movie scene

Nadenken in de bios is voor nerds en mensen met teveel vrije tijd.

Voor Bob is de zevende kunst al lang geen hobby meer maar een verslaving. Niets leuker dan te ouwehoeren over de twee belangrijkste bijzaken in het leven: film en voetbal.

Mensen verlaten massaal de voorstelling van The Tree of Life. Wat een ondankbaar en kortzichtig publiek, flitst het door mijn hoofd. Zelfverklaarde connaisseurs vergelijken Drive zonder blikken of blozen met The Transporter. Een halve zool orakelt zelfs dat het vehikel met Jason Statham beter scoort op de waardemeter van spanning en kwaliteit. Tja, het is moeilijk keuzes maken als je met je kop in een bak popcorn of nacho’s hangt. Wie is hier nou de snackbar? Jij of ik?

Mijn rare blik en gefronste wenkbrauwen worden gepareerd met hoongelach. Pareltjes als Incendies en Biutiful verdwijnen in een drijfzand van onverschilligheid. Wie zit er tegenwoordig nog te wachten op een beetje verhaal en aanvaardbare personages? Nee, het gemiddeld filmpubliek vreet zich liever ongans aan Transformers of Pirates of The Caribbean. Junkfood voor ADHD’ers scoort glimlachend aan de kassa. Ben Stiller en Adam Sandler moeten het gepeupel entertainen. Iedereen in slagorde plat en luidkeels gieren maar.

Plaatsvervangende schaamte overvalt me langzaam. De nieuwe Twilight komt eraan en hup, puberende trutjes en stoere knapen gaan opnieuw in zwijm. Luiers zijn te verkrijgen aan het loket. Rumoerige blockbusters worden uit de box-office verstoten door platte komedies. Show me the money. De meeste filmcritici kunnen kwaliteit van bagger separeren. We praten dan ook over afgestudeerde cinefielen. Wat een duur woord om het kaf van het koren te scheiden. Filmliefhebber lijkt acceptabeler en minder snobistisch. Maar goed, die kenners durven wel eens te verwijzen naar het domme filmpubliek dat zich als onwetende schapen laat inpalmen door de grootste platte troep. De gemiddelde bioscoopbezoeker een beperkte hersencapaciteit toedichten is echter onzin. Dat hoop ik althans van harte, al begint de twijfel serieus toe te slaan. Kijkers zijn gewoon ontzettend lui. Nadenken in de bios is voor nerds en mensen met teveel vrije tijd. Maaskantje zet met bravoure de toon.

De filmindustrie weet verdomd goed hoe het zijn publiek moet behagen. At my signal, unleash Hell. Het grote scherm wordt al jaren besmeurd door stereotiepen, oppervlakkigheid, flitsende montages, uitleggerigheid en heel veel herrie. Dat levert een voorgeconditioneerde doelgroep op die al lang niet meer mediteert over wat ze nu te zien krijgt. Als dan opeens Terrence Malick opduikt met een onaardse vertoning, dan vliegen de klodders spuug naar het scherm. Afwijkende cinema wordt verketterd door de inquisitie van commercie. Het is een sekte met teveel volgelingen. Discussies over inhoud en stijl aan de toog zijn verboden, net zoals op roken de doodstraf staat. Waar zit Travis Bickle als je hem nodig hebt?

Luiheid verschijnt in allerlei vormen. Zo plundert Quentin Tarantino de hele filmgeschiedenis voor zijn eigen kopijen. Het is hip om met Tarantino te dwepen. Maar wie Robert Altman, Jim Jarmusch of Todd Solondz niet kent, is evengoed een inglourious basterd. Net zoals al die andere popcornvreters die denken dat Salt een Oscar had moeten winnen. De echte filmliefhebber behoort tot een uitstervend ras. Wees er maar trots op. Lang leve de excentrieke cinema. Are you not entertained? Rot dan maar lekker op!