movie scene

MovieScene redacteur Dries Thomas neemt elke maand de nieuwe trailers onder de loep. Welke blijven bovendrijven en welke kan je maar beter meteen vergeten. Hieronder zijn oordeel over de maand april.

Magic Mike
Channing Tatum verdiende ooit de kost als stripper en krijgt in Magic Mike dus een rol die op zijn lijf geschreven is. De regie is in handen van Oscarwinnaar Steven Soderbergh, die hier op het eerste gezicht een unieke kans laat liggen. Magic Mike speelt zich net als The Wrestler af in een subcultuur van de entertainmentindustrie. Maar in tegenstelling tot Darren Aronofsky kiest Soderbergh hier niet voor een intrigerende karakterstudie. De trailer toont de film meer als een ordinair liefdesverhaal aangevuld met enkele inhoudsloze, maar vermakelijke scènes in een stripclub. Soderbergh staat er op om jaarlijks minstens twee producties uit te brengen, maar dat levert helaas niet altijd grensverleggende filmkunst op.

 
Lawless
The Public Enemy, Once Upon A Time In America, The Untouchables, Miller’s Crossing… de lijst met voorbeelden van films over de drooglegging is eindeloos. Toch slaagt Lawless erin om in het oog te springen. Mede door de indrukwekkende cast, maar vooral dankzij regisseur John Hillcoat. Zijn hoofdpersonages zijn boerenkinkels, psychopaten en bloeddorstige moordenaars, geen cliché machotypes met stiekem een hart van goud. De trailer duurt wel iets te lang en komt daardoor niet zo krachtig over als Hillcoats rauwe filmstijl. Bovendien worden de verschillende personages onvoldoende gekaderd in deze nogal chaotisch gemonteerde trailer.


Ted
Eerst kregen we een pratende hond in Family Guy, nadien een pratende alien en goudvis in American Dad en nu een pratende teddybeer in Ted. Als we niet beter wisten, zouden we Seth MacFarlane een gebrek aan originaliteit verwijten. Maar dat de stem en humor van MacFarlane in de trailer van Ted zo herkenbaar zijn, zegt meer over zijn populariteit dan originaliteit. De neiging om Family Guy en Ted te vergelijken is groot, maar volledig zinloos. Een animatiereeks van 20 minuten is structureel zo verschillend van een live-action langspeelfilm, dat elke vorm van vergelijken een complete tijdsverspilling zou zijn. De vraag is evenwel, ziet ook het grote publiek dat zo? Het lot van Ted zal afhangen van de mate waarin het publiek zich zal kunnen loskoppelen van MacFarlanes vorige werk.


To Rome With Love
De trailer van To Rome With Love begint met een Italiaanse politieagent die de vierde wand doorbreekt. Vanaf dan is meteen duidelijk dat we in een Woody Allen-film zitten. De tweevoudige Oscarwinnaar neemt ons ditmaal mee naar Rome, waar hij een dozijn personages volgt. Het geheel voelt aan als een samensmelting van enkele kortfilms en uit de trailer valt bovendien niet meteen af te leiden wat - buiten de stad Rome - de link tussen de verschillende verhaallijnen is. Liefhebbers van Allens oeuvre zullen deze film zeker smaken, al lijkt het onwaarschijnlijk dat To Rome With Love hetzelfde succes als Midnight In Paris zal boeken.


Looper
De getalenteerde regisseur Rian Johnson werkt in Looper samen met Joseph Gordon-Levitt en Bruce Willis. Het resultaat is een een traditioneel misdaadverhaal gecombineerd met complexe sciencefiction. Zo’n film valt en staat bij de geloofwaardigheid van het scifi-gedeelte. Een trailer doet er dan ook goed aan om vooral dat deel, in dit geval tijdreizen, via een voice-over uit te leggen. Het filmpje is niet meer dan een kennismaking met het fundamentele concept van de plot. Het zorgt er bovendien voor dat de rest een mysterie blijft. We zien in de trailer schimmen van Emily Blunt, Jeff Daniels, Paul Dano en Piper Perabo, maar hebben geen flauw idee wie of wat ze zijn. Kortom, Looper houdt nog een heleboel troeven achter de hand voor een tweede trailer.