movie scene

Het verplaatsen van de populaire tv-serie weg uit de kleine huiskamer, aangevuld met een aantal 'hippe vogels' uit de seventies maken van de filmversie niet per se een geslaagd project.

De serie Toen Was Geluk Heel Gewoon is met 16 seizoenen één van de langstlopende Nederlandse tv-series ooit geweest. Tussen 1994 en 2009 werden maar liefst 229 afleveringen uitgezonden die draaiden om de alledaagse belevenissen van buschauffeur Jaap Kooijman (Gerard Cox), zijn vrouw Nel (Joke Bruijs), vriend Simon Stokvis (Sjoerd Pleijsier), RET directeur meneer Harmsen (Huib Rooymans), zijn hulpje Hopjes (Walter Crommelin) en Nel's moeder (Coby Timp). De serie begon in het Rotterdam van eind jaren '50 en schoof elk seizoen wat op om te eindigen begin jaren '70. Maar de spruitjesgeur van de jaren '50 bleef tot het einde toe wat betreft de humor, karakters en verhaallijnen de serie domineren. De vraag is of dit ook voor de film geldt of dat daar door regisseur Ineke Houtman een nieuwe invulling aan is gegeven.



Yogahippie
De film begint waar de serie ophield: 1974. Om precies te zijn: de finale van het WK waarin Nederland verloor van de Duitsers. Uit woede gooit Jaap zijn tv het raam uit, precies op het hondje van Nel's moeder. Uit woede geeft zij Jaap aan bij de politie, waarna hij vast komt te zitten - eerst in een gevangenis en later in een gekkenhuis - en een ouderwetse reddingsactie op poten wordt gezet. Tegelijk legt Nel het aan met een yogahippie (Ton Kas) en wordt ze bijna meegezogen in de tijdgeest. Bijna, want het mag geen verrassing zijn dat aan het eind alles en iedereen weer bij elkaar komt.

Blijdorp
Op het eerste gezicht lijkt de film een uitgerekte tv-aflevering: dezelfde humor en stuntelige karakters, de jaren '50 meets de jaren '70. Toch zijn er ook verschillen. De decors ogen veel minder van bordkarton, de camera verplaatst zich vaker buiten de bekende ruimtes (met leuke shots van een rijdend Dafje voor diergaarde Blijdorp bijvoorbeeld) en de vlotte score van Fons Merkies. Ook het camerawerk is wat dynamischer en cinematografischer. Wat betreft het scenario is er door Lars Boom een deels geslaagde poging gedaan het verhaal wat boven de tv-serie uit te tillen, vooral door het toevoegen van iets 'moderns' als yoga en het gebruik van softdrugs om het uit de jaren '50 sfeer te halen. Maar de dialogen en de karakters gaan hier helaas niet echt in mee. Ondanks de zichtbare pogingen daartoe blijven het de bekende karikaturen.



The Kik
De twee grootste steden van ons land blijven dankbare settings voor films. Denk aan De Marathon in Rotterdam en Hartenstraat in Amsterdam. Maar sommige elementen uit Toen Was Geluk Heel Gewoon komen wat de geforceerd over. Zo is de band The Kik een wat obligate toevoeging en is de scène rond het gekkenhuis een slap aftreksel van Loenatik. Ook de zingende buschauffeur Leen (Lee Towers) blijft niet meer dan een gimmick.

Conclusie
Je ziet dat voor de filmversie van Toen Was Geluk Heel Gewoon een poging is gedaan door regisseur Ineke Houtman en scenarist Lars Boom om het met een meer filmische aanpak boven de tv-serie uit te tillen. Dat dit maar deels is gelukt, hangt waarschijnlijk nauw samen met de populaire archetypen uit de 16 tv-seizoenen. Zo weet Ton Kas als nieuw personage wel voor een verfrissend geluid te zorgen. Ook de sets en het camerawerk van Sander Snoep zien er prima uit. Maar helaas is dat onvoldoende om de film meer dan 'gewoon' te laten zijn.