movie scene

Of The Amazing Spider-Man nou wel of niet goed wordt, hij komt simpelweg te vroeg voor fans van de eerste films.

Ik herinner me de jaren ’90 nog goed als een periode waarin comic-verfilmingen zelden werden gemaakt. De markt was simpelweg te obscuur en een beetje held in rubberen kostuum had een dik budget voor special effects nodig. Slechts een enkele obscure klassieker wist door te breken, zoals Men in Black in 1998, oorspronkelijk een comic. Na de slappe sequel viel het doek voor deze franchise echter ook… of toch niet? Zowel Will Smith als Tommy Lee Jones hadden wel weer zin om het alles behalve dynamische duo te spelen en vanaf 24 mei kunnen we hun nieuwe strapatsen bekijken in Men in Black III. Ik ben er klaar voor om het matige tweede deel te vergeten en de rest van de fanbase geloof ik ook wel.
 
Waar ik echter niet klaar voor ben is The Amazing Spider-Man en jullie weten vast wel waarom.
 
Ik heb het geprobeerd te negeren, mezelf proberen te overtuigen dat Sam Raimi met deel 3 het hoogtepunt wel gepasseerd was. Maar waar ik ook kijk met m’n filmoog, welk gesprek over films ik ook probeer te voeren, het komt er altijd op neer dat mensen hun twijfels hebben over The Amazing Spider-Man. Het is nog maar tien jaar geleden dat Raimi de stoute schoenen aantrok en in een nuchter, naar realisme strevend comiclandschap, Tobey Maguire in een kleurrijke film in de authentieke roodblauwe pyjama liet acteren. Dat vergde een flink stel ballen en hij werd er gelukkig voor beloond met drie enorme commerciële successen. De onderhandelingen voor een vierde film liepen echter stuk, waardoor Sony van de ene op de andere dag een reboot aankondigde.



Op het eerste gezicht is er weinig reden om boos te worden. Er werken veel getalenteerde acteurs van verschillende leeftijden aan mee, de special effects in de trailers zien er oké uit en we komen er eindelijk achter wat er met de ouders van Peter Parker is gebeurd.
 
Alleen is dit niet de Peter Parker waarmee een hele generatie is opgegroeid. Dezelfde generatie die nu geconfronteerd wordt met The Amazing Spider-Man, want – nogmaals – het is nog geen tien jaar geleden sinds de eerste uitkwam! Sony lijkt er zich weinig van aan te trekken; Marvel comics krijgen zo vaak reboots en verschillende artistieke interpretaties die parallel aan elkaar lopen. Een paar jaar geleden kwam er zelfs een Spider-Man game uit die je met verschillende versies van Spider-Man liet spelen, Shattered Dimensions.
 
Maar The Amazing Spider-Man wordt geen comic, het wordt een film. Een film die drie zeer memorabele en recent uitgebrachte films gaat negeren. Hollywood draait tegenwoordig wel vaker door met reboots (wist je al dat Garbage Pail Kids een remake krijgt?!), maar ik denk dat Sony zich deze keer in de voet gaat schieten.
 
Natuurlijk wil ik de film zien; de kans bestaat zelfs dat ik hem goed ga vinden en dat hij het eerste weekend veel geld opbrengt. Maar daarna? Daarna zal de algemene consensus veranderen in dat het veel te vroeg was voor een reboot. Dit is namelijk niet Batman Begins die Batman and Robin moet opvolgen. Verre daarvan.