movie scene
Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!
- Recensies » Dvd & blu-ray
Met Drag Me To Hell keert Sam Raimi weer terug naar zijn roots met een ouderwets aandoende slapstick horror.
The Evil Dead, A Simple Plan, Spiderman. Je kunt veel over Sam Raimi zeggen, maar niet dat het een filmmaker is die in hetzelfde genre blijft hangen. Van horror tot western, van drama tot superheldenfilm; bij Raimi zijn veel genre’s de revue gepasseerd. Tevens is Raimi een regisseur met doorzettingsvermogen. Hij had tenminste wel het lef om de complete Spiderman trilogie zelf onder handen te nemen, in tegenstelling tot Bryan Singer die het liet afweten bij het derde deel van X-Men. Na zijn grootste commerciële successen met de Spiderman films, keert hij terug naar het genre waarmee hij groot is geworden.
Drag Me To Hell
Ambitieus financieel adviseur Christine Brown (Alison Lohman) krijgt op een dag bezoek van een erg oude vrouw, Sylvia Ganush (Lorna Raver), die een uitstel van betaling aanvraagt. Wanneer Christine dit van haar baas moet weigeren spreekt mevrouw Ganush een vloek over haar uit. Dit verhaal komt niet geloofwaardig over bij haar sceptische vriend Clay Dalton (Justin Long) en hierdoor zoekt ze haar heil bij een medium om zo de vloek proberen op te heffen. Met de dag lijken de vreemde incidenten erger te worden en het is nog maar de vraag of ze kan voorkomen om naar de hel getrokken te worden.
Back to horror
Hoewel aardig wat horrorregisseurs in hun eigen vertrouwde genre blijven hangen, heeft Raimi door de jaren heen van alles geprobeerd en is hij blijven groeien als regisseur. Zijn vakmanschap en oog voor wat het publiek wil zien is uiteindelijk geculmineerd in de Spiderman films, tot nu toe het commerciële hoogtepunt van zijn carrière. Toch hoopten vele Raimi fans op een terugkeer naar zijn begindagen van voornamelijk een horrorregisseur die nog eens een ‘tongue-in-cheek’ horrorfilm zou maken die werkelijk van het scherm spat. Het is Raimi zeker gelukt om zijn meest over de top horrorfilm te maken sinds Evil Dead 2.
Spookhuis
Drag Me To Hell is Raimi’s eerste film die hij onder zijn eigen productiehuis, Ghost House Pictures, heeft gemaakt. Hoewel Ghost House een aardig initiatief leek, moeten we eerlijk zijn en opmerken dat Raimi’s eigen productiemaatschappij nou niet echt uitblinkt in horrorfilms van degelijke kwaliteit, met eigenlijk maar één noemenswaardige film in David Slade’s 30 Days of Night. Toepasselijk dus dat de meester van het genre nu eens en voor altijd laat zien hoe het werkelijk moet! Drag Me To Hell is tevens de eerst Ghost House productie die de naam eer aan doet; de film is namelijk een grote kermisattractie.
A Gypsies Revenge
Drag Me To Hell is authentiek Raimi. De film heeft voor een groot deel vooral veel gemeen met Evil Dead 2 (met name een lange scène richting het einde van de film), alleen waar die film meer een ‘backwoods’ horror is, maakt Drag Me To Hell gebruik van een ‘gypsy revenge’ plot. De zigeuner in kwestie wordt geniaal vertolkt door Lorna Raver, en zet haar personage feilloos neer; een karakter om nachtmerries van te krijgen. Hoewel Raver voornamelijk in het televisie circuit hobbelt, lijkt ze in Drag Me To Hell een horrorveterane pur sang te zijn.
De dvd betreft de 'rated' theatrale versie. De unrated versie bevat hier en daar wat meer expliciete scènes, en vooral de scène met de kat is anders gefilmd. Plottechnisch doet de rated versie uiteraard niks af aan de film, maar Drag Me To Hell gaat juist om het excessieve en komische geweld, waardoor een geknipte versie ongepast is.
Old school, new school
Raimi heeft met Drag Me To Hell geprobeerd om zijn oude stijl met het nieuwe te versmelten. De film lijkt deels daadwerkelijk op een film van een jonge gepassioneerde filmmaker die aan het begin van zijn carrière staat, zoals Raimi zelf begin jaren ‘80. Drag Me To Hell is in vergelijking met huidige maatstaven ook zeker niet al te gelikt gemaakt. Toch zijn de tijden veranderd, en hoewel de film met een budget van 30 miljoen dollar gezien kan worden als een low-budget film, staat dit toch in sterk contrast met budgetten die hij tot zijn beschikking had in de jaren ‘80, inflatie daargelaten.
De film heeft nog relatief veel geld in haar rugtasje gehad en hierdoor mist de film nét dat rauwe randje die Raimi’s eerste films hadden. De rauwe stijl werd nog in het begin van de jaren ’90 doorgevoerd met films als Darkman en The Quick and the Dead. Tevens is het wilde camerawerk nergens echt zo hyperactief en virtuoos als in Evil Dead 2 behaald was. Dit is niet zozeer kritiek, meer een waarneming. Laat wel duidelijk zijn dat de film mijlenver afstaat van zijn gelikte Spiderman producties. En dit is bedoeld als pluspunt. Dit wordt tevens doorgetrokken tot de soms matige cgi, waarvan je je afvraagt of de film dat wel nodig heeft gehad. Toegegeven, het werkti deels ook wel weer sterk en laat Drag Me To Hell zich zien als een oude b-horrorfilm in een modern jasje.
The gore the merrier
Met dit soort films is Raimi niet bepaald van de ‘less is more’ club en sluit hij zich volledig aan bij het ‘more is more’. Dit mondt uit in weinig subtiele effecten, en maakt hij van ‘cheap shocks’ effecten een nieuwe kunst. Over de soundtrack van de film, en dan met name het geluid, is al veelvuldig geschreven. Die wordt tot overvloed ingezet, en dan het liefst keihard tot we met z’n alleen een bloedend oor hebben. Drag Me To Hell is echter wel de perfecte film ervoor, en Raimi heeft zeker de complete controle erover.
Bye bye Ash, Hello Christine
Bij een film als deze, zou je haast verwachten dat de held uit de Evil Dead films, Bruce Campbell, zou terugkeren om het allemaal nog eens dunnetjes over te doen. Dat is echter niet het geval, sterker nog, hij zit totaal niet in de film, zelfs geen cameo! Wat we er voor terugkrijgen… Alison Lohman (Big Fish). Lohman toont zich zeker bekwaam als de heldin in een Raimi horrorfilm, een vrouwelijke Ash zelfs. Aanvankelijk een zachtaardig persoon, ontpopt ze zich tot onsterfelijk vechter. Net als Campbell in zijn tijd, wordt ook Lohman overal tegenaan gegooid, onder Raimi’s sadistische genot. Campbell had het in de jaren ’80 zonder hulp van green-screens waarschijnlijk zwaarder te verduren, maar Lohman heeft zeker wat moeten doorstaan tijdens het maken van de film. Raimi weet als geen ander hoe sadistisch het filmpubliek zelf ook is en ze worden hier op hun wenken bediend.
Extra’s
Dze dvd bevat slechts enkele trailers.
Conclusie
Drag Me To Hell is een fantastisch gemaakte horrorfilm van de meester van het genre. Met deze film lijkt het jeugdige bloed nog steeds door zijn aderen te stromen. De film is goor en grof, maar vooral ook heel erg leuk. Subtiliteiten en een goed uitgewerkt plot zijn ver te zoeken, maar daar wil je deze film uiteraard ook niet om zien. Het betreft hier wel de rated versie die het met een aantal seconden minder gore moet doen. Gezien de aard van de film, het gaat voor een groot deel toch om de gore effecten, zou dit in de waardering meegenomen kunnen worden. Aan de andere kant is er bij onwetendheid niks aan op te merken en doet het niet heel erg veel aan de film af. Laat ik het dus zo zeggen, fans van de film moeten zeker zorgen dat ze de unrated versie in huis halen, maar het is hoe dan ook een hoogst vermakelijke horrorattractie. En eentje die ook zeker op het goede moment komt.
Extra's:
Bestel bij Bol.com
Ons oordeel:
-
Speelduur:
99 minuten
REACTIES
Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!
REGISTREREN INLOGGENSHOPTOPPERS
WINNEN
UITGELICHT
BEST GELEZEN
- Win Past Lives op DVD en Blu-ray
- Win Freelance op DVD en Blu-ray
- Win Wednesday Season 1 op Blu-ray
- Win Silent Night op Blu-ray
- Hoeveel data verbruik je wanneer je onderweg een film bekijkt?
- Win vrijkaarten voor Godzilla x Kong: The New Empire
- Win The 100 Candles Game: The Last Possession op DVD en Blu-ray
- Win Golda op DVD en Blu-ray
LAATSTE REACTIES
-
ijsmummie
Dat lijkt mij geweldige serie , ik keek ... -
ijsmummie
Wauuuuuw wat veel goeie films zit ertuss... -
ijsmummie
He he eindelijk op bluray , mooi voor mi... -
cobrastyle
😍 -
ijsmummie
Oooo wauw die wil graag zien , ik wist ... -
Puzzcat4life
Omg omg Ik wil zo graag naar Endgame! I... -
cobrastyle
Jaaa tof!
Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.
Anoniem Donderdag 3 december 2009 om 11:21
Te gek gewoon, echte oldskool Evil Dead horror.
Juist dat vrouwtje die de bank binnenkomt, en overdreven ranzig in dat doekje zit te rochelen is echt goed. Een lekker begin. Het is over the top, wat de film zo cool maakt.
Ook de geest, die Christine in de vorm van een schaduw het leven zuur maakt vond ik erg geslaagd. Hij komt erg agressief en wild over, mooi gedaan.
En de uitdrijving met de bezeten geit, en de vliegende ‘butler’? Dat is toch gewoon machtig!
Maar dan ben ik ook altijd al een Evil Dead liefhebber geweest :)
Anoniem Dinsdag 1 december 2009 om 07:24
Ik heb de film gezien. Ik vond het begin erg goed een sterk begin! Het was wel onduidelijk soms maar later word alels duidelijk. Ik vind wel dat het er soms wel erg nep uitziet!.. Verder kan ik nog wel ermee doorgaan met deze film!… Ik raadd het aan om het te zien!.. Maar er zijn betere.
Anoniem Maandag 16 november 2009 om 13:19
Te goor voor woorden gewoon!
Ik kan normaal goed horrorfilms verdragen, maar dit was echt het toppunt.
Om misselijk van te worden.
Vloekende geit was wel leuk om te zien.
En na de enge momenten heb ik ook samen met een vriendin er om moeten lachen.
1 keer en nooit meer, haha.
Anoniem Zaterdag 14 november 2009 om 17:11
Goed, ik heb de film eindelijk mogen aanschouwen!
De stijl is volkomen des Raimis.
Tuurlijk is deze stijl niet aansprekend voor het zogenaamde grote publiek.
Maar dit is ook nooit het doel geweest waarvoor dit project is gelanceerd.
Raimi brengt met deze film een hommage aan dat waar hij mee is doorgebroken!
Dus op die manier bekeken is dit een bedankje voor iedereen die de ED serie zo waardeerde en het gemaakt heeft tot wat het is ‘klassiekers’ binnen het genre(valt de film wel binnen een genre, kom ik zo op terug..)!
De ranzigheid die veelvuldig binnen de film terugkeert is een watermerk van Raimi! De vaak komische invalshoek die wordt gebruikt is als een klein beetje licht in de duisternis. De film beoordelen als een horrorfilm is totaal zinloos daarvoor is de stijl te apart en uniek! Alison Lohman bewijst voor mij wederom hoe divers ze als actrice is. Matchstick Men was een redelijke doorbraak voor haar, maar voor de echte grote produkties zal er voor deze charmante actrice geen ruimte zijn binnen Hollywood. Daar is mijns inziens niks mis mee omdat de meeste Blockbusters in veel gevallen useless crap zijn die door de massa, onder het genot van een beker popcorn wel verteerd worden!
De manier waarop het geheel gefilmd is geeft ook dat typische sfeertje die een liefhebber als ikzelf erg kan waarderen.
Uiteraard is mijn lofzang niet compleet zonder een klein puntje van kritiek.
De voorspelbaarheid binnen de climax was een kleine domper omdat eigenlijk al wist dat het verhaal geen Hollywood Happy Ending zou krijgen, de laatste paar minuten waren zo ‘zonnig’ dat je donder op kon zeggen dat het zou gaan onweren.
Maar eerlijk is eerlijk, anders had het ook niet kunnen aflopen.
Bottom line is dat Sam Raimi niet vergeten is waar zijn roots liggen en na de Spiderman serie, bewijst ook dit kunstje nog niet verleerd te zijn.
Samenvattend, de film is fris voor mensen die niet bekend zijn met de producers eerdere werk en vertrouwd voor mensen die dat wel zijn.
Kijken is weten!
Anoniem Vrijdag 13 november 2009 om 12:17
Persoonlijk hou ik van horror, maar het enige positieve dat ik over deze film te zeggen heb is dat ik me suf gelachen heb (Inderdaad, die vloekende bok was om te gillen). Weten we met z’n allen héél zeker dat het geen horror-komedie is?