movie scene

Een meestercrimineel is bereid al zijn contacten op te geven, maar tegen welke prijs?
 
The Blacklist opent met een scène die erg veel weg heeft van de kennismaking met John Doe in de film Seven. Een man wandelt zelfverzekerd het kantoor van de FBI binnen, zegt zijn naam en knielt op de grond met zijn handen achter het hoofd. Binnen enkele momenten wordt zijn identiteit onthuld: Raymond ‘Red’ Reddington (James Spader), een crimineel die al decennia op de ‘most wanted list’ van de FBI staat. Hij geeft zichzelf vrijwillig aan, maar heeft wel een aantal voorwaarden.



Jonge agente
Op hetzelfde moment maakt agente Elizabeth Keen (Megan Boone) zich klaar om aan haar eerste dag als profiler bij de FBI aan de slag te gaan. Wat ze dan nog niet weet is dat Reddington bereid is de plannen van een terrorist prijs te geven, maar alleen met haar wil spreken. Een rustige werkdag zit er helaas niet in voor het groentje. Vanaf dat moment gaat het vrij snel. Keen wordt meegenomen naar een verlaten locatie waar Reddington vastgehouden wordt. Hij beweert informatie te hebben die hij alleen wil delen met Elizabeth in ruil voor informatie over haar priveleven. Snel blijkt dat Red al geruime tijd een obsessie voor de agente heeft, maar de achterliggende reden hiervan wordt in de aflevering niet duidelijk. Dit is dan ook een van de meer interessante vraagstukken van de serie. Want Reddington weet bijzonder veel details over het leven van Keen, iets dat hij op een plagende manier kenbaar aan haar maakt. Al snel besluit de agente samen te werken met de crimineel, een beslissing waar ze misschien al snel spijt van zal krijgen.

Gemakkelijke FBI-agenten
Wat opvalt in The Blacklist is de meegaandheid van de FBI. Reddington is nog maar amper binnen of ze halen hem uit zijn beschermde omgeving en hij mag op het bureau rondlopen en foto’s van de zaak verhangen om zijn theorieen te duiden. Er is weinig weerstand vanuit de agenten en Elizabeth Keen. Als ‘Red’ het vraagt, wordt het gedaan, zelfs als hij ze meerdere malen om de tuin leidt. Doordat de crimineel zo overduidelijk de touwtjes in handen heeft, blijft er van manipulatie of intelligente spelletjes weinig over. Ook de spanning tussen Reddington en Keen is nauwelijks aanwezig. Ze neemt bijna zonder twijfel aan wat Reddington zegt. De voorspelbaarheid van het verdere verloop van hun relatie is enorm. Waarschijnlijk zal Reddington een gekoesterde pion worden in de plannen van de FBI om grote criminelen op te sporen waar zij het bestaan niet eens van afwisten en zal hij steeds dieper in het leven van Elizabeth verwikkeld raken. Want ook al profileert de agente zich als stoere onafhankelijke vrouw, het is al snel duidelijk dat de verstoorde band met haar criminele vader een opening creëert voor een relatie met Red.


 
Voorlopige conclusie
Hoewel The Blacklist soms overkomt als een serie die aan elkaar hangt van clichématige scènes uit andere goede films en series, weet het redelijk de spanning en vaart te behouden. Halverwege de eerste aflevering wordt bewezen dat er zeker potentie zit in de serie, die werd bedacht door Jon Bokenkamp (Taking Lives). De aflevering mist op veel momenten originaliteit, onder andere door de zeer sterke associatie met Silence of the Lambs. Dit neemt niet weg dat de gebruikte cliche’s goed werken. The Blacklist belooft een gemiddeld spannende serie te zijn, zonder dat het echt uitblinkt op een bepaald vlak. Of de serie een lang leven gegund is, valt te betwijfelen. Gelijksoortige series, zoals bijvoorbeeld Alcatraz, werden vroegtijdig afgekapt. Het gevaar bestaat dus dat er een hoop vragen worden opgeroepen, die niet beantwoord zullen worden. Hopelijk redt The Blacklist zichzelf van de ondergang door net wat meer kwaliteit en eigenheid te tonen in het verdere verloop van dit seizoen.