movie scene

Een actiethriller die boeit, vermaakt en spannend is. Maar niets meer.

Stel je voor: je bent een getrouwde wetenschapper en je wilt een presentatie over je werk geven op een congres in Berlijn. Daar krijg je een auto-ongeluk, waarna je vrouw je niet meer herkent en een voor jou onbekende zich jouw identiteit heeft aangemeten. Niemand gelooft je wanneer je het tegendeel beweert en zonder papieren sta je er in een vreemd land alleen voor. Maar je gaat op zoek naar de waarheid. Het overkomt de inmiddels 58-jarige Liam Neeson in de onderhoudende actiethriller Unknown. Hoe brengen hij en de rest van de film het er vanaf?

Op het eerste gezicht doet Neeson (Schindler’s List) het prima. Hij speelt de onwetendheid en de hysterie van de aan geheugenverlies lijdende Dr. Martin Harris zoals je dat vaker hebt gezien: veel onbegrip, kwaadheid, verdriet, stemverheffingen en doelloos slenteren over straat. Maar iets speciaals neerzetten doet hij hier niet. Dat is jammer, want hij verraste het publiek met zijn rol in Taken drie jaar geleden. We zagen toen een kwaadaardige kant van Neeson die naar meer smaakte, maar in Unknown doet hij hetzelfde als in Taken, niet iets meer.

Onzichtbaar talent
Dat geldt niet alleen voor hem, ook voor anderen die meewerken aan de film. Zo weet Diane Kruger te overtuigen in de weinige screentime die ze krijgt, maar je ziet haar niet zoals je haar zag in Inglourious Basterds waar ze angst en trots zonder moeite afwisselde. En January Jones speelt te stil en bescheiden voor een actrice die zich van haar beste kant laat zien in de tv-serie Mad Men. Om nog maar niet te spreken van Frank Langella (Frost/Nixon): nergens is nog maar iets van zijn acteertalent die hij ondermeer in zijn rol als Richard Nixon liet zien, te bekennen. Zijn spel lijkt meer op zijn belachelijke rol in The Box. Alle acteurs presteren onder hun in het verleden zichtbaar getoonde talent en dat stelt teleur.

Mist
Wat zijn mogelijke oorzaken voor het niveau van Unknown? Het zou haast niet aan de producent Joel Silver kunnen liggen. Zijn duistere en bijna film-noir-elementen kon hij ook goed kwijt bij deze productie. Een donkergroene toon hangt als een onheilspellende mist over deze film en de industriestad Berlijn is perfect gekozen als eenzaam decor van deze zoektocht naar de waarheid. De actiescènes zijn onderhoudend, zien er goed uit en zijn overzichtelijk gecoördineerd.

Bronmateriaal
Ligt het dan misschien aan het bronmateriaal? Unknown is gebaseerd op het boek Out Of My Head van de Franse Didier van Cauwelaert. Het boek is goed ontvangen toen het in 2005 uitgebracht werd, maar ook Didier van Cauwelaeart heeft beter gedaan met het boek One-Way.

Het duo dat het boek heeft bewerkt tot screenplay, Stephan Cornwell en Oliver Butcher, heeft nog weinig films op hun naam staan. Maar Unknown kan op geen manier slechter zijn dan titels als Dr. Jeckyll And Ms. Hyde en Philadelphia Experiment II. De schrijvers leveren samen een prima werk af. De dialogen verlopen niet te ingewikkeld en de meeste personages worden voldoende uitgediept. Alleen het tempo wisselt enorm: na de actiesequenties in het begin krijg je de rust om bij te komen en de spanning te verwerken, maar naar het einde toe ontglipt de film je en gunnen de schrijvers je geen tijd om na te denken en de heftige plottwist tot je te laten doordringen. Als een sneeuwbal die van een berg rolt en niet meer te stoppen is, dendert de film door en neemt hij alles in zijn vaart mee.

Verkeerde been
Regisseur Jaume Collet-Serra (Orphan) weet goed koers te houden met deze film en heeft alle touwtjes prima in handen. Hij wijkt af van het horrorgenre, maar weet nog wel wat spanning is en hoe je mensen op het verkeerde been kunt zetten.

Conclusie
De verwachtingen die je aan het begin van Unknown hebt, zijn gebaseerd op de hoop dat deze film Taken zou overtreffen. Ze worden op een aantal punten echter niet bevredigd. Unknown is niet altijd even goed bij te houden. Bij plotwisselingen kost het je enige tijd om de onderbouwing hiervoor op een rijtje te krijgen terwijl de film in hoog tempo door raast. Ook de acteerprestaties van zowel Liam Neeson als de rest van de cast volstaan, maar blinken niet uit. Daartegenover staat dat de film wel bij machte is om, zoals een goede thriller betaamt, je een gezonde vrees in te boezemen, die je ook na het zien van de film bijblijft.