erg lullig voor hem is, blijkt dat hij net op het juiste moment het bedrijf is uitgeschopt. De dag wordt voor de overgebleven werknemers nog veel harder dan voor Dale, ook voor de jonge analyst Peter Sullivan die Dale's werk overneemt. Uit zijn werk blijkt namelijk dat het bedrijf een groot risico loopt. Ze zijn de laatste weken al meerdere keren door een ondergrens heen gegaan en dat betekent dat het potentiële verlies van het bedrijf groter is dan de totale waarde van de bank. Het hele wereldje van kopen en verkopen van de investeringspakketten blijkt één grote zeepbel te zijn en deze staat op het moment om uit te barsten. Het wordt een lange nacht waarin vele lastige keuzes gemaakt zullen moeten worden.

Topacteurs
Debuterend regisseur Chandor voert een groot aantal bekende namen op. Kevin Spacey speelt overtuigend de hoofdrol van de redelijk sympathieke leidinggevende en Jeremy Irons heeft zichtbaar plezier in het neerzetten van een harde, puur zelfzuchtige baas. Net als in Die Hard: With a Vengeance speelt hij een personage die Wall Street heel wat onrustiger gaat maken en de man is absoluut het meest imponerend als schurk. Stanley Tucci heeft een wat kleinere rol als Dale, maar weet die heel realistisch te brengen. Ook Demi Moore is aardig op dreef als harde zakenvrouw. Maar vooral de rollen van Paul Bettany en Simon Baker zijn erg sterk. Waar de eerste vaak een mooie bijrol heeft of een niet echt overtuigende hoofdrol, is hij als de succesvolle Will Emerson ijzersterk. En waar de tweede vooral bekend is van de tv serie the Mentalist, weet hij zich hier naast grote acteurs te onderscheiden als een uiterst ambitieuze en kille zakenman.Een flinke misser daarentegen is Zachary Quinto, in de rol van de jonge analist die de benarde situatie achterhaalt. Hij wordt in bijna elke scene weggespeeld, zelfs door zijn compagnon Seth Bregman. Die kleinere rol wordt wel zeer overtuigend neergezet door Penn Badgley.

Weinig diepgang
Helaas krijgen de acteurs niet genoeg materiaal om echt memorabele personages neer te zetten. Het grootste gedeelte van de film bestaat uit overleg. En dat blijft niet de hele film interessant. Bovendien zijn de pogingen van Chandor, die ook het scenario schreef, om diepgang te creëren nauwelijks geslaagd. Slechts in één scene wordt die diepgang wel gebracht als Bettany tegenover Bregman uitspraken doet over het Amerikaanse volk. Bovendien blijven de meeste personages wat oppervlakkig. Hun acties en beweegredenen zorgen ook voor wat vraagtekens. Waarom is Spacey nou zo'n aardige man? Een dergelijke functie bezit je namelijk niet 34 jaar door vriendelijk gedrag.  Ook andere personages die zo'n functie hebben, zijn zo doortrapt als het maar kan. Zinnen als 'Je kunt dit echt niet doen' zijn ook ongeloofwaardig, omdat men perfect weet dat wrange beslissingen vaker worden genomen. Door deze voorspelbaarheid wordt ook een deel van de spanning weggenomen. Ook bij de jonge analisten zijn er wat dingen die niet in overeenstemming komen met hun personages. Waar de moraalridder Sullivan eerst de hoge salarissen van zijn leidinggevenden bekritiseert, blijkt hij ook zelf naar Wall Street gekomen te zijn voor het aantrekkelijke salarisstrookje. En dat voor iemand die een succesvolle wetenschappelijke studie heeft afgerond, een gegeven dat verder niet wordt gebruikt.

Economielesje
Het feit dat er in Hollywood een film wordt gemaakt waarin de Amerikaanse economie kritisch bekeken wordt, is zeker belangrijk. Het behandelen van één dag voor de crisis is ook een sterke keuze. Helaas is de uitwerking van deze dag lang niet altijd even sterk. Het onderwerp is technisch en lang niet iedereen zal kunnen begrijpen wat er allemaal besproken wordt in de film. Bovendien lijkt Chandor soms de lastige theoretische stukken in de film te willen vereenvoudigen door een slechte metafoor. Op dat moment lijkt het een beetje een les economie te worden. Tijdens de zeer lange dialogen is dat eigenlijk het grootste manco. De technische stof is zo gevorderd dat verveling al snel op de loer ligt. Dat wordt niet gecompenseerd door verbaal vuurwerk. Met de acteurs die Chandor tot zijn beschikking heeft, zou dat heel wat meer moois kunnen opleveren. Het kijkje in de vergaderruimte van een belangrijk bedrijf op Wall Street tijdens zo'n belangrijke dag heeft genoeg potentie, maar echte spannende teksten uit de harde zakenlui krijgen we niet te horen.

Conclusie
Als debuterende regisseur en scenarioschrijver levert Chandor zeker geen slechte film af. Zijn onderwerp is de moeite waard en de acteurs zijn overtuigend. Helaas worden de talenten van de acteurs niet volledig benut. Hetzelfde geldt voor de potentie van het materiaal, dat genoeg ruimte zou kunnen bieden aan heerlijke dialogen. Maar het resultaat is toch vooral een degelijke film, die soms aanvoelt als een veredelde economieles en vooral leunt op de aanwezigheid van de geweldige acteurs.