movie scene
Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!
- Recensies » Bioscoop
De comeback van Tony "American History X" Kaye?
Henry Barthes (Adrien Brody) heeft maar een lastig beroep, als invaldocent leidt hij een nomadenleven maar hij is er tevreden mee. In de korte tijd die hij telkens met zijn leerlingen en docenten heeft, hoopt hij toch wat verschil te kunnen maken. Helaas is dat kort genoeg om alles op een afstandje te houden, dat praat hij zichzelf aan. Hij wordt aangesteld voor twee maanden op een probleemschool in een buitenwijk van New York. Scheldpartijen, pesterijen, agressie, bedreigingen zijn vaste onderdelen van de dag en de leerlingen zal het een worst wezen wat de docent te vertellen heeft. Een troosteloze werkomgeving voor de docenten, maar ook voor die paar leerlingen die wel wat met hun leven willen, en dan dient er ook nog bezuinigd en geherstructureerd te worden. Hoewel Barthes deze ellende geregeld heeft doorstaan, wordt zijn geïsoleerde leven ditmaal wel opgeschud.
Cast
De naam Tony Kaye zal bij een enkeling wel een belletje doen rinkelen, in 1998 maakte hij namelijk diepe indruk met zijn speelfilm debuut American History X, maar daarna werd het behoorlijk stil rondom Kaye. Hij heeft sindsdien nog wel enkele films gemaakt, maar geen van de titels kwam ook maar in de buurt van het succes van American History X. Met Detachment had hij in ieder geval een sterke cast ter beschikking om er een succes van te maken. Het acteerwerk is dan ook uitstekend, Lucy Liu, Christina Hendricks, Marcia Gay Harden zetten hun deprimerende personages stuk voor stuk overtuigend neer en James Caan zorgt met zijn rol voor wat broodnodige humor in de film. Maar buiten deze grote namen valt ook de 16-jarige Sami Gayle op, die haar rol als de minderjarige prostituee Erica angstaanjagend realistisch speelt.
Brody
De enige acteur die niet overtuigt, is hoofdrolspeler Adrien Brody, maar eigenlijk komt dit vooral door het script en de structuur van de film. De film kent namelijk een documentaire-achtige aanpak waarin je tussen de normale scènes een interview met Barthes ziet, en aangezien de film alles behalve luchtig en vrolijk is zit je veel te vaak naar de deprimerende blik van Brody te kijken. Nu kan Brody dat heel overtuigend, zie ook The Pianist, maar de combinatie met de constante klagende voice-overs en de taaie interviews maakt dat het gewoon te veel wordt.
Je begint je op een gegeven moment gewoon te ergeren aan het sombere gejammer, en de overdaad aan sentimentele scènes helpt daar ook niet bij. Door Brody’s constante aanwezigheid lijkt het haast meer een karakterstudie van Barthes dan een film over het brakke Amerikaanse onderwijssysteem. En dat terwijl dat laatste juist zo veel interessanter is dan Barthes constante mineur.
Conclusie
Detachment gaat over een razend interessant onderwerp dat helaas om zeep geholpen wordt door de vertelstructuur en de overdaad aan Brody’s sombere blikken en sentimentele scènes. Op een gegeven moment is de hoeveelheid drama genoeg, maar helaas weet Kaye hier niet zo goed mee om te gaan als in het vele malen sterkere American History X.
Henry Barthes (Adrien Brody) heeft maar een lastig beroep, als invaldocent leidt hij een nomadenleven maar hij is er tevreden mee. In de korte tijd die hij telkens met zijn leerlingen en docenten heeft, hoopt hij toch wat verschil te kunnen maken. Helaas is dat kort genoeg om alles op een afstandje te houden, dat praat hij zichzelf aan. Hij wordt aangesteld voor twee maanden op een probleemschool in een buitenwijk van New York. Scheldpartijen, pesterijen, agressie, bedreigingen zijn vaste onderdelen van de dag en de leerlingen zal het een worst wezen wat de docent te vertellen heeft. Een troosteloze werkomgeving voor de docenten, maar ook voor die paar leerlingen die wel wat met hun leven willen, en dan dient er ook nog bezuinigd en geherstructureerd te worden. Hoewel Barthes deze ellende geregeld heeft doorstaan, wordt zijn geïsoleerde leven ditmaal wel opgeschud.
Cast
De naam Tony Kaye zal bij een enkeling wel een belletje doen rinkelen, in 1998 maakte hij namelijk diepe indruk met zijn speelfilm debuut American History X, maar daarna werd het behoorlijk stil rondom Kaye. Hij heeft sindsdien nog wel enkele films gemaakt, maar geen van de titels kwam ook maar in de buurt van het succes van American History X. Met Detachment had hij in ieder geval een sterke cast ter beschikking om er een succes van te maken. Het acteerwerk is dan ook uitstekend, Lucy Liu, Christina Hendricks, Marcia Gay Harden zetten hun deprimerende personages stuk voor stuk overtuigend neer en James Caan zorgt met zijn rol voor wat broodnodige humor in de film. Maar buiten deze grote namen valt ook de 16-jarige Sami Gayle op, die haar rol als de minderjarige prostituee Erica angstaanjagend realistisch speelt.
Brody
De enige acteur die niet overtuigt, is hoofdrolspeler Adrien Brody, maar eigenlijk komt dit vooral door het script en de structuur van de film. De film kent namelijk een documentaire-achtige aanpak waarin je tussen de normale scènes een interview met Barthes ziet, en aangezien de film alles behalve luchtig en vrolijk is zit je veel te vaak naar de deprimerende blik van Brody te kijken. Nu kan Brody dat heel overtuigend, zie ook The Pianist, maar de combinatie met de constante klagende voice-overs en de taaie interviews maakt dat het gewoon te veel wordt.
Je begint je op een gegeven moment gewoon te ergeren aan het sombere gejammer, en de overdaad aan sentimentele scènes helpt daar ook niet bij. Door Brody’s constante aanwezigheid lijkt het haast meer een karakterstudie van Barthes dan een film over het brakke Amerikaanse onderwijssysteem. En dat terwijl dat laatste juist zo veel interessanter is dan Barthes constante mineur.
Conclusie
Detachment gaat over een razend interessant onderwerp dat helaas om zeep geholpen wordt door de vertelstructuur en de overdaad aan Brody’s sombere blikken en sentimentele scènes. Op een gegeven moment is de hoeveelheid drama genoeg, maar helaas weet Kaye hier niet zo goed mee om te gaan als in het vele malen sterkere American History X.
Ons oordeel:
-
Speelduur:
100 minuten
Tags: Adrien Brody, American History X, Christina Hendricks, Detachment, James Caan, Lucy Liu, Marcia Gay Harden, Sami Gayle, Tony Kaye
Like MovieScene op facebook
REACTIES
Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!
REGISTREREN INLOGGENSHOPTOPPERS
WINNEN
UITGELICHT
BEST GELEZEN
LAATSTE REACTIES
-
ijsmummie
Wauuuuuw wat veel goeie films zit ertuss... -
ijsmummie
He he eindelijk op bluray , mooi voor mi... -
cobrastyle
😍 -
ijsmummie
Oooo wauw die wil graag zien , ik wist ... -
Puzzcat4life
Omg omg Ik wil zo graag naar Endgame! I... -
cobrastyle
Jaaa tof! -
paulmach
The Shining van Kubrick! Fantastische fi...
Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.
Lianne Donderdag 20 september 2012 om 22:52
Mmm interessant; twee totaal verschillende meningen. Ik moet zeggen dat ik de recensie wat kort en oppervlakkig vind, maar ik heb de film nog niet gezien, dus wellicht denk ik daar later anders over.
Ik wil de film wel heel graag zien omdat ik zelf in het onderwijs werk. Ik denk dat ik daarom ook met een ander oog naar het geheel zal kijken. Hopelijk ga ik hem morgen zien en dan zal ik even melden wat ik ervan vond.
Maarten Baars Woensdag 19 september 2012 om 23:44
De film totaal niet begrepen. Jammer. Want dit is Brody's béste rol tot nu toe. Je zegt uiteindelijk wel dat zijn acteren niet overtuigt door het script, maar je begint direct met een statement dat Brody simpelweg niet overtuigt. Alsof het dus ook aan hem ligt wat in de verste verte geen waardige conclusie is voor wat hij hier laat zien. Deprimerend? Jazeker, dat is het helemaal. Maar hij niet alleen. Alle personages zijn deprimerend, alleen wordt hij meer belicht omdat hij de hoofdpersoon is.
De film is zeker niet té zwaarmoedig, omdat het karakter van Brody welliswaar zwaarmoedig is, hij vécht er wel tegen. Hij vecht tegen zijn verleden om precies het tegenovergestelde te doen van wat hem toen is aangedaan. Daarbij worden niet álle leerlingen belicht en afgeschilderd als afgedankte pubers. Omdat we door de ogen kijken van Henry maakt dat we dat ook zo zien. Dus in feite is deze film een klaagzang van Henry. Te zwartgallig om zelf ook zo te denken, maar vanuit dat perspectief is het wél een klaagzang met rake punten waar wij als 'wat vrolijkere mensch' veel mee kunnen. En vanuit zijn dal raakt het ons als kijker veel meer als hij probeert positieve dingen te doen. Tranen springen dan ook in de ogen bij het laatste shot.
Ge
Wel
Dig
! ! !
Bijgewerkt: Donderdag 20 september 2012 om 10:47