movie scene

De Amsterdamse feel-good variant van De Marathon.

Het feel-good genre is een lastig te beheersen iets. Er zijn meer films die de plank volledig misslaan dan er films zijn die de juiste snaar weten te raken. Vorig jaar was De Marathon van Diederick Koopal een prettige uitzondering. Die film ging over een groep vrienden die de met sluiting bedreigde garage waar ze werkten wilden redden door het voor sponsorgeld lopen van de marathon. Chez Nous heeft een soortgelijk verhaal: een vriendengroep ziet hun stamkroeg failliet gaan en wil dat met het stelen van een dure diamanten ketting uit een museum voorkomen. Dit wordt gepland op de dag van de Canal Parade van de Gay Pride om zo gebruik te maken van de drukte en de chaos in de stad. Door het hebben van een echt hart slaagt ook Chez Nous glansrijk voor de feel-good lakmoesproef.



Kapstok
Het verhaal is zoals vaker bij dit soort films meer een kapstok voor karakters en situaties dan een coherent geheel. Chez Nous is een gaybar in hartje Amsterdam waar eigenaar Adje (John Leddy) een enorme puinhoop van de administratie heeft gemaakt. Als hij een hartaanval krijgt, moet een groep stamgasten de tent draaiende zien te houden. Centraal in deze groep vrienden staat Bertie (Alex Klaasen), die door Adje onder zijn hoede is genomen en elke avond als dragqueen optreedt in het café. De mensen om hem heen zijn haast archetypen, maar wel met een ziel. Zo is er de advocaat Jan Peter (Frederik Blom) die nog in de kast zit, Rachid (Achmed Akkabi) die er net uit is gekomen, Babette (Tina de Bruin) die hopeloos single als barvrouw in het café staat, Gijs (Thomas Acda), een wat onhandige glaskunstenaar die het hobbyisme net ontstegen is en Bertie's vader Helmer (Peter Faber) als ex-crimineel die iets goed te maken heeft.



Dialogen
De verrassing van Chez Nous zit hem voornamelijk in de sterke cast en de goed geschreven dialogen van Frank Houtappels (Gooische Vrouwen de film, Ja Zuster Nee Zuster). Dit samen zorgt voor innemende karakters en een goed op elkaar ingespeelde groep. De ontwikkeling die ze samen doormaken - in het bijzonder Bertie en zijn plots opgedoken vader Helmer - is voorspelbaar, maar wordt overtuigend neergezet. Ook de opbloeiende romance tussen Rachid en de museummedewerker Onno of de strubbelingen tussen Gijs en zijn vrouw raken de goede emotionele snaar. Met een komische achtervolging en een muzikaal einde is het plaatje ingevuld, maar op zo'n manier dat je met een glimlach de film uitloopt. Het soms wat rommelige verhaal neem je graag op de koop toe. Regisseur Tim Oliehoek heeft met Chez Nous in ieder geval zijn aardigste film tot nu toe gemaakt.

Conclusie
Chez Nous is een feel-good komedie die precies de goede snaren weet te raken. Al is het plot soms wat dun en rafelig, de cast en dialogen maken dit ruimschoots goed. De film kan zich wat dat betreft meten met De Marathon, al zat die net wat beter in elkaar. Maar een geslaagde Amsterdamse variant ervan is het zeker.