movie scene

Lianne’s filmobsessie begon ergens in de jaren ‘90 met de film Hot to Trot. Toen al spuide ze als een ware filmjehova haar mening over films tegen ongeïnteresseerde vrienden. Inmiddels een bijbaan in een videotheek, een studie film- en televisiewetenschap, een eigen filmquiz en vijftien jaar later is Lianne zeer content dat er eindelijk eens iemand is die geïnteresseerd is in haar mening over films.

Er komt een Nederlandse versie van de Belgische film Loft. Ik kan geen enkele reden bedenken waarom de Nederlandse versie beter zou zijn dan de Belgische.

Stel je voor; een piepklein landje ergens in Europa, de huizen en de mensen die er in wonen zijn verpauperd. Wellicht is dat het gevolg van de vele seriemoordenaars die het land hebben opgeschrikt de afgelopen jaren. Maar het is ook goed mogelijk dat de mensen er goed de balen van hebben dat de enige culinaire topper van het land te verkrijgen is bij elke Jaques Patates om de hoek. De bevolking is opgedeeld in twee helften die beide een andere taal spreken en die zich superieur voelen tegenover elkaar. Uit pure verveling hadden zij zelfs bedacht dat Matthijs van Nieuwkerk de 'bekwaamste TV-figuur internationaal' is. Als klap op de vuurpijl is het bekendste beeld in het land geen imposante sculptuur maar een lullig beeldje van een pissende jongen met zijn piemeltje in zijn hand.

Iedereen zou na deze, vrij subjectieve, introductie denken: met deze landelijke achterbuurt willen we niets te maken hebben. Maar, wij filmliefhebbers zijn niet iedereen, en zien al jaren dat dit land, België uiteraard, een dijk van een filmrepertoire aan het opbouwen is. En vanwege dat gegeven, waag ik me graag in de donkere steden van het land om het licht op te zoeken in de Belgische bioscopen (of gewoon in mijn eigen dvd speler met een gehuurd exemplaar).

Op 22 oktober 2008 kwam ‘ie uit, Loft. Een film over vijf Belgische knapen die een loft met elkaar delen. Deze loft, een riant appartement, wordt door de heren gebruikt om eens lekker tot rust te komen, ongestoord met hun minnares te neuken of…om ongestoord iemand te vermoorden. Omdat alleen de vijf heren beschikken over een sleutel moet de moordenaar zich in het gezelschap bevinden. De film laat de kijker bijna twee uur lang in de waan over de identiteit van de moordenaar en zet je steeds weer op het verkeerde been. Een geweldige Belgische film die het record aantal bioscoopbezoekers verbrak. Het werd dan ook hoog tijd dat een nieuwe film de titelhouder Koko Flanel uit 1990 van de troon zou stoten.

Maar goed, Loft dus, met meer dan een miljoen bezoekers de best bekeken bioscoopfilm in België, dat betekent dat één op de tien Belgen de film heeft gezien. Dat is best leuk, als je Erik van Looy bent, de regisseur van de film. Op IMDb krijgt de film een 7,6 en de film won de Vlaamse Entertainment Award voor beste film. Geen wonder dus, dat er verlangens zijn om een remake te maken, de droom van elke regisseur uit de Benelux; jouw film gespeeld door Matt Damon, Leonardo DiCaprio en Gerard Butler en geregisseerd door Scorsese: "Who has the key to murder?". Helaas, voorlopig nog niets van dit alles. Want de remake van Loft gaat gemaakt worden in…Nederland. Jawel, het land dat ook Nederlands spreekt, van patat en Matthijs van Nieuwkerk houdt. In eerste instantie was het de bedoeling dat Van Looy het reilen en zeilen in Loft weer zelf zou regisseren maar nu er toch het één en ander rommelt in Hollywood heeft hij er 'geen zin in'. En daar kan ik hem geen ongelijk in geven. Ik ga voor een andere website ook niet precies dezelfde column schrijven.

De regie van de Nederlandse be’loft’e komt in handen van Antoinette Beumer. En de vijf mannen worden gespeeld door Barry Atsma, Fedja van Huet, Marcel Hensema , Jeroen van Koningsbrugge en Gijs Naber. En ook al staan daar aardige namen op papier, het blijft zonde van de tijd en zonde van het geld. Dit is een perfect voorbeeld van 'dief van je eigen portemonnee' zijn. De Belgische versie van Loft was perfect, en ik verzeker je, net zo spannend als een versie zonder Vlaams accent. De acteerprestaties zullen aardig zijn, maar lang niet zo realistisch als die van Filip Peeters en Koen de Bouw. Want waar Nederland krampachtig probeert vast te houden aan toneel-achtige acteerpraktijken (te dramatisch, te veel mimiek en te houterige bewegingen) kunnen de Belgen wel degelijk met filmspel overweg. Ik kan me geen enkele reden bedenken waarom de Nederlandse versie beter zou zijn dan de Belgische, want dat is toch uiteindelijk het doel van een remake?

Ik stel voor om de Nederlandse film in het algemeen wat beter te maken zodat ik me niet achter de oren hoef te krabben wanneer er een remake op de agenda wordt gezet. Pomp wat geld in creatieve scenaristen, creëer budget voor grootse films en durf risico’s te nemen (in plaats van die eeuwige boekverfilmingen en oorlogsdrama’s). In België mag het dan donker en grauw zijn, het is de Nederlandse filmindustrie die wel wat verlichting kan gebruiken.