movie scene

Een volwassen productie voor een jeugdfilm.

Het is de zomer van 1943. Tuur (Maas Bronkhuyzen) en Lambert (Joes Brauers) zijn al van jongs af aan beste vrienden. De omgeving van het Zuid-Limburgs dorpje waar zij met hun gezinnen wonen, is hun wereld. Van de boerderij van Lamberts vader (Stefan de Walle), die ook de burgemeester van het dorp is, tot de spannende grotten in de buurt: de omgeving kent geen geheimen voor de vrienden. Maar de oorlog gaat ook aan hun dorp niet voorbij. Tuurs ouders (Loek Peters en Eva Duijvestein) gaan bij het verzet en ook zijn grote broer (Nils Verkooijen) onderneemt geheimzinnige activiteiten. Lamberts familie is lid van de NSB en kiest juist voor de Duitsers. Dan komt plots Maartje (Pippa Allen), een meisje uit het westen, bij hen in de klas. Zij heeft een groot geheim en besluit alleen Tuur ermee te vertrouwen. Die keus schaadt de vriendschap van de jongens en brengt uiteindelijk ook Maartje zelf in groot gevaar. Niet alleen lijkt Tuur een vriendschap te verliezen, ook vreest hij voor zijn hele familie. Hij zal zijn best moeten doen om wat hem lief is te redden.



Eerlijk
Door de kinderogen van Tuur beleven we als kijker de oorlog. Het begint als een spelletje met zijn vriend Lambert in het bos waarbij zij stokken gebruiken om soldaatje te spelen. Hun kinderlijk onschuld is duidelijk zichtbaar en de aanwezigheid van de oorlog is nauwelijks voelbaar. Pas wanneer de film vordert en de jongens beetje bij beetje meer over de realiteit te weten komen, zie je de snel volwassen worden worden. Hun kinderlijke roze bril wordt hen genadeloos ontnomen. De onverbiddelijke realiteit van de bezetting gaat een steeds grotere rol in hun levens spelen. Naarmate de personages steeds meer op hun eigen manier in aanraking komen met partijen die de oorlog maken wat het is, wordt de shock bij de jongens steeds beter zichtbaar. Verraad en verlies komen op harde wijze aan bod in Oorlogsgeheimen. Niets wordt verbloemd voor jeugdige kijkers. “Ik neem kinderen heel serieus, ik hou niet van kinderachtige films.”, aldus scenarioschrijfster Karen van Holst Pellekaan.



Knap
Door de complexiteit van het verhaal moet dit voor de cast geen gemakkelijke film zijn geweest om te acteren. De drie jonge acteurs spelen hun personages erg goed. Bij zowel Tuur (Bronkhuyzen), Lambert (Brauers) als bij Maartje (Allen) zijn de ontwikkelingen van hun karakters goed zichtbaar, wat  de spanning die in het verhaal wordt opgevoerd enorm ten goede komt. In het bijzonder zijn de rollen van Tuur en Lambert bijzonder knap uitgevoerd. Tuur profileert zich al gauw als een echte held met een avontuurlijke houding en net voldoende brutaliteit. Hij stelt zich op als de kleine grote man van het dorp waarbij je zo op kunt gaan in zijn daden, dat je zou kunnen vergeten dat het nog maar een kind is. Geslaagd is het hoe je gedurende film, ondanks zijn wereldwijze houding naar de buitenwereld, er aan wordt herinnerd dat hij inderdaad nog maar een jongen is. Lambert heeft een veel emotionelere rol. Van vriend naar verrader en tot slot naar een zoektocht om vergiffenis. Het is sterk hoe de jonge acteur deze transformatie overtuigend weet neer te zetten.

Conclusie
Tuur en Lambert laten de wereld zien door kinderogen. In Oorlogsgeheimen wordt niemand gespaard. De film is hard en eerlijk. Een volwassen productie voor een jeugdfilm. Door een knap staaltje acteerwerk van de drie hoofdrolspelers is de film makkelijk om in te komen en weet boeiend te blijven. Gebaseerd op het boek van Jacques Vriens heeft  Dennis Bots een meeslepende jeugdfilm weten te produceren die ook voor volwassenen de moeite waard is.