movie scene

Een intrigerende karakterstudie over schrijver David Foster Wallace.

Het is ontzettend moeilijk om een persoon volledig te begrijpen. Eerder onmogelijk.  Elke vorm of middel die we kennen om te communiceren is onderhevig aan ruis. Zo bestaat taal slechts uit namen die wij gegeven hebben aan de dingen en ideeën in onze wereld, maar het zijn vaak de gevoelens die we hebben die niet naar een ander over te brengen zijn. Bijvoorbeeld de tranen die ontstaan en de woorden die je uitspreekt bij het verlies van een dierbare of 'ik houd van je' zeggen tegen een geliefde, zijn slechts een schim van wat je diep van binnen ervaart. Op 8 september dit jaar pleegde Joost Zwagerman zelfmoord. Hij leed aan hevige depressies en zo beschreef hij: ‘belichaamt stilte in de kunst een verlangen om er niet te zijn’. Schrijvers hebben het talent om de mogelijkheden van expressie volledig uit te kammen, maar toch blijft er iets onvatbaars achter dat niet uit te leggen is.
 


Zelfmoord
Kunstenaars, waaronder dichters en schrijvers, zijn sneller geneigd zelfmoord te plegen dan ‘gewone’ mensen. Volgens Zwagerman ligt dit zo 35 keer hoger. Net als Zwagerman leidde David Foster Wallace, een Amerikaanse schrijver, aan een ernstige depressie. In 2008 pleegde Wallace op 46 jarige leeftijd zelfmoord. Wallace werd als een groot literair schrijver en invloed gezien. Hij schreef boeken als The Broom of the System en Infinite Jest. Wallace wordt in de film gespeeld door Jason Segel, bekend van zijn rol als Marshall in de populaire sitcom How I Met Your Mother. Hoewel Segel vooral bekend is van zijn komediespel, is Segel uitzonderlijk goed om het drama in Wallace’s karakter neer te zetten.
 
Interview
In The End of the Tour staat het leven van Wallace centraal. Dit wordt gedaan vanuit het oogpunt van een journalist. We kijken namelijk mee over de schouders van David Lipsky, gespeeld door Jesse Eisenberg (The Double, The Social Network). David Lipsky is schrijver van een novelle genaamd The Art Fair en journalist bij het blad Rolling Stone. Zijn boek is door critici goed ontvangen, maar zijn tournee langs boekenwinkels wordt maar mondjesmaat bezocht. Wallace’s boek Infinite Jest is een groter succes en wordt door iedereen de hemel in geprezen. Lipsky is sceptisch en heeft gauw een oordeel klaar zonder het boek gelezen te hebben. Zijn vriendin bestrijdt zijn betoog en Lipsky begint met het lezen van Wallace’s boek. Na het proloog gelezen te hebben zegt Lipsky: “Fuck”.
 


Een gewone man
Lipsky is onder de indruk en overtuigt zijn baas bij Rolling Stone om een artikel over hem te publiceren. Dit verzoek wordt gehonoreerd. We volgen Lipsky’s interview met Wallace, dat zich in een tijdsbestek van vijf dagen afspeelt. Lipsky probeert een beeld te schetsen van de man achter het briljant geschreven boek, maar merkt dat dit niet zo makkelijk is. Wallace stelt zich op als een open boek, maar lijkt ook veel achter te houden. “Ik ben maar een gewone man”, vertelt Wallace, maar volgens Lipsky is een gewone man niet in staat om een boek te schrijven zoals Infinite Jest. Of is dit slechts een projectie van een bekwame journalist, die de druk van zijn baas voelt om een interessant stuk te schrijven? 
 
Conclusie
The End of The Tour is bijna volledig dialoog gedreven. Als je denkt dat dit verveelt, dan heb je het mis. Regisseur James Ponsoldt (The Spectacular Now, Smashed) weet met behulp van de twee zeer bekwame acteurs Segel en Eisenberg de personen van begin tot eind interessant te houden. De film slaagt erin om vragen op te roepen over identiteit en wat dat betekent. Lipsky en Wallace lijken beiden vertrouwd te zijn met wie ze zijn, maar toch brengen ze een gevoel over dat ze nog steeds op zoek zijn. Lipsky stelt voordurend de vragen en Wallace geeft daar antwoord op, veel daarvan is zeer oprecht en diepgaand, maar Lipsky lijkt echter naar meer te verlangen en is stiekem jaloers op het succes wat Wallace heeft met zijn boek. Schrijven is voor Wallace daarentegen het enige waar hij zelfverzekerd over is, maar hij lijkt daarbuiten niet te kunnen omgaan met de verwachtingspatroon van mensen. Gaandeweg leren ze van elkaar. The End of The Tour is een mooi lichthartig drama die door de terughoudendheid waarmee het geregisseerd is, uitbloeit tot twee intrigrerende karakterstudies.