movie scene

Kan het laatste seizoen de serie nog nieuw leven inblazen, of bloedt True Blood alsnog langzaam dood?

Er vloeit in de televisiewereld op weinig plekken meer bloed dan in het kleine Bon Temps, een dorp in het diepe zuiden van de Verenigde Staten. In True Blood leven vampiers en mensen naast elkaar, om nog maar te zwijgen over de talloze andere bovennatuurlijke verschijningen. Sociaal geaccepteerd zijn ze niet allemaal, waarmee de serie een mooie metafoor is voor de vele vormen van discriminatie die onze maatschappij vandaag de dag nog rijk is. Al is er hier een essentieel verschil: vampiers leven van mensenbloed. Hoewel de komst van synthetisch bloed dit probleem grotendeels had opgelost in de samenleving binnen True Blood, lijkt aan de vredelievende manier waarop mensen en vampiers nu toch echt een einde te komen.



Hep-V
Zoals bij elke minderheid is er altijd wel een extremistische groepering die zich hier tegen keert. In seizoen 6 was te zien hoe vampiers werden geisoleerd in grote laboratoria waar veelvuldig op ze geexperimenteerd werd voordat ze hun ‘ware dood’ tegemoet gingen. Maar helaas hield het daar niet op. Het synthetische bloed waar de meeste vampiers van leven, True Blood, werd geinjecteerd met een van de weinige dingen waar deze superieure wezens niet tegen kunnen: het Hep-V virus. Je zou kunnen zeggen dat geinfecteerde vampiers meer weg hebben van zombies, waarbij alle beschaving op het gebied van omgang met de mens verloren lijkt te gaan. De vampiers die nog wel in staat zijn hun impulsen te beheersen, hebben zich opgeworpen om de mensen te beschermen. Onder aanvoering van Sam Merlotte (Sam Trammell), die inmiddels burgermeester is van Bon Temps, is er een plan ontwikkeld waar zowel de vampiers als mensen baat bij hebben. Elke vampier beschermt een inwoner van het dorp en in ruil daarvoor mogen de vampiers wat bloed van de persoon in kwestie tot zich nemen. Zo blijven gezonde vampiers gezond en hun beschermelingen veilig.

De grote afwezige
Seizoen 6 maakte al een sprong in de tijd, seizoen 7 gaat daar verder. Op de bijeenkomst van vampiers en mensen in Bon Temps worden de bewoners belaagd door een grote groep besmette vampiers. Het gevolg is vanzelfsprekend een bloederig tafereel, waarbij de nodige slachtoffers vallen. Over de special effects valt bij True Blood weinig te klagen, bloed vloeit in overvloed en het ziet er allemaal vrij geloofwaardig uit. Een van de vragen die de ware True Blood fan bezig houdt is natuurlijk hoe het is afgelopen met de ondode Viking Eric Northman (Alexander Skarsgard). Voorlopig laat hij zijn gezicht nog niet zien en ook op de premiere was hij nergens te bekennen. Hopelijk is dit een publiciteitsstunt en duikt hij halverwege ergens op, om serveerster Sookie Stackhouse (Anna Paquin) weg te kapen bij haar huidige liefje, weerwolf Alcide Hervaux (Joe Manganiello. Dat de relatie al barsten begint te vertonen, is in aflevering 1 al duidelijk, dus de kans is groot dat ze er uiteindelijk met een ander vandoor gaat.  Maar belangrijker nog, eerst moet er een dreigende vampier-apocalyps worden voorkomen, waar iedereen Sookie de schuld van lijkt te geven.  
 
 

Boeken vs serie
De serie True Blood en The Southern Vampire Mysterie boekenreeks, waarop de serie gebaseerd werd, hebben sinds seizoen 3 steeds minder raakvlakken. De personages vertonen weliswaar zeer sterke gelijkenissen, maar buiten dat is True Blood echt een eigen leven gaan leiden. Een van de overeenkomsten tussen de dertiendelige boekenreeks en de adaptatie van Alan Ball, is dat ze beiden een dalende lijn vertonen in verhaalontwikkeling. In de eerdere seizoenen knalde True Blood nog lekker door, maar buiten de bloederige en gewelddadige scenes is de serie getransformeerd tot een slaapverwekkende soapserie. De actie waarmee seizoen 7 begint, wordt vrijwel meteen teniet gedaan door te vervallen in de persoonlijke perikelen van Sookie. Dat er een dreigende ondergang van de mensheid gaande is, lijkt er niet toe te doen. Sookie vindt het erger dat ze alle negatieve gedachten kan horen de mensen uit Bontemps en zwelgt een poosje in zelfmedelijden voor ze besluit dat ze er wat aan moet doen.
 
Conclusie
De sensualiteit, het mysterie en de passie zijn uit True Blood gevloeid. Dat is heel jammer, want de serie had zo veel potentieel. Schrijfster Charlaine Harris had een duidelijk signaal kunnen geven door te zorgen dat het verhaal over de telepathische serveerster meer diepgang en kracht had dan in de boeken, in plaats van allerlei onbelangrijke zijpaden te bewandelen. De hoop dat True Blood er met topseizoen uit zou gaan, wordt helaas niet verder aangewakkerd door de eerste aflevering van seizoen 7. In plaats daarvan neigt het meer naar Charmed 2.0, een serie waarvan we over tien jaar eigenlijk niet meer precies weten waarom we er eigenlijk naar keken. True Blood heeft nog 9 afleveringen om zich te herpakken, maar als het de kwaliteit van de eerste drie seizoenen wil behalen, moet er nog erg veel gebeuren.