movie scene

Argentijnse horror als onderdeel van de Cine Fantastico Latino.

Het Imagine-festival kent dit jaar weer een nieuw thema. Waar vorig jaar de Oost-Europese fantastische film onder de loep werd genomen, wordt nu de Latijns-Amerikaanse fantastische film onder de aandacht gebracht. Cine Latino Fantastico presenteert films uit landen als Chili en Uruguay, voor de meeste van ons onbekend terrein. Een land waar we in ieder geval al eerder op het Imagine-festival mee zijn geconfronteerd, is Argentinië. Twee jaar geleden draaide bijvoorbeeld I'll Never Die Alone, van Adrián García Bogliano. Dit jaar vertoont Imagine maar liefst twee van zijn nieuwste films, waaronder Sudor Frío, volgens Imagine 'een hallucinante nachtmerrie'.

Sudor Frío is een film die leuk speelt met politieke kwesties. Twee oude mannen, aanhangers van het laatste dictatoriale bewind dat Argentinië heeft gekend, houden zich schuil in een oud huis, waar ze door middel van chatsessies jonge meisjes naartoe lokken. Het meisje dat wij volgen, gaat achter een vriendin aan die vermist is geraakt nadat ze is ingegaan op een uitnodiging van de twee mannen, die in het huis 25 dozen gevuld met explosieven herbergen.

Gestoorde mensen, jongeren, kat- en muisspel, zaken die de doorgewinterde horrorkenner niet vreemd zijn. Sudor Frío onderscheidt zich wel duidelijk door zijn aanpak. De gestoorden zijn twee normaal en vriendelijk uitziende types en hun vuile streken zijn, op zijn minst gezegd, macaber. Ook is het huis, dat gewoon midden in een drukke straat staat, een bevreemdende plek. Adrián García Bogliano heeft oog voor setting en samen met het uitgangspunt zijn de ingrediënten voor een toppertje in ieder geval aanwezig.

Bogliano wil echter teveel. Een recht-toe-recht-aan horrorfilm is niet genoeg en hij injecteert zijn film met humoristische en absurdistische tonen, die uiteindelijk niet werken. Sudor Frío is bij vlagen een audiovisueel feestje, maar een goede balans ontbreekt, waardoor je nooit echt in de film komt. Een moment van spanning wordt zonder pardon verstoord door een misplaatste opmerking van één van de personages, die overigens niet erg overtuigend overkomen. Ook audiovisueel wil Bogliano nog weleens experimenteren met wat filmische trucjes, maar hij mist nog de timing en finesse om de verschillende genre-elementen succesvol tot één geheel samen te smeden. Dit maakt van Sudor Frío een ambitieus, maar deels mislukt experiment.

Conclusie
Adrián García Bogliano heeft met Sudor Frío een leuk uitgangspunt in handen. Ook heeft hij oog voor setting, maar hij wil met zijn humoristische en absurdistische insteek teveel van het goede, waardoor Sudor Frío uiteindelijk een gemiste kans is.