movie scene

Something Borrowed is onlogisch, clichématig en niet romantisch. 

In 2004 bracht chicklit-schrijfster Emily Griffin haar debuut uit: Something Borrowed. Het romantische en vrolijke boek werd vrijwel direct een New York Times-bestseller. In 2008 kocht Hilary Swank (P.S. I Love You) de rechten voor dit boek en de opvolger ervan. Ze zond het project naar bewerkers om het verhaal tot een script om te vormen. Jennie Snyder (Gilmore Girls) bewerkte het script, waarna in de eerste helft van vorig jaar werd gefilmd. Driekwart jaar was er mogelijkheid tot nabewerking en post-productie en nu draait de film in de bioscoop. De tijd die regisseur Luke Greenfield (The Girl Next Door) in de film heeft gestoken, is er helaas niet vanaf te zien.

Ginnifer Goodwin (Walk The Line) speelt Rachel, een succesvolle, dertigjarige, single advocate met een leuke vriendengroep. Haar beste vriendin Darcy, gespeeld door Kate Hudson (Bride Wars), gaat trouwen met haar studievriend Dexter (Colin Egglesfield, Melrose Place) terwijl Rachel nog verliefd op hem is. Na Rachels verjaardagsfeest drinken ze teveel en belandt Dexter bij haar in bed. De oude verliefdheid wordt aangewakkerd en ze moet kiezen tussen liefde of vriendschap.

Negatieve bijrollen
Het verhaal sleurt je niet mee in de dramatiek van de affaire tussen Rachel en Dexter. Sterker nog, de dramatiek is helemaal niet zichtbaar, terwijl die zich in zo’n situatie wel zou moeten voordoen. Nooit is er échte passie of plezier te bespeuren bij Goodwin en Egglesfield in het vreemdgaan of misleiden, al acteren Kate Hudson en John Krasinski (The Office) wel geloofwaardig. Beide spelen eigenlijk de rol die ze altijd spelen. Hudson is immer arrogant en doet wat ze zelf wil en Krasinski doet even sarcastisch en kritisch als altijd. Gelukkig zijn er bijrollen die Something Borrowed interessanter maken. Het is echter triest dat het negatieve bijrollen moeten zijn die de romantische komedie min of meer dragen.

Bedrog
De thematiek die aan bod komt, is terug te brengen tot: ‘moet ik de verloofde van mijn beste vriendin nu wel of niet stelen’. Veel dieper wordt het niet. De continue strijd verandert na verloop van tijd meer in gezeur aan meningen van vrienden aan het adres van Rachels. Iedereen kan de afloop al raden, maar toch hopen de zogenaamde misverstanden zich op tot een belachelijke climax waarin Rachel in de regen – terwijl het zomer is - eindelijk tot haar zinnen komt.

Onherkenbaar New York
Een ander kritiekpunt over deze productie betreft de locatie. Het boek kent typerende locaties in New York en de Hamptons, waar veel luxe buitenhuizen staan. Die locaties zijn expliciet overgenomen voor de liefhebbers van het boek en zullen een feest van herkenning voor hen zijn. Maar juist die onbekende plekken zorgen voor onherkenbaarheid voor een groot gedeelte van het publiek dat het boek – en New York - niet kent. Series als Friends, Sex And The City en meer recentelijk How I Met Your Mother zorgen dat de kijker zich een beetje thuisvoelt in New York. Daarmee geven de makers de mogelijkheid om je als kijker te binden aan hun product. Veel mogelijkheden tot binding gaan bij Something Borrowed aan je neus voorbij.

Conclusie
Na het zien van Something Borrowed besef je eens te meer dat het maken van een oprechte, fijne en logische romantische komedie erg moeilijk is. De film krijgt geen grip op het rare, voorspelbare verhaal van Rachel. Het wordt een gezemel van vrienden die op haar inpraten met een clichématige climax. Lichtpuntjes in de film zijn de acteerprestaties van Hudson en Krasinski. Hudson is eigenwijs en arrogant en doet dat vol overtuiging, zoals zovaak en ook nu met succes. Ook Krasinski speelt hetzelfde deuntje als altijd: sarcastisch en kritisch, maar overtuigend en goed. Ginnifer Goodwin en Colin Egglesfield spelen daarentegen alsof ze weinig van het verhaal begrijpen. De schrijvers leveren een script dat barst van de onlogica en beide hoofdrolspelers geven die rariteiten weer alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Al met al is Something Borrowed een romantische komedie die niet romantisch is en waarbij ruzie makende personages interessanter zijn om naar te kijken dan het zien van dezelfde figuren in gelukkige staat.