movie scene

Een jong meisje raakt verstrikt in een web van verkeerde aandacht.

Eva komt iedere zaterdag in de printshop om t-shirts te bedrukken. Mees werkt hier eveneens en hij vindt haar onwijs leuk. Zij is eigenlijk ook weg van hem, maar ze laten het elkaar niet weten.

De thuissituatie bij Eva (Gaite Jansen) gaat niet zo soepel en door een stom misverstand denkt ze dat Mees (Martijn Lakemeijer) op iemand anders verliefd is. Tijdens een ruzie met haar vreemde stiefvader (Thomas Acda) loopt Eva overstuur van huis weg en komt ze Ricardo (Ruud Feltkamp) tegen. Hij is ontzettend aardig voor haar en geeft haar onderdak. De volgende dag neemt hij haar mee uit winkelen. Aangezien Eva graag modeontwerpster wil worden, regelt hij een tripje naar Parijs. Althans dat laat hij haar geloven, want eigenlijk is Ricardo een loverboy en wil hij Eva uitleveren aan een soort geheime escortservice. Mees is heel bezorgd als Eva verdwijnt en gaat tot het uiterste om haar te redden.

Verfrissend
Al in de eerste beelden van de film maken we kennis met Mees op een wel heel bijzondere manier. We zien close-ups van het binnenste van een printer die op dat moment een nieuwe cartridge krijgt, er zijn een paar handen met dit werkje bezig. Daarna verlegt het shot zich naar een paar ogen, die boven de printer uit door de winkel kijken. Deze kennismaking met Mees doet je meteen al vermoeden dat hij geen onbeduidende rol in het geheel heeft.

Als Eva de printshop binnen loopt, ziet Mees zijn vleesgeworden droommeisje. Dat hij geen raad weet met die gevoelens, want hoe versier je je 'prinses op het witte paard', wordt verbeeld in een reeks fantasieën. In die dagdromerijen weet Mees precies wat hij moet doen om Eva te strikken en we zien diverse situaties waarin hij dat probeert. De wijze waarop de introductie van Mees plus zijn dagdroomscènes in beeld gebracht worden, mag vernieuwend en in elk geval verfrissend worden genoemd.

Familie Schram
Lover of Loser is de vierde Carry Slee verfilming en de opvolger van de succesvolle films Afblijven, Timboektoe en Radeloos. De eerste verfilming in 2006 van Afblijven werd geregisseerd door Maria Peters, de vrouw van Dave Schram die voor de andere drie films de regie voor zijn rekening nam. Peters heeft hiervan de productie gedaan en zij heeft overigens van alle Slee boekverfilmingen het script geschreven. Hun zoon Quinten (Pietje Bell) is in Lover or Loser en Timboektoe te zien en hun dochter Tessa speelde in Radeloos. Quinten en Tessa hebben samen gewerkt in Pietje Bell en Kruimeltje. In laatstgenoemde speelden ze bijna zichzelf, namelijk broer en zus.

De jonge hoofdrolspelers
De net 16 jaar geworden Martijn Lakemeijer was eind vorig jaar te zien in het geschiedenisdrama Oorlogswinter. Hij won hiermee de Rembrandt Award. In Lover of Loser is hij een lieve en schattige jongen, hoewel hij op mij af en toe wat houterig overkomt, maar hij heeft nog weinig ervaring. Dat in aanmerking genomen doet hij het absoluut niet verkeerd en zou zelfs veelbelovend kunnen zijn.

De 17-jarige Gaite heeft al meer acteerwerk gedaan en inmiddels is ze bezig met de opnamen voor het drama Schemer, dus we zullen in ieder geval nog meer van haar zien en horen. Het aardige van haar personage Eva is dat er wordt afgerekend met het vaak voorkomende vooroordeel dat meisjes die in de loverboy-val trappen wel erg naïef, dom zijn. Of uit een niet zo best gezin, milieu komen. Eva daarentegen is juist een intelligent meisje dat alleen wat onzeker is. En Gaite zet haar karakter behoorlijk geloofwaardig neer.

De redelijk lieve Noud Alberts uit GTST, Ruud Feltkamp, moet hier een charmante maar foute jongen voorstellen. Hij doet goed zijn best, maar door zijn leuke koppie ben je geneigd het charmante eerder te blijven zien dan zijn gelikte loverboy-personage.

Natuurlijk is de film een waarschuwing voor de gevreesde loverboys, maar deze boodschap voert niet continu de boventoon. Er is genoeg afwisseling door muzikale intermezzo's, grappen en droge humor.

Conclusie
De film is net als zijn voorgangers weer een vermakelijke jeugdfilm. Het verhaal is leuk uitgewerkt en de acteurs doen flink hun best al zijn er niet echt verschrikkelijk opvallende acteerprestaties. Slee heeft nog andere kinderboeken geschreven en misschien verschijnt er volgend jaar weer een op het witte doek. Misschien Dat heb ik weer?