movie scene

In deze editie van De Meetlat wordt de film Sin City naast de gelijknamige comics gehouden. Kan deze de vergelijking met het origineel aan? Volledig spoiler-vrij, dus geschikt voor iedereen.

Het origineel
Een stripreeks van schrijver en tekenaar Frank Miller die telkens korte verhalen – variërend van drie pagina's tot negen comics – situeert in het duistere Sin City. De hoofdrolspelers zijn niet in elke reeks hetzelfde, maar er zijn wel enkele bekende gezichten die regelmatig terugkeren. Sin City heeft een toon die erg doet denken aan een uitvergrote film noir, vol ruwe bolsters die het opnemen voor dames in nood. Maar dan met bloederig geweld, gestoorde helden en moordende prostituees. De stripreeks is opgezet in stilistisch zwart-wit, met hier en daar een ondersteunende kleur.



De film
De film Sin City van Robert Rodriguez neemt vier verhaallijnen uit de comics over. De intro betreft het korte verhaal The Customer Is Always Right, waarin een huurmoordenaar zijn slachtoffer onder ogen krijgt. Deze is als eerste gefilmd om de producenten, studio en Frank Miller ervan te overtuigen dat deze comics uitstekend om te zetten waren naar film. De overige verhaallijnen zijn That Yellow Bastard, over een agent die een kinderverkrachter te pakken wil krijgen, The Hard Goodbye, waarin publiekslieveling Marv het opneemt tegen de moordenaars van zijn droomvrouw en The Big Fat Kill, met daarin de hoeren van Old Town die hun territorium moeten verdedigen.



Wat zijn de overeenkomsten?
Sin City staat bekend als één van de meest getrouwe stripverfilmingen ooit. Niet alleen de toon werd perfect gegrepen, maar ook werden dialogen rechtstreeks overgenomen uit de comics. Rodriguez ging zelfs zo ver dat hij geen storyboards maakte, maar gewoon het uiterlijk van de pagina's omtoverde naar het (zwart-)witte doek, met enkele prachtige composities tot gevolg. Daarom wilde hij Frank Miller als mederegisseur op de aftiteling zien, wat hem zijn lidmaatschap bij het Directors' Guild Of America kostte.



Wat zijn de verschillen?
Echte verschillen zijn er amper te noemen. De acteurs zijn stuk voor stuk perfect gecast, de verhalen zijn intact gebleven en de locaties zijn rechtstreeks overgenomen. Hier en daar is er een beetje gesneden in de dialogen, maar dat is onvermijdelijk. Het enige verschil is eigenlijk de korte epiloog in het ziekenhuis, die Miller speciaal voor de film schreef.



Geschikt voor liefhebbers?
What's not to like? De toon van de comics wordt gepakt, het uiterlijk wordt op spannende manier benaderd, de personages komen tot leven en de bedenker van het origineel was nauw betrokken bij de totstandkoming van deze film. Uitermate geschikt voor liefhebbers van het origineel dus.