movie scene

Een jong verliefd paar speelt tot vervelens toe het nummer Hello, Goodbye.

De jonge Anna (Felicity Jones, Chalet Girl) wordt verliefd op de op het eerste gezicht wat schuchtere Jacob (Anton Yelchin, Fright Night). Ze ontmoeten elkaar op een universiteit in Los Angeles, waar Jacob woonachtig is. Na het semester moet Anna, een Britse, eigenlijk naar huis, haar studievisum is verlopen. Anna waagt het erop, ze heeft de liefde van haar leven gevonden in Jacob, en ze wil de hele zomer naast hem wakker worden. Achteraf blijkt het logischerwijs een niet al te intelligente keuze, Anna wordt voor enige tijd toegang tot de Verenigde Staten geweigerd.



Geduld
Vervolgens toont regisseur Drake Doremus (Douchebag) hoe Jacob en Anna tijdens de periodes dat ze gescheiden leven betrokken raken in nieuwe relaties. Alhoewel het adagium 'heb geduld' is, zijn deze jonge en viriele volwassenen allesbehalve geduldig. Anna krijgt een relatie met een Londenaar en Jacob krijgt een relatie met Sam (Jennifer Lawrence, Winter's Bone).  Jacob en Anna blijken in hun nieuwe rol echter niet gelukkig, waardoor ze voor de zoveelste keer besluiten elkaar te ontmoeten, en zo gaat dat nog wel even door.

MTV
Doremus heeft een gok gewaagd door een romantische film te produceren. Romantische films, en romantische komedies in het bijzonder, zijn vaak verschrikkelijk saai en eendimensionaal. Het gaat immers om de liefde, en dan moet je van verre huize komen om een authentiek product af te leveren. Dat is precies het grootste probleem van Like Crazy, het verhaal overtuigt op geen enkel moment. Er lijken verschillende ongeloofwaardige gaten in het plot te zitten. Jacob en Anna studeren beiden af aan de universiteit en gaan dan hun eigen weg. Anna komt terecht bij een prominente uitgever en Jacob gaat werken als een echte meubelontwerper. Dat lijken banen te zijn die rechtstreeks afkomstig zijn uit MTV realityseries als The City. Hoeveel vrouwen van begin twintig hebben een dergelijke baan? Hoeveel mannen van begin twintig zijn in staat om in Los Angeles een eigen atelier te huren? Yelchin en Jones lijken bovendien lichtgewichten te zijn die nog ervaring op moeten doen om een grote rol in een speelfilm te kunnen vertolken.



Cinema Verité
Het is geen verassing dat Like Crazy qua cameravoering lijkt op dergelijke realitysoaps. De camera is van het statief gehaald waardoor Doremus en zijn crew proberen een dynamisch geheel te creëren. Romantische films lijken echter niet altijd geschikt te zijn voor zo'n benadering, het begint op een gegeven moment zelfs pijn in de ogen te doen. Waarom moesten simpele één op één gesprekken met de camera op de schouder in worden weergegeven met lelijke pilaren in beeld? De zwoele sfeer in romantische films kan vaak net zo goed bereikt te worden door de camera gewoon statisch te laten draaien. Alhoewel het hele cinema verité principe momenteel weer in is, betekent dat niet dat regisseurs en cinematografen hun fantasie thuis moeten laten.

Extras
Met enkele verwijderde scènes, waarin duidelijk te zien is waarom Like Crazy 88 minuten duurt, kom je er niet. De alternatieve scènes en het commentaar zijn tevens weinig bijzonder. De film heeft zodanig een nare bijsmaak, dat deze extras weinig voldoening opleveren. Alhoewel de dvd van Like Crazy toch meer te bieden heeft dan alleen de film zelf.

Conclusie
Voor alle liefhebbers van spannend in beeld gebrachte romances verwijs ik door naar de onlangs uitgekomen film De Rouille Et d'Os. Deze film, die door collega Nico van den Berg is gerecenseerd, brengt op het gebied van de liefde, alles waar Like Crazy niet in slaagt.

Te koop vanaf 15 augustus 2012.