movie scene
Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!
- Recensies » Bioscoop
- 07-09-2009
- Geplaatst door Dominique de Ruijter
Taking Woodstock - recensie
Als het resort van de familie Teicherberg failliet dreigt te gaan, komt zoon Elliot op een geniaal idee. Ze kunnen op hun enorme stukken grond een festival laten plaatsvinden, dat in een naburig dorp is afgewezen. Dit festival heet Woodstock.
Regisseur
Ang Lee, de regisseur van Taking Woodstock, is bijzonder goed in zijn vak. Of het nu een romantische film is (Sense & Sensibility), een stripverfilming (Hulk), of een drama (Brokeback Mountain), Lee kan er altijd iets goeds van maken. Hij heeft niet voor niets talloze film- awards gewonnen, zoals de Golden Globe voor beste regisseur. Het is daarom raar dat zijn film-instincten hem bij het maken van deze film in de steek schijnen te laten, het lijkt op een lange soap met te veel verhaallijnen.
Geen Woodstock
Je moet niet verwachten in de bioscoop een film te zien over het festival Woodstock, want daar gaat de lang verwachte film van Lee niet over. De film gaat over een jongen die op zoek is naar zichzelf en het festival eromheen is gewoon een historische gebeurtenis om te verhullen dat we in deze film zien wat we al in zoveel films gezien hebben. Lee doet ook niets bijzonders met de opbouw van het verhaal. Het concept is simpel, er is een jongen die al jaren alleen aan anderen denkt, hij wil iets redden wat dierbaar is voor zijn familie en terwijl hij dat doet redt hij zichzelf.
Plot
De behulpzame zoon is Elliot (Demetri Martin), die in de zomer terug verhuisd naar zijn ouders, terwijl zijn vrienden het avontuur opzoeken en verhuizen naar San Fransisco. Het familiebedrijf van zijn Joodse ouders, een smerig hotel, dreigt failliet te gaan. Elliot die zelf interne problemen heeft, beluit om zijn ouders helpen. Dit doet hij als hij hoort dat het geplande muziekfestival geen toestemming krijgt vanuit het buurtdorp Wallkill. Hij biedt dan de producer Michael Lang (beginnend acteur Jonathan Groff) aan dat het festival in zijn kleine dorpje kan plaats vinden, aangezien zijn buurman Max Yasgur (Eugene Levy) genoeg lege velden heeft. Wat eerst een klein festival zou worden brengt een golf van mensen met zich mee. Er lopen 500.000 hippies en ander volk over het scherm, maar het hoogtepunt van het festival, de optredens, krijgen we nooit te zien.
Opeenstapeling problemen
Wat we wel te zien krijgen is een hele reeks aan problemen, zoals Elliot, die zorgen heeft over zijn geaardheid en hoe zijn strenge ouders daar mee om zullen gaan, perfect neergezet door de Engelse Henry Goodman en Imelda Staunton. Een vriend van Elliot, Billy (Emile Hirsch) kan zich moeilijk aanpassen aan de Amerikaanse maatschappij omdat hij net terug is van Vietnam. Dan (Jeffrey Dean Morgan) heeft problemen met alles wat er gebeurt in zijn omgeving. En het grootste dilemma dat in de film ter sprake komt, zijn de dorpsgenoten van Elliot die het festival niet in hun dorpje willen hebben.
LSD trip
De eerste helft van de film is heel goed. Naarmate iedereen mee helpt het festival op te bouwen, komen alle problemen goed aan de oppervlakte. Het grootste minpunt van de film is dat er totaal geen oplossing komt. De dilemma's van Elliot en zijn ouders lijken door de travestiet Vilma (Liev Schreiber) opgelost te worden. De rest van het gezeur blijft een beetje in de lucht zweven als een soort LSD hallucinatie. Op het moment dat Woodstock begint, zakt het verhaal in.
Casting
Wat de film voor mij gered heeft, is de casting van de acteurs. Demetri Martin was voorheen een cabaretier, maar hij lijkt zich goed thuis te voelen in de filmwereld. De meeste scènes waarin hij speelt zijn hilarisch, zeker die met zijn over-bemoeizuchtige moeder. Emile Hirsch heeft een te kleine rol, maar deze acteur, bekend van onder andere Into the Wild en Milk, speelt de Vietnam veteraan met PTSS (Post Traumatic Stress Syndrome) met verve. Maar het is vooral nieuwkomer Jonathan Groff die voor mij de show gestolen heeft. Scriptschrijver James Schamus heeft hem te weinig screen time gegeven, maar hij schittert in de scènes waar hij wel in speelt. Vooral de chemie tussen Martin en Groff is spannend.
Conclusie
Ondanks het zeurderige, oneindige verhaal vol dilemma's, redt Lee de film door zijn acteurs perfect te casten. Deze film gaat niet over het festival, dat dit jaar zijn 40 jarige bestaan viert, maar het is een coming-of-age verhaal van een jongen die kampt met veel interne problemen. Het plot hebben we allemaal vaker gezien, maar de hippie-sfeer voegt wel iets toe.
Film:
Titel: | Taking Woodstock | |
Genre: | Drama, Komedie | |
Regie: | Ang Lee | |
Cast: | Demetri Martin, Imelda Staunton, Jonathan Groff, e.a. | |
Première: | 17 september 2009 | |
Trailer: | - |
Tags: Ang Lee, Demetri Martin, Emile Hirsch, Eugene Levy, Imelda Staunton, James Schamus, Jonathan Groff, Liev Schreiber, Taking Woodstock, Woodstock
REACTIES
Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!
REGISTREREN INLOGGENSHOPTOPPERS
WINNEN
UITGELICHT
BEST GELEZEN
- Win Past Lives op DVD en Blu-ray
- Win Freelance op DVD en Blu-ray
- Hoeveel data verbruik je wanneer je onderweg een film bekijkt?
- Win Silent Night op Blu-ray
- Win vrijkaarten voor Godzilla x Kong: The New Empire
- Win The 100 Candles Game: The Last Possession op DVD en Blu-ray
- Win Wednesday Season 1 op Blu-ray
- Win Golda op DVD en Blu-ray
LAATSTE REACTIES
-
ijsmummie
Dat lijkt mij geweldige serie , ik keek ... -
ijsmummie
Wauuuuuw wat veel goeie films zit ertuss... -
ijsmummie
He he eindelijk op bluray , mooi voor mi... -
cobrastyle
😍 -
ijsmummie
Oooo wauw die wil graag zien , ik wist ... -
Puzzcat4life
Omg omg Ik wil zo graag naar Endgame! I... -
cobrastyle
Jaaa tof!
Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.
Anoniem Zondag 4 oktober 2009 om 01:50
Wat een slechte film, zeg. Zo jammer. Het idee, concept had zo leuk kunnen uitpakken, maar het is zo slecht uitgevoerd. Het mist een hart. Een noodzaak. Meeste dialogen voelen zo ongeloofwaardig aan, vooral onnodig. De humor voelt daardoor te bedacht. En cinematografische trucs als splitscreens voegen niet toe.
Oprecht jammer dan ook.
Waar Cameron Crowe met Almost Famous (2000) de magie weet te grijpen van een tijdsgeest die onze ouders hebben meegemaakt, slaat Ang Lee hier volledig de plank mis.
Annes.
Anoniem Dinsdag 22 september 2009 om 19:35
Geweldige film. demitri martin en zijn filmouders zijn subliem. leuk en heel erg realistisch beeld van woodstock, compleet met de electrische schokken die iedereen kreeg. 95% van de aanwezigen heeft de optredens namelijk ook niet kunnen zien, en toen Jimmy Hendrix optrad was bijna iedereen al weg, en was er alleen nog maar modder en vuilnis, net zoals in de film.
Film toont begrip voor wat mensen toen bezielde en is eigenlijk leuker dan het festival toen.