movie scene

Voorspelbare exorcist film die niet weet te overtuigen. 

Clyde en Stephanie zijn al een tijd uit elkaar maar het blijft lastig, zowel voor hun dochters Em en Stephanie als voor henzelf. Clyde richt zich vooral op zijn baan als coach van een hooggeplaatst basketbal schoolteam, Stephanie lijkt een nieuwe weg in te willen slaan en vooral Clyde uit haar leven te duwen. Maar dat laatste gaat lastig, aangezien Em en Stephanie de meeste weekenden bij Clyde verblijven. Zo ook het weekend waar de film mee begint. Na wat quality time samen, besluiten de drie maar eens wat inkopen te doen voor Clyde’s nieuwe optrekje. Ze gaan naar een lokale garageverkoop (yard sale) en daar raakt Em geïntrigeerd door een mysterieus uitziende houten kistje. Ze neemt het mee en vanaf dan gaat het de verkeerde kant op met Em…



Origineel?
Als er een subgenre van horror oververzadigd begint te raken, dan zijn het wel de films over demonen en bezetenheid, waar dit weer een voorbeeld van is. Maar waar films als The Last Exorcism en de [Rec] films een wat minder conventionele aanpak hanteren, gebruikt The Possession een meer conventionele aanpak. Het verhaal vordert zoals je van elke middelmatige Hollywood horrorfilm mag verwachten: de mysterieuze gebeurtenissen worden aanvankelijk niet geloofd of de oorzaak worden rationeel verklaard (in dit geval schuift men het op de scheiding) en als de boel uit de hand loopt, gaat men op zoek naar het mysterie achter dit alles. Duistere verhalen en excentrieke personen worden geraadpleegd om de film toch tot een goed einde te brengen. The Possession doet helaas precies dit en is daarom ontzettend voorspelbaar, je hebt alles al eens eerder gezien. Dat dit maal oude Joodse gebruiken en hun religie worden ingezet als de mysterieuze verklaring, in plaats van het gebruikelijke Christendom, maakt het nog geen originele film.



Spannend?
The Possession is dus verre van origineel, maar dat hoeft niks uit te maken als de film maar nagelbijtend spannend is, zoals bijvoorbeeld Insidious. Die spanning is bij vlagen aanwezig door de goede soundtrack en de aanvankelijk onheilspellende sfeer. Aanvankelijk, want naarmate de bezetenheid van Em toeneemt, nemen ook de knulligheden in het script toe, waardoor sommige momenten totaal misplaatst voelen of juist averechts werken. Zo gaat Clyde in zijn wanhoop raad zoeken bij een collega die net een college heeft gegeven over bezetenheid, waarna de beste man vervolgens totaal misplaatste niet-leuke grappen maken over het onderwerp, terwijl de wanhoop van Clyde’s gezicht te lezen is. Ook de slotakte wekte meer vraagtekens dan angst op. Zo vindt de uiteindelijke uitdrijving noodgedwongen plaats in de fitnessruimte van een ziekenhuis. Totaal niet sfeervol voor een horrorfilm, en dat moeten de makers ook gedacht hebben halverwege de uitdrijving, want die verhuist even later naar een kamer verderop waar lijken liggen. Deze scène zou op zichzelf prima kunnen werken, maar omdat je meteen vraagtekens plaatst bij de overgang naar deze scène, krijgt deze eigenlijk geen kans om spannend te worden.

Conclusie
The Possession is geen compleet wanproduct want enkele scènes zijn erg tof en spannend, maar de vele knulligheden in het script en de ergernis opwekkende voorspelbaarheid maken het een film die weinig indruk maakt in de bioscoop.