movie scene

Je kan de man uit de punk halen, maar nooit de punk uit de man. Althans, zo blijkt in Le Grand Soir, de vijfde film van het regieduo Benoît Delépine en Gustave Kervern (Aaltra, Mammuth) die hiervoor in Cannes de Speciale Juryprijs wonnen. Naast de hoofdrollen voor Benoit Poelvoorde en Albert Dupontel zijn er interessante cameo’s van onder andere Gerard Depardieu, Brigitte Fontaine en Serge Larivière.

De familie Bonzini bezit de La Pataterie, een treurig restaurant aan de rand van de stad. De oudste zoon Not is een hardnekkige punk (met hond), zoals ook getatoeëerd staat op zijn voorhoofd. Not leeft op straat en komt geheel op eigen wijze in opstand tegen de alsmaar consumerende maatschappij die in zijn omgeving, een gebied vol megasupermarkten, megastores en grote parkeerplaatsen, goed merkbaar is. Het spugen tegen ramen, omtrappen van een reclamebord met een kittig kijkende poes en een veelvuldig gebruik van de middelvingers betekenen voor Not meer dan louter baldadigheid, het is punk. Zijn broer Jean Pierre is een tegenpool en staat positief tegenover de consumentenmaatschappij. Hij werkt in een matrassenwinkel en lijkt alles op een rijtje te hebben, maar als hij van zijn baas te horen krijgt dat hij z’n target moet halen, neemt de stress toe. Jean Pierre haalt zijn target niet en dat drijft hem tot waanzin, hij wordt ontslagen. Net als zijn Broer Not belandt hij op straat en wordt al snel omgevormd, ‘in vrijheid gebracht’, tot punk. 

 

Gore bullebak

Le Grand Soir is een onconventionele film en dit past ook wel bij het punkimago. Poelvoorde straalt als gore bullebak waaraan je graag een yoghurtje afstaat als dat hem maar uit de buurt houdt van je auto en Dupontel speelt zijn rol als ex-matrassenverkoper en steeds congruenter wordende punk zeer geestig en overtuigend. Maar laten we vooral de hond niet vergeten, die bovendien de grootste rotzak op de set scheen te zijn, want als punk ben je niks zonder hond. Die beschermt je tijdens het slapen, houdt de politie op afstand en is makkelijk in onderhoud, want meer dan een paar slokken voordeelbier en een hand hondenbrokken om de zoveel tijd heeft die niet nodig. Het drietal vormt een humoristisch team in de samenloop van gebeurtenissen en komt goed uit de verf op de locaties waar de film geschoten is.

 

Structuur

Een echte structuur heeft de film niet. Het zijn losse gebeurtenissen die elkaar stuk voor stuk opvolgen en samen één geheel vormen van baldadigheid en de geluidloze schreeuw naar aandacht van de twee broers. Dit maakt de film ontzettend spontaan. Het verhaal is origineel, sommige scènes en dialogen lijken geïmproviseerd wat ten goede komt aan de lachspieren. Tegelijkertijd bevestigt de schreeuw naar aandacht ook hoe onwaarschijnlijk het is om, in deze tijd in Frankrijk, te verwachten dat mensen gehoor geven aan deze rebelsheid van Poelvoorde en Dupontel , want ze worden meer gezien als moderne dorpsgekken anno 2013.

 

Au Naturel

Delépine en Kervern hebben Le Grand Soir fraai versierd met geestig geënsceneerde scènes en lachwekkende gebeurtenissen, maar wat de film in het bijzonder siert, zijn de briljante kleine rollen die de film zo veel kracht geven. Een aantal van deze rollen zijn ‘au naturel', niet gespeeld door acteurs, maar door mensen die toevallig in aanraking kwamen met de regisseurs en met deze rol instemden. Misschien is ze weinig verteld over wat er ging gebeuren, of Poelvoerde en Dupontel speelden hun rol zeer imposant, want de reacties van deze mensen zijn heerlijk naturel en erg herkenbaar. 

 

Conclusie

Le Grand Soir maakt geen statement. De titel wordt matig uitgemeten in de film en in het algemeen bevat de film weinig crescendo. Toch is Le Grand Soir erg geestig om naar te kijken. De enscenering is vaak fantastisch gedaan en maakt, samen met gedeeltelijk improvisatie van Le Grand Soir een zeer spontane film. Eigenlijk is de film hetzelfde als Not: eigenzinnig, vreemd rebels en zeer vrij, maar je kan er ontzettend om lachen. Hoe komt dat? Misschien zijn we stiekem allemaal een beetje punker met hond van binnen, zelfs zonder het aangemeten kapsel. Dus, middelvinger de lucht in en ga de film kijken, maar wel netjes je kaartje betalen.