movie scene

De nieuwe The Notebook of Dear John?
 
De Amerikaanse sergeant Logan Thibault vindt tijdens zijn derde missie in Irak een foto van een vrouw. Vlak daarna slaat een bom in. Hij overleeft de aanslag en raak geïntrigeerd door de foto. Het voelt voor hem alsof hij zijn leven aan haar te danken heeft. Eenmaal thuis kan hij zijn draai niet vinden en hij onderneemt een zoektocht naar de vrouw op de foto. Al snel leert hij haar kennen en gaat werken in haar bedrijf zonder dat zij van zijn geheim weet. Langzaamaan beginnen de twee ook wat voor elkaar te voelen.


 
Toevallig noodlottig
Enige moeite had ik wel om het voorgaande zonder cynische ondertoon te schrijven. Het verhaal hangt namelijk zo van toevalligheden aan elkaar dat een kritische toon onvermijdelijk is. En dat wordt dan aan het einde ook nog mierzoet opgehangen aan een zweverig idee van het noodlot - een volgens de makers een 'subtiele' verwijzing van de schrijver van het boek waar de film op gebaseerd is. Subtiel? Een inslaande bom zul je bedoelen. De toevalligheden blijven zich maar ophopen en er zit werkelijk geen enkele verrassing in het verhaal van The Lucky One. Een kwestie van gewoon slecht kunnen verhalen en dit verbergen door te gaan preken over het thema noodlot. Om maar niet te spreken van de vele clichés die in het verhaal zitten. Tja, als kritische filmliefhebber zul je bij het verhaal eigenlijk elke minuut een zucht kunnen slaken.
 
Toch een verrassing
Auteur Nicholas Sparks, was ook verantwoordelijk voor verhalen als The Notebook en Dear John. Was de eerste nog erg geslaagd, de tweede was een grote mislukking. Een deel daarvan ligt ook bij de casting. En juist daar heeft the The Lucky One een grote voorsprong op Dear John. De keuze voor Zac Efron als marinier is verrassend - in de oorlogsscènes weet hij nog niet echt te overtuigen, maar dat is al snel voorbij in de dramatische scènes. Als ex-marinier tussen al het kleinschalige doch groots gebrachte dramatiek is hij prima op zijn plaats. Best een verrassing van de kant van de voormalige High School Musical-ster.
 
Ook zijn tegenspeelster Taylor Schilling en de onderlinge chemie tussen de twee is beter dan in het belabberde Dear John. Schilling speelt een aardig overtuigende rol en biedt goed tegenwicht tegen Efron. De inbreng van de rest van de acteurs is te verwaarlozen. Zo is er een verschrikkelijk dik aangezette rol van een politieagent en een alwetende oude vrouw die niet meer krijgt te doen dan wijs te lachen.
 
Zon
De regie van de film was in handen van Scott Hicks. Hij maakte onder andere het biografische drama Shine, waarvoor hoofdrolspeler Geoffrey Rush een Oscar won. Toch wel wat anders dan deze film. De regie is namelijk wel aardig solide, maar ook heel erg voorspelbaar. Er is werkelijk geen één verrassend camerastandpunt gebruikt. Ook is het overdreven kleurgebruik erg storend. De grootste vraag die je bij deze film hebt is hoe ze die zon toch telkens zo mooi oranjegeel in beeld hebben gekregen. De zon schijnt bijna de hele film door zeer fel, wat bijdraagt aan veel overdreven aangezette shots. Als het dan een keer regent, dan gebeurt het ook flink. Het is allemaal te overdreven.


 
Voer voor fans
Toch kun je the Lucky One ook weer niet slecht noemen. Het is de vraag hoe je de film ingaat. Wil je gewoon lekker kunnen janken, dan zit je op de goede plek. De hoofdrolspelers zijn goed in vorm en hebben goede chemie. Ook op de soundtrack valt niets aan te merken. En het slot is ook helemaal niet onaardig. Het is allemaal gedegen toewerken naar de traan. En de omgeving levert verder genoeg mooie beelden op. Fans van The Notebook en Dear John zullen hier zeker niet door teleurgesteld worden.  
 
Ben je een cinefiel, dan zul je je onherroepelijk gaan ergeren aan de overtreffende trap die elk moment zo aanwezig is in het verhaal en in de vorm. De inhoud wordt nog eens extra aangedikt door de overdreven beelden. De kleuren zijn precies zo stroperig als het verhaal. Ook is elke scène erg voorspelbaar. Je ziet scène na scène aankomen wat er gaat volgen. Jammer ook dat deze regisseur, die toch wel heeft laten zien wat meer te kunnen, zo’n makkelijke tranentrekker maakt die totaal niet vernieuwd of verrast.
 
Conclusie
Als cinefiel kun je behoorlijk cynisch zijn over het verhaal van The Lucky One. En ook de rest is compleet voorspelbaar en dik aangezet. Toch speelt Efron erg verdienstelijk en weet the Lucky One de liefhebber van het genre vast en zeker te bekoren. The Notebook blijft ver buiten bereik, maar de film is gelukkig een stuk beter dan Dear John. Voor de doelgroep is het dan ook een geschikte film, al zul je als liefhebber van een echt goede film een hoop op de koop toe moeten nemen.