movie scene

Heeft Barslet geheimen die het waard zijn te ontrafelen?
 
Vanaf 6 oktober gaat op Nederland 2 de zevendelige serie De Geheimen van Barslet van start en op het Nederlands Filmfestival is deze voor de belangstellende in zijn voltalligheid gedraaid. Is deze mysterieuze dramaserie van regisseur Boris Paval Conen er eentje om in je zaterdagavond te plannen? Wellicht helpen onze indrukken van de eerste aflevering dit besluit te nemen.


 
Geheimzinnig Barslet
Het enigma begint wanneer agent Bjorn Moonen (Dragan Bakema) uit de drukke stad gerukt wordt om vervolgens in het stille dorpje Barslet te beginnen als nieuwe (en tevens enige) wetshandhaver. Al snel merkt hij dat de mensen in Barslet en het dorp zelf niet zijn wat ze op het eerste gezicht lijken. Een pyromaan bedreigt Barslet, vissen vallen uit de lucht en een jongen vindt op geheimzinnige wijze de dood. Hoe dit alles met elkaar in verbinding staat moet in de loop van de serie duidelijk worden.
 
Geheimzinnige motivatie
Zoals vele klassiekers al bewezen hebben kan een mysterie een prima uitgangspunt zijn voor een verhaal. Wat dit echter intrigerend maakt zijn de karakters die er in verwikkeld zijn, en dit is de grote tekortkoming van De Geheimen van Barslet. Geen van de personages voelen echt. De agent is incompetent en saai en jonge moeder Manon (Sallie Harmsen) is weinig meer dan een, durf ik het te zeggen, bar slet. Hoe de dorpelingen reageren op de bizarre fenomenen is zo droog en emotieloos dat zelfs een vissenregen de normaalste zaak van de wereld lijkt. Als de personages de geheimen al niet intrigerend vinden, waarom zouden wij dan enige betrekking voelen?


 
Geheimzinnige regie
Het ware geheimzinnige uit Barslet is de regie. Bereid je voor op veel shots vanuit auto’s, ergens heen lopen en rare hoeken. De montage is traag wanneer je al lang genoeg weet en gaat te snel als je iets dichter op de karakters wilt zitten. De intentie is vaak duidelijk maar raar uitgewerkt waardoor je als kijker telkens weer uit het verhaal getrokken wordt.
 
Voorlopige conclusie
Voor een verhaal dat volledig steunt op de geheimen van de karakters is het gebrek van intrige een nekschot. De gebeurtenissen lijken zo willekeurig en de personages zijn te tweedimensionaal om ook maar een beetje nieuwsgierig te zijn naar het mysterie van het alles. Dat de eerste aflevering zo slecht weet te boeien wekt de vraag of de volledige zes uur kijktijd er in steken het ontrafelen van dit geheim waard is.